γράφει
ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος
Προ
ημερών (31/01) ο σ Ν. Βούτσης έδωσε μια
συνέντευξη στην εφημερίδα “Καθημερινή”,
όπου, ως γνήσιος αγωνιστής της “Αριστεράς”
(εντός εισαγωγικών γιατί αυτή η Αριστερά
είναι απροσδιόριστης ιδεολογικής
αναφοράς, με λίγο από δω και λίγο από
κει δηλαδή, που μέχρι τώρα “πιάνει”)
και είπε ό,τι ήθελε να πει, την οποία και
διάβασα με προσοχή.
Εκεί
που μου τα χάλασε όμως και με θύμωσε,
κάθετα και οριζόντια, ήταν η απάντησή
του στο ερώτημα του δημοσιογράφου: “Το
διάστημα που ήταν πρόεδρος η κ.
Κωνσταντοπούλου, τι αποτύπωμα άφησε;
Πως είναι η ζωή στη Βουλή χωρίς την Ζωή;”
Η
απάντηση του σ. Ν. Βούτσης ήταν και θα
το πω ευθέως, ΝΤΡΟΠΗ.
Ντροπή γι' αυτή την, λεγόμενη, “ηθική
Αριστερά”, ντροπή και για τον ίδιο, που
δεν ξέρω αν το αγωνιστικό Αριστερό (;)
του παρελθόν, μπορεί να ξεπλύνει, όπως
συνηθίζεται εσχάτως.. Είπε ο άνθρωπος
πολλά για την σα Ζωή, συγκράτησα όμως,
ιδιαιτέρως, την ....
παρακάτω πρόταση και
δεν άντεξα.
Είπε
ο αθεόφοβος: “Δεν
έχουμε” λέει
“δημοσιοποιήσει
πολλά πράγματα που ξέρουμε,” (εννοεί
για την σ. Ζωή, φυσικά)
“ηθελημένα κι' εγώ πρωταγωνιστώ σ' αυτό,
για να μην φτύνει ο κόσμος την Αριστερά,
γιατί εμείς κυβερνούμε στο όνομα της
Αριστεράς, όχι ως αυτόφωτες περσόνες”.
Εντάξει
ρε φίλε, σκέφτηκα . Κατάλαβες τι είπες;
Κατάλαβες ότι με αυτές τις 39 λέξεις
αποκάλυψες ότι το “ηθικό πλεονέκτημα
της Αριστεράς”, το έκανες ένα κρύο
ιστορικό ανέκδοτο; Τι κρύβετε λοιπόν,
εσύ και όσοι άλλοι, όπως λες, για την κα
Κωνσταντοπούλου και για άλλους,
ενδεχομένως, - γιατί τίποτε δεν πρέπει
να αποκλείουμε πλέον - που δεν πρέπει
να μάθουμε εμείς, για να μην φτύνουμε
την Αριστερά;
Σα,
δεν ντρεπόσαστε, λέω εγώ, που μας το
παίζεται και “υπεράνω”...
Υ.Γ1
Μήπως εκεί κάπου βρίσκεται και το μυστικό
της “δυσκολίας” στο άνοιγμα των λιστών
Λαγκάρντ και άλλων, με τα ονόματα των
ληστών του Δημοσίου; Μήπως, δηλαδή,
μπορεί σ' αυτές, να υπάρχουν και ονόματα
που δεν πρέπει να μάθουμε, για να μην
κινδυνεύσουμε από... αφυδάτωση, από το
πολύ φτύσιμο (και όχι μόνο από την
“Αριστερά”, βεβαίως); Ρωτάω εγώ τώρα,
γιατί μετά από αυτά που άκουσα από τον
σ. Βούτση... ταλαντεύομαι;
Υ.Γ2
Το ότι δεν είσαστε “αυτόφωτοι” το
ξέραμε, σύντροφε, αλλά αυτό το “περσόνες”
με μπέρδεψε πάλι. Γιατί Persona,
είναι η λατινική λέξη που όριζε τις
μάσκες, πίσω από τις οποίες οι ηθοποιοί
της αρχαιότητας έκρυβαν τα πρόσωπα
τους, για να βγουν στη σκηνή ταυτισμένοι,
έτσι, με τον ρόλο που υποδήλωνε το
προσωπείο τους. Ακόμα με αυτόν τον
τίτλο “Persona”,
ο μεγάλος Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, είχε
σκηνοθετήσει ένα έργο με θέμα την ιστορία
δύο γυναικών που χάνουν τις ταυτότητές
τους, η μία μέσα στην άλλη.
Τελικά,
μήπως μπερδέψατε τις μάσκες που κρύβουν
το πρόσωπό σας με το, δήθεν, “Αριστερό
ηθικό πλεονέκτημα”; Άκου “Δεν
έχουμε
δημοσιοποιήσει
πολλά πράγματα που ξέρουμε, ηθελημένα
κι' εγώ πρωταγωνιστώ σ' αυτό”....