Χωρίς υστεροβουλίες και αφόρητη υποκρισία…
Όχι να τον καταγγέλλουμε συνεχώς, κι όσο περισσότερο τον καταγγέλλουμε, τόσο περισσότερο να…
«λαϊκίζουμε» κι εμείς οι ίδιοι!
Προσέξτε τρεις αριθμούς:
Η Ευρώπη έχει το 7% του παγκόσμιου πληθυσμού, παράγει το 20% του παγκόσμιου ΑΕΠ και έχει το… 50% των «κοινωνικών παροχών» διεθνώς!
Ουάου, που θα ’λεγε και ο…ακατανόμαστος…
Την ίδια στιγμή η Ευρώπη γερνάει συνεχώς, ο πληθυσμός της μειώνεται, η ανάπτυξή της υστερεί, ενώ η ανταγωνιστικότητά της σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο χάνει έδαφος σταθερά…
Είναι φανερό ότι το λεγόμενο «κοινωνικό κράτος» της Ευρώπης δεν παράγει ευημερία, υπονομεύει την ευημερία!
Τη σημερινή και – κυρίως - την μελλοντική…
Είναι κράτος προνομίων όχι κράτος Δικαίου!
Δεν είναι κοινωνικό κράτος, είναι καθεστώς στρεβλώσεων.
Δεν κάνει «αναδιανομή πλεονάσματος».
Πνίγει την οικονομία και παράγει ελλείμματα…
Δεν δίνει ευκαιρίες. Δημιουργεί γραφειοκρατικές αγκυλώσειςπου ακυρώνουν κάθε ευκαιρία για νεωτερισμό και ανάπτυξη…
Είναι φανερό ότι κάτι δεν πάει καλά.
Κι αυτό δεν αφορά την Ενωμένη Ευρώπη μόνο…
Αφορά τις επιλογές που έχουν κάνει οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, πολύ πριν αρχίσει η «ενοποίησή» τους…
Αν αύριο διαλυόταν η - όντως δυσλειτουργική - Ενωμένη Ευρώπη, αυτοί οι τρείς αριθμοί που μόλις ανέφερα, θα παρέμεναν ίδιοι.
Ή μάλλον θα επιδεινώνονταν…
Και οι στρεβλώσεις θα παρέμεναν ακέραιες. Ή μάλλον θα χειροτέρευαν…
Αν οι στρεβλώσεις κρατάνε πίσω την Ευρώπη, την Ελλάδα την έχουν ήδη οδηγήσει σε θανάσιμη ασφυξία…
Δεν είναι η λιτότητα το βασικό μας πρόβλημα…
Η λιτότητα είναι το τίμημα που πληρώνουμε, γιατί δεν μπορούμε – τελικά δεν θέλουμε - να κάνουμε μεταρρυθμίσεις.
Είναι οι μεταρρυθμίσεις, ηλίθιε!
Και ο λαϊκισμός είναι εχθρός μας, γιατί εμποδίζει τις μεταρρυθμίσεις.
Και φέρνει περισσότερη λιτότητα απ’ αυτήν που καταριέται…
Το δίδαξε ο Τσίπρας αυτό μια και καλή:
Δεν ήθελε Μνημόνια, κι έφερε το χειρότερο Μνημόνιο…
Δεν ήθελε λιτότητα, κι έφερε την πιο δυσβάστακτη λιτότητα.
Δεν ήθελε αποκρατικοποιήσεις. Και τώρα υποχρεώνεται να τις κάνει, τις προσυπογράφει με βαριά καρδιά, τις υπονομεύει συνεχώς και η οικονομία εξακολουθεί να βουλιάζει, οδηγώντας σε χειρότερη λιτότητα.
Γιατί έρχεται και ο «κόφτης» που ο Τσίπρας πρώτος και μόνος υπέγραψε…
Τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής του, πέρσι,
όταν φαινόταν ότι τάχα «διαπραγματεύεται σκληρά»,
όλοι έλεγαν «μπράβο στο παληκάρι»…
Τώρα που τα ’κανε μαντάρα, πολλοί λένε (ακόμα). Δεν βαριέσαι! Όλοι ίδιοι είναι…
Αυτό κι αν είναι λαϊκισμός!
Και μάλιστα ο χειρότερος λαϊκισμός. Αληθινή ισοπέδωση:
- Να ταυτίζουν αυτούς που έφερναν αποτελέσματα και βελτίωση, με εκείνους που τα έκαναν όλα χειρότερα…
- Να ταυτίζουν εκείνους που μας έβγαζαν από τα Μνημόνια και την ύφεση, με εκείνους που μας ξανάφεραν στα Μνημόνια και την ύφεση.
Λένε κάποιοι…
- Εντάξει, ο Σαμαράς τα πήγε καλύτερα στο τέλος.
Όμως ήταν κι εκείνος «αντιμνημονιακός» στην αρχή…
Αυτό κι αν είναι λαϊκισμός και ισοπέδωση! Της χειρότερης μορφής...
Γιατί ο Σαμαράς έκανε κριτική στο Μνημόνιο, αλλά ψήφιζε και διαρθρωτικές αλλαγές και περικοπές σπατάλης.
Χτύπαγε το Μνημόνιο, αλλά ποτέ κόμμα στην Αντιπολίτευση δεν ψήφισε τόσα κυβερνητικά νομοσχέδια όσα ο Σαμαράς, την περίοδο 2010-2012.
Κι ύστερα όλη η κριτική του Σαμαρά στο πρώτο Μνημόνιο (και για τους «λάθος πολλαπλασιαστές» και για το «λάθος μείγμα πολιτικής» και για τα τιμωρητικά επιτόκια) βγήκε σωστή και δικαιώθηκε πλήρως!
- Δικαιώθηκε, γιατί την παραδέχθηκαν στη συνέχεια οι ίδιοι οι δανειστές!
- Δικαιώθηκε, γιατί διαπραγματεύθηκαν με το Σαμαρά την αλλαγή του πρώτου μνημονίου, ακριβώς στα σημεία που τους είχε κάνει κριτική.
- Και δικαιώθηκε ακόμα, γιατί όταν ανέλαβε ο Σαμαράς να εφαρμόσει το «διορθωμένο» μνημόνιο, έπιασε τους στόχους του.
Ενώ πριν ούτε εφαρμοζόταν τίποτε, ούτε πιάνονταν οι στόχοι.
Τι «συγκρίνουν», λοιπόν; Τα ασύγκριτα;
Τι θα έλεγαν όλοι, εχθροί και φίλοι,ημέτεροι και αλλοδαποί, για την Ελλάδα,αν δεν είχε βρεθεί κανείς να εντοπίσει από την αρχήτα λάθη του πρώτου μνημονίου και να τα διορθώσει;
Γι’ αυτό και λαϊκίζουν ασύστολα, όσοι δεν μπορούν να χωνέψουν την τριπλή δικαίωση του Σαμαρά:
- Δικαιώθηκε για τον κριτική που έκανε στο πρώτο Μνημόνιο την περίοδο 2010-2012…
- Δικαιώθηκε για την εφαρμογή του δεύτερου διορθωμένου Μνημονίου, που έφερε για πρώτη φορά αποτελέσματα, την περίοδο 2012-2014.
- Και δικαιώθηκε γιατί πριν τις εκλογές του 2015, προέβλεψε με ανατριχιαστική ακρίβεια τα δεινά που θα φέρει στη χώρα ο Τσίπρας όταν αναλάβει.
Η σύγκριση ή πολύ περισσότερο η «ταύτιση» του… «αντι-μνημονιακού Σαμαρά» με τον «αντι-μνημονιακό Τσίπρα» είναι ο πιο χυδαίος λαϊκισμός.
Αλλά ο κόσμος καταλαβαίνει πια και ΔΕΝ συγχωρεί…
Για τις μεταρρυθμίσεις τι να πώ;
Επί Σαμαρά έγιναν οι περισσότερες που έχουν γίνει ποτέ στην χώρα μετά το 1975!
Μόνο που δεν φάνηκαν αμέσως…
Το πρώτο κύμα των μεταρρυθμίσεων Σαμαρά πρόλαβε να αποδώσει:
Κι έτσι η χώρα παρά τη μεγάλη λιτότητα που παρέλαβε, βγήκε στην Ανάπτυξη νωρίτερα απ’ ότι προέβλεπαν και οι δανειστές!
Έχετε ξανακούσει χώρα με λιτότητα, αντί να βουλιάζει στην ύφεσηνα βγαίνει στην ανάπτυξη σε ενάμιση χρόνο;
Πώς εξηγείται αυτό το «παράδοξο»;
Γιατί απλούστατα έγιναν κι άρχισαν να αποδίδουν οι μεταρρυθμίσεις.
Μερικές μεταρρυθμίσεις - για να τα λέμε όλα – είχαν αρχίσει στο τέλος της διακυβέρνησης ΓΑΠ με τη στήριξη της ΝΔ τότε.(Νόμος Διαμαντοπούλου για την Παιδεία, Νόμος Λοβέρδου για την Υγεία, Νομοθετικές πρωτοβουλίες Κουτρουμάνη για το Ασφαλιστικό).
Άλλες είχαν αρχίσει επί Παπαδήμου με την ενεργό συμβολή του Σαμαρά…
Αλλά όλες εφαρμόστηκαν και προχώρησαν επί διακυβέρνησης Σαμαρά…
Στην τριετία 2012-2014 η Ελλάδα βελτιώθηκε 50 θέσειςστη διεθνή κατάταξη ανταγωνιστικότηταςτου ΟΟΣΑ και της Παγκόσμιας Τράπεζας!
50 ολόκληρες θέσεις! Σε μερικούς κρίσιμους κλάδους, όπως «η έναρξη νέων επιχειρήσεων», κατά 111 θέσεις! Αυτό δεν έχει ξαναγίνει ποτέ και πουθενά…
Κι ενώ αναγνωρίστηκε διεθνώς στην Ελλάδα, κάποιοι εξακολουθούν και λένε τα δικά τους…
Όχι μόνον οι ΣΥΡΙΖΑίοι, καλά αυτούς δεν τους ακούει κανείς πια…
Αλλά και κάποιοι υποτιθέμενοι «μεταρρυθμιστές», τρομάρα τους…
Παράδειγμα ο… «αναθεματισμένος» ΕΝΦΙΑ!
Τον βρίσανε, τον ελεηνολογήσανε, υποσχέθηκαν να τον καταργήσουνε, μετά αναγκάστηκαν να τον κρατήσουν και τελικά τον… αυξήσανε!
Κι ακόμα ΔΕΝ λένε τα τρία σημαντικά:
- Πρώτον, ότι ο Σαμαράς είχε αρχίσει σταδιακά να τον μειώνει…
- Δεύτερον, ότι ο Σαμαράς είχε προγραμματίσει μετά το 2018 να τον αποδώσει εξ ολοκλήρου στην Τοπική Αυτοδιοίκηση!
Αυτό κι αν είναι μεταρρύθμιση.
Γιατί θα γινόταν ευθέως «ανταποδοτικός».
Δηλαδή αναπτυξιακός. Όπως συμβαίνει παντού στον κόσμο.
- Τρίτον και σπουδαιότερο, γιατί με τον ΕΝΦΙΑ καταγράφηκε πλήρως ολόκληρη η ιδιωτική ακίνητη περιουσία.
Δηλαδή έγινε το μεγαλύτερο μέρος του περιβόητου Κτηματολογίου!
Που ΔΕΝ είχε προχωρήσει στην Ελλάδα, εδώ και 150 χρόνια…
Και το ξεμπλόκαρε – κι αυτό ο Σαμαράς!
Αυτό κι αν είναι μεταρρυθμιστική τομή.
Για αποκρατικοποιήσεις τι να πω; Τα ξέρετε;
- Η πρώτη σύμβαση της Cosco ξεκίνησε από την διακυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, για να τα λέμε όλα…
Το 2009, με τον ΓΑΠ και τον Τσίπρα στα κάγκελα τότε! Κυριολεκτικά…
- Η επόμενη προχώρησε επί Σαμαρά. Ο Τσίπρας την πολέμησε.
Τώρα την προσυπέγραψε και κοντεύει να τη… ματαιώσει πάλι…
- Επί Σαμαρά προχώρησε η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΣΦΑ, του ΟΠΑΠ, (αυτές πρόλαβαν και ολοκληρώθηκαν)
- Tα 14 περιφερειακά αεροδρόμια, (τώρα μόλις την ξεπάγωσε ο Τσίπρας)
- Tο σπάσιμο της ΔΕΗ και η ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ (ακόμα καρκινοβατεί)
- Tο «Ελληνικό» μετά από 12 χρόνια απραξίας ή ατολμίας (τώρα μόλις το ξεπάγωσαν κι αυτό, «με το πιστόλι στον κρόταφο»)
- Δεκάδες μαρίνες σε όλη την Ελλάδα
- Και εκατοντάδες ακίνητα του δημοσίου που ήταν ερείπια τα περισσότερα…
Συνολικό ποσό 3,6 δισεκατομμύρια εισέπραξε το Ελληνικό δημόσιο μέσα σε μόλις δυόμιση χρόνια μέσα.
Κι άλλα 2,4 δισεκατομμύρια επρόκειτο να εισπραχθούν από συμφωνίες που πρόλαβαν να κλείσουν και τις πάγωσε ο Τσίπρας στη συνέχεια.
Συνολική αποτίμηση 6δισεκατομμύρια!
Χώρια πόσα προγράμματα αποκρατικοποιήσεων «ωρίμαζαν» στο μεταξύ και θα είχαν ήδη τελειώσει, αν δεν είχε έλθει ο Τσίπρας…
Χώρια τα 16 δισεκατομμύριααπό το χαρτοφυλάκιο του δημοσίου στις τράπεζες, που είχαν ξεπεράσει τα 20 δισεκατομμύρια το 2014 και τώρα έχουν… μηδενιστεί!
Λόγω της πολιτικής Τσίπρα, ασφαλώς…
Τα είπε και ο Ρέγκλινγ προχθές…
Πότε ξανάγιναν τόσες αποκρατικοποιήσεις όσες επί διακυβέρνησης Σαμαρά, και μάλιστα μέσα σε τόσο δύσκολες συνθήκες; Ποτέ!
Τι… «σύγκριση» να γίνει, λοιπόν, ανάμεσα στην κυβέρνηση Τσίπρα και Σαμαρά;
Και τι εξυπηρετεί τέτοια «ισοπέδωση»;
Τον χειρότερο λαϊκισμό!
Και μια τελευταία κουβέντα:
Όσοι προσπαθούν να συγκρίνουν τον τελευταίο ενάμιση χρόνο με τα προηγούμενα δυόμιση, κάνουν κι ένα ακόμα «φάουλ»:
Στέλνουν το «μήνυμα» στους πολιτικούς, πως ό,τι κι αν κάνουν το καλό ποτέ δεν θα τους αναγνωριστείκαι η δημαγωγία πάντα θα «αποδώσει»!
Ό,τι μεταρρυθμίσεις κι αν προσπαθήσουν, ό,τι κι αν επιτύχουν, ουδέποτε θα τους στηρίξουν, ακόμα κι όσοι το παίζουν «μεταρρυθμιστές»!
Άρα καλύτερα να δημαγωγούν οι πάντες! Γιατί αυτό αποδίδει…
Για την ακρίβεια, μόνον αυτό αποδίδει!
Εγώ λοιπόν, δεν θεωρώ ότι αυτό είναι «άποψη».
Το θεωρώ «αρρώστια»! Και πολύ βαριά μάλιστα…
Κι από αυτή την αρρώστια πρέπει να απαλλαγούμε κάποτε…
Ναι, με ενοχλούν αφόρητα οι λαϊκιστές…
Αλλά με ενοχλούν ακόμα περισσότερο διάφοροι που το παίζουν "μεταρρυθμιστές"και κάνουν το χειρότερο λαϊκισμό.
Υστερόγραφο:
Κι επειδή κάποιοι το ρωτάτε, με το δίκιο σας, τί «μύγα με τσίμπησε» και υποστηρίζω τώρα το Σαμαρά, ε λοιπόν, αυτός είναι ο λόγος που τον στηρίζω τώρα που δικαιώνεται…
Γιατί αν δεν στηρίξουμε αυτόν που άνοιξε δρόμους, βάζοντας τη μεγάλη ατζέντα των μεταρρυθμίσεων (με τα «Ζάππεια») και στη συνέχεια προχώρησε τις μεταρρυθμίσεις (με τη διακυβέρνησή του) κι έφερε και αποτελέσματα χειροπιαστά, που τώρα τα καταλαβαίνουν όλοι, δεν θα βρεθεί άλλος να ακολουθήσει το παράδειγμά του.
Τα στοιχεία που σας παραθέτω εξ άλλου, είναι όλα «ανοικτά». Open source που λένε. Τα βρίσκει εύκολα κανείς στο διαδίκτυο.
Να πεδίο δόξης λαμπρό για αληθινή «ερευνητική δημοσιογραφία»… Αλλά ποιος να βρεθεί να την τολμήσει;
Η αλήθεια είναι πως δεν τον γνωρίζω τον ίδιο το Σαμαρά. Δεν έτυχε και δεν το επιδίωξα… Ούτε μ’ αρέσουν τα… «κολλητηλίκια» με την εξουσία. Κι ούτε τον υπερασπίστηκα όταν κυβερνούσε…
Αλλά τώρα πια που δικαιώνεται, νιώθω προσωπική μου υποχρέωση να υπερασπιστώ ένα ηγέτη που τόλμησε να τα βάλει με το λαϊκισμό και να φέρει αποτελέσματα!
Και να δείξει πως υπάρχει κι άλλος δρόμος για την Ελλάδα.
Για την ακρίβεια ο μόνος δρόμος… Ο δρόμος των μεταρρυθμίσεων!
Αλλιώς, αν δεν το κάνω, θα γίνω κι εγώ το ίδιο με αυτούς που οικτίρω…
Στην τελική, για τον εαυτό μου το κάνω. Όχι για τον Σαμαρά…
antinews.gr