.png)
Διαβάζοντας κανείς τις προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την αναχαίτιση της ενεργειακής κρίσης, η οποία στην πραγματικότητα ξεκίνησε πολύ πριν από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αντιλαμβάνεται ότι ακόμη και ο σκληρός πυρήνας της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας και τεχνοκρατίας έχει συνειδητοποιήσει ότι... επέτρεψε να διαμορφωθεί μια ενεργειακή αγορά-Φρανκενστάιν.
Και είναι τερατώδης η δομή της ενεργειακής αγοράς όχι μόνο λόγω της μεγάλης εξάρτησής της από το ρωσικό αέριο, κυρίως, αλλά και το πετρέλαιο και τον άνθρακα που εισάγονται από τη χώρα του Πούτιν. Αλλά γιατί, στο όνομα της μη παρέμβασης και του δήθεν ελεύθερου ανταγωνισμού των παραγωγών ρεύματος, οι ευρωπαϊκές ηγεσίες επέβαλαν να διαμορφώνεται η τιμή του ρεύματος σε χρηματιστήρια ενέργειας....
Υποτίθεται ότι αυτό, κατά τον νεοφιλελεύθερο μύθο, θα οδηγούσε σε χαμηλότερες τιμές ρεύματος για τους καταναλωτές, αλλά στον πρώτο κιόλας χρόνο, σχεδόν, πανευρωπαϊκής εφαρμογής του ενεργειακού καζίνου, οι πολίτες βρέθηκαν μπροστά σε πρωτοφανή αύξηση τιμών.
Αντίθετα, για τους παραγωγούς ρεύματος, όπως και για τις περισσότερες ενεργειακές εταιρείες, το άλμα τιμών που προκλήθηκε αρχικά από την παγκόσμια διαταραχή στην εφοδιαστική αλυσίδα και στη συνέχεια ενισχύθηκε από την ευρω-ρωσική ένταση και τελικά από την εισβολή στην Ουκρανία, αποδείχτηκε φλέβα χρυσού.
Οι εταιρείες παραγωγής ρεύματος, ιδιωτικές αλλά και δημόσιες, πλημμύρισαν από απρόβλεπτα κέρδη. Γιατί οι κανόνες του ενεργειακού καζίνου τους επιτρέπουν να πουλάνε το ρεύμα στους ανυποψίαστους καταναλωτές σε τιμή πολλαπλάσια από το κόστος παραγωγής του.
Σε πάνω από 200 δισ. ευρώ υπολογίζονται αυτά τα «ουρανοκατέβατα» κέρδη στην Ε.Ε και οι 27 ηγέτες καλούνται να τα φορολογήσουν βαριά για να ρίξουν τις τιμές ρεύματος και να στηρίξουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Και ο Κυρ. Μητσοτάκης, ανάμεσα σε αυτούς.
Τελευταίος και καταϊδρωμένος από τους ομολόγους του άλλων χωρών, αναγνώρισε χθες στη Βουλή το αυτονόητο που αρνείται εδώ και εβδομάδες. Οτι αυτά τα υπερκέρδη «μάλλον υπάρχουν» και θα φορολογηθούν αδρά «αν διαπιστωθούν στους ισολογισμούς των εταιρειών».
Το ότι ο πρωθυπουργός κάτω από την πίεση της κοινής γνώμης αλλά και της ευρωπαϊκής ηγεσίας αναγκάζεται να συρθεί σε επιλογές που του είναι απεχθείς, είναι ένα βήμα. Το ότι όμως επιμένει να χειρίζεται τα κρίσιμα για την επιβίωση της κοινωνίας ζητήματα με όρους επικοινωνιακής και πολιτικής εξαπάτησης των πολιτών, τον καθιστά επικίνδυνο...
efsyn.gr