Η δεξιότερη Δεξιά του Μακρόν...

 

...και η αλαζονεία της εξουσίας...

Το πρώτο σκέλος των γαλλικών προεδρικών εκλογών έχει πλέον τελειώσει, με την ακροδεξιά υποψήφια Μαρίν Λεπέν (Rassemblement National) και τον νυν πρόεδρο και κεντρώο υποψήφιο Εμανουέλ Μακρόν (La République en Marche) να περνούν στον δεύτερο γύρο.

Ξεκάθαρα κερδισμένος είναι... ο Πρόεδρος Μακρόν, ο οποίος τελικά μπόρεσε να αξιοποιήσει την εικόνα που ήθελε να προτάξει ως διαχειριστής των κρίσεων κατά τη διάρκεια της πανδημίας και της αρχής του πολέμου στην Ουκρανία. Μπορεί να έχει προβάδισμα ωστόσο η νίκη του δεν είναι δεδομένη ακόμα, μιας και δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα λάβει τις ψήφους του τρίτου Μελανσόν, παρά το ανοιχτό κάλεσμα που έκανε ο ίδιος για την ενίσχυση του νυν Προέδρου της χώρας. Όπως αναλύει η Le Monde, πολλά θα κριθούν από το λεγόμενο "Μέτωπο των Ρεπουμπλικανών".

Από τη δική της πλευρά η Λεπέν βρίσκεται σε αλύτερη κατάσταση απ' ό,τι πριν από πέντε χρόνια, όταν ηττήθηκε βαριά από τον Μακρόν (66% έναντι 33%), ο οποίος ήταν τότε νεοφερμένος στη γαλλική πολιτική σκηνή. Προεκλογικά, η Λεπέν αποφάσισε να μην επικεντρωθεί σε παραδοσιακές ρητορικές της όπως η εκστρατεία για τη μετανάστευση και το Ισλάμ, αλλά εστίασε στην ακρίβεια, την αγοραστική δύναμη και τον αυξανόμενο πληθωρισμό. Η μετατόπισή της στα οικονομικά ζητήματα εντάθηκε μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, στις 24 Φεβρουαρίου. Η Λεπέν καταδίκασε τη ρωσική εισβολή ωστόσο, ως παραδοσιακή στρατηγική σύμμαχος του Βλ. Πούτιν, αντιτάχθηκε επίσης στις κυρώσεις και την ευρωπαϊκή στρατιωτική υποστήριξη στην Ουκρανία, μιλώντας διαρκώς για το κόστος του πολέμου για τους Γάλλους ψηφοφόρους.

Παράλληλα, στις εκλογές αυτές κέρδισε η "στρατηγική ψήφος", ή αλλιώς η λεγόμενη "le vote utile", με τη Λεπέν να πετάει εκτός τον ακροδεξιό Ερίκ Ζεμούρ αλλά και τη Βαλερί Πεκρές (που μιλούσε για τη "μεγάλη αναπλήρωση"), ενώ ο Μακρόν έπαιξε το ίδιο χαρτί για να κερδίσει το κέντρο, ενσωματώνοντας αρκετά "πατριωτικά" στοιχεία στη ρητορική του. Είναι δε ενδεικτικό, πως η "πράσινη ατζέντα" περί κλιματικής κρίσης, έμεινε πολύ πίσω.

Για να διαβασετε ολοκληρο το κειμενο του Χρ. Δεμετη, πατηστε ΕΔΩ...