.png)
Ο Ερντογάν, αν διαβάσουμε προσεκτικά τις δηλώσεις Ιμάμογλου και Γιαβάς, δεν χρειάστηκε να καταφύγει στη νοθεία, ακόμη και λελογισμένη, απλά χειραγώγησε για κάποιες ώρες την έκδοση των αποτελεσμάτων για να φωτίσει την πρωτιά του ως θρίαμβο.
Μας επιφυλάσσει κάποια έκπληξη... μέχρι τον δεύτερο γύρο και κυρίως μετά τη βέβαιη με τα σημερινά δεδομένα επανεκλογή του;
Για παράδειγμα, είναι έτοιμος να διακινδυνεύσει μια μερική ή ακόμη γενική αμνηστία, μια κίνηση που θα βραχυκύκλωνε τη ρητορική της αντιπολίτευσης;
Η υπέρβαση δεν είναι εύκολη επιλογή ακόμη και ως επικοινωνιακό πυροτέχνημα, καθώς η αυταρχική εκτροπή του καθεστώτος ξεκίνησε πριν από ακριβώς δέκα χρόνια με τη σκληρή καταστολή των κινητοποιήσεων στο Πάρκο Γεζί.
Η άλλη επιλογή είναι η φυγή προς τα εμπρός με στόχο τη συντριβή των αντιπάλων του.
Με άλλα λόγια, να τεθεί εκτός νόμου το HDP, να επικυρώσει το Εφετείο την πρωτόδικη καταδίκη του Ιμάμογλου σε στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων και τέλος να ασκηθεί δίωξη κατά του Κιλιτσντάρογλου για την ντε φάκτο συμμαχία με το Κουρδικό Κόμμα για διαπλοκή με την πολιτική βιτρίνα του ΡΚΚ.
Ο Ερντογάν είναι ο ηγέτης των απότομων στροφών.
Με ενδιάμεσο τον επικεφαλής της ΜΙΤ, Φιντάν, συνομιλούσε σχεδόν πέντε χρόνια με τον έγκλειστο στο Ιμραλί Οτσαλάν.
Οταν την άνοιξη του 2015 το HDP μπήκε στη Βουλή και αφαίρεσε την αυτοδυναμία από την κυβέρνηση Νταβούτογλου, το ΡΚΚ από συνομιλητής έγινε ξανά τρομοκράτης.
Τον Οκτώβριο του 2015 η τουρκική αεράμυνα κατέρριψε ρωσικό μαχητικό τύπου Σουχόι ενώ λίγους μήνες μετά δολοφονήθηκε ο πρέσβης της Ρωσίας στην Αγκυρα.
Η πρώτη χώρα που επισκέφθηκε ο Ερντογάν μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα ήταν η Ρωσία.
Τέλος, το σενάριο που θέλει τον Ερντογάν να επιστρέφει στην ατλαντική κανονικότητα έναντι της στήριξης της λίρας και της οικονομίας συνολικά δεν ισχύει.
Δεν ισχύει για τον πολύ απλό λόγο ότι μια χώρα 85 εκατομμυρίων, μέλος των G-20, αν αποσταθεροποιηθεί, θα προκαλέσει ένα ανεξέλεγκτο περιφερειακό και παγκόσμιο ντόμινο αποσταθεροποίησης.
Ο Ερντογάν κατά συνέπεια δεν έχει κανέναν λόγο να μαζέψει τη μικρομέγαλη περιφερειακή ρητορική, πολύ δε περισσότερο σε μια στιγμή που ο διάδοχος της Σαουδικής Αραβίας, Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, έχει κάνει ουσιαστικά βήματα χειραφέτησης από τις ΗΠΑ.
Εκτός απροόπτου, ο Ερντογάν θα προσδιορίσει στην αρχή της νέας θητείας του τις εσωτερικές, περιφερειακές και διεθνείς σταθερές της Τουρκίας για τις επόμενες δεκαετίες.
Γιώργος Καπόπουλος
efsyn.gr