Κουκάκι: Πρόβα τζενεράλε μιας ταχείας Ορμπανοποίησης...

Η κυβέρνηση την πάτησε με την υπόθεση του Κουκακίου, καθώς ο «ένοχος» που κατασκεύασε ήταν ο γνωστός σκηνοθέτης Δημήτρης Ινδαρές, ο οποίος εισέπραξε τη συμπαράσταση σύσσωμου του καλλιτεχνικού κόσμου.

Την πάτησε διπλά, γιατί...
ούτε φιλοαναρχικός είναι, ούτε φιλοσυριζαίος ώστε να πιάσει τόπο η συνήθης προπαγάνδα, αν και επιχειρήθηκε από πολλούς η διάδοση αυτού του αφηγήματος. Σου λέει για να ζητάει η αστυνομία να δρα σύμφωνα με τον νόμο, μάλλον αριστερός θα είναι. Μπορεί να εκτέθηκε ανεπανόρθωτα, τόσο ο κύριος Χρυσοχοϊδης όσο και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, όμως το μήνυμα που ήθελαν το πέρασαν. Όσο κι αν τρίβουν τα μάτια τους οι φιλελεύθεροι ψηφοφόροι της ΝΔ, δεν θα ξυπνήσουν αύριο σε μια φιλελεύθερη δυτική χώρα. Ας σταχυολογήσουμε τι μάθαμε από την πρόβα τζενεράλε της κυβέρνησης στο Κουκάκι σε 18 σημεία.

Είδαμε ότι αυτοί που παραβίασαν οικογενειακό άσυλο, κακοποίησαν άγρια έναν πατέρα και τους δύο γιους του, δεν ήταν κάποιοι καταληψίες ή κακοποιοί του κοινού ποινικού δικαίου αλλά τα όργανα του κράτους.


Μάθαμε πως η κυβέρνηση θέλει να φοβάσαι να βγεις από το σπίτι σου αλλά και να μείνεις στο σπίτι σου, αν δεν παραδοθείς στις αυταρχικές της ορέξεις.

Μάθαμε ότι η κατασκευή ενόχων ως πρακτική της αστυνομίας στις μέρες του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη είναι τόσο επιβεβλημένες, ώστε η ενοχοποίηση δεν σταματάει στους πρόσφυγες, τους αναρχικούς τους αριστερούς ή στον κάθε φτωχούλη του θεού, αλλά προεκτείνεται σε όσους «έχουν το θράσος» να ζητήσουν την τήρηση του νόμου από την πλευρά τους. Άρα και στους ψηφοφόρους της ΝΔ που αντιστέκονται στο ακροδεξιό ντελίριο της κυβέρνησης.

Μάθαμε ότι μαρτυρίες της συζύγου του σκηνοθέτη και των γειτόνων, το αδιάψευστο οπτικοακουστικό υλικό μπορεί να εκθέτουν ανεπανόρθωτα την κυβέρνηση που βαυκαλίζεται πως είναι φιλοευρωπαϊκού και φιλελεύθερου προσανατολισμού αλλά ο πρωθυπουργός της δεν ξοδεύει το σάλιο του για την παραμικρή δήλωση. Προτιμάει να μας στέλνει φωτογραφίες με ξωτικά από τα Τρίκαλα.

Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο της Φωτεινής Λαμπρίδη, πατήστε ΕΔΩ...