Δεν χρειαζόταν να το πουν οι γερμανικές εφημερίδες. Το λένε όλοι -εκτός από μια δράκα ιδεοληπτικών- ότι το προσφυγικό/μεταναστευτικό είναι πυρηνική βόμβα στα θεμέλια της χώρας. Με εμφανείς επιπτώσεις ,αλλά και...
με απροσδιόριστες πολιτικές συνέπειες.
Αλήθεια, ποιος μπορεί να αποκλείσει την εμφάνιση ενός Έλληνα Σαλβίνι, έτσι όπως κωφεύει η άθλια Ένωση και συμπεριφέρεται η Τουρκία;
Ποιος θα τολμήσει να μιλήσει για σοβαρή διαχείριση του προβλήματος, όταν οι εγκλωβισμένοι πρόσφυγες/μετανάστες ούτε θα μπορούν ούτε θα θέλουν να εργαστούν στην ενδοχώρα;
Δεν θα μπορούν οι περισσότεροι, διότι δεν περισσεύουν οι θέσεις εργασίας στην χειμαζόμενη χώρα μας και δεν θα θέλουν για πολλούς λόγους (κακοπληρωμένες δουλειές, ελπίδες ότι θα φύγουν σύντομα κ.α.).
Ποιος θα απολογηθεί , όταν τα ήδη προβληματικά νοσοκομεία της χώρας θα επιβαρυνθούν έτι περαιτέρω και θα φτάσουν «στο κόκκινο» από την εναγώνια και αυτονόητη καταφυγή σε αυτά τόσων ανθρώπων;
Ποιος –και τι- θα ψελλίσει όταν πάρουν φωτιά οι φυλακές των μεταναστών (τι άλλο είναι τα κλειστά προαναχωρησιακά κέντρα;), καθώς η ροή των προσφύγων θα αυξάνεται και θα ασφυκτιούν πάλι τα νησιά;
Ποιος μπορεί να αποκλείσει την δημιουργία γκέτο στους ιστούς των πόλεων με κόσμους εντελώς διαφορετικούς, δυο κόσμους χωριστά, γεγονός που καθιστά δύσκολη αν όχι αδύνατη την ενσωμάτωση και ομαλή ένταξη μεταναστών και προσφύγων στην κοινωνία;
Στοπ, εδώ: ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος είχε πει ότι τα περισσότερα από τα έθνη που μεγαλούργησαν προέρχονται από
επιμειξία! Ναι, το είπε. Κι έχει δίκιο. Αλλά η σημερινή συνθήκη είναι εντελώς διαφορετική. Σχεδόν τίποτε δεν επαναλαμβάνεται πανομοιότυπα.
Επομένως, όσοι ποντάρουν σε μια ομαλή διάχυση των- συγκεκριμένης προελεύσεως -προσφύγων και μεταναστών στην κοινωνία μας, ομνύοντας στο ιδεώδες του πολυπολιτισμού, ας το ξανασκεφτούν. Η βαθμηδόν δραστική μεταβολή ηθών και έθους, παραδόσεων και τρόπου ζωής δεν παραπέμπει σε μελλοντική ανέφελη κανονικότητα. Προϊδεάζει για αντιδράσεις, έριδες και συγκρούσεις.
Είναι τραγικό :όλα τα προεκτεθέντα ζητήματα, και ειδικά τα περί πολυπολιτισμού, δεν γίνονται αντικείμενο νηφάλιας προσέγγισης, ανοιχτού διαλόγου και σοβαρού προβληματισμού.
Αφήνονται στο έλεος ένθεν και ένθεν ακραίων, με αποτέλεσμα να επικρατούν μέχρι στιγμής είτε ρατσιστικές κραυγές και σπασμωδικές αντιδράσεις είτε ελαφρότητες, δήθεν προοδευτικές.
Εν τέλει: όσοι νομίζουν ότι εξέλιπεν ο κίνδυνος ακροδεξιάς δυναμικής, επειδή εξαφανίστηκε η Χρυσή Αυγή, ενδεχομένως να τρίβουν τα μάτια τους στο εγγύς μέλλον, με την εμφάνιση Έλληνα Σαλβίνι…
Γιάννης Τριάντης (newpost.gr)