Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης
Κάποτε και πριν
να είναι πολύ αργά, θα πρέπει οι κυβερνώντες
αυτή την έρμη τη χώρα να καταλάβουν ότι η διακυβέρνηση δεν είναι
παιχνίδι «Μονόπολη», ούτε πρόσκαιρη κατάληψη σχολικού συγκροτήματος.
Αυτές τις μέρες
η χώρα και οι πολίτες της καταταλαιπωρούνται από τις αυθαίρετες καταλήψεις των
Εθνικών Οδών από τους «ετσιγουσταριστές» αγρότες, που κάνοντας χρήση του
αποκλειστικού δικαιώματος που τους έχουν χορηγήσει κατά καιρούς με την
αδικαιολόγητη ανοχή τους οι κυβερνήσεις όπως και η σημερινή, δεν επιτρέπουν τη
χρήση τους σε άλλη κοινωνική τάξη.
Έτσι γουστάρουν
λοιπόν να μην αφήνουν την συγκοινωνία των μαζικών μέσων μεταφοράς, να μην
επιτρέπουν τη διακίνηση προϊόντων, να μη επιτρέπουν τη μετακίνηση των πολιτών, να
κλείνουν τα σύνορα με τη Βουλγαρία αδιαφορώντας για τις συνέπειες.
Δεν σκέπτονται
ότι τα αντίποινα των Βουλγάρων με το κλείσιμο των συνόρων θα τους πλήξει κι
αυτούς που δεν θα μπορούν να.......
προωθήσουν στις αγορές του εξωτερικού τα δικά τους
προϊόντα.
Έτσι γουστάρουν
να πλήττουν με τις ενέργειές τους τον τουρισμό της χώρας από τη στιγμή που δεν
υπάρχει δυνατότητα μετακίνησης στα οδικά δίκτυα.
Και μέσα σ όλα
έρχεται και ο Πρωθυπουργός της Χώρας, που προφανώς δεν έχει συναίσθηση των υποχρεώσεών
του, και αντί να απαιτήσει ο ίδιος την Εισαγγελική παρέμβαση για την τήρηση της
νομιμότητας και τον απεγκλωβισμό της Χώρας, αφήνει αιχμές για την κίνηση της εισαγγελέως
του Αρείου Πάγου να καλέσει τους εισαγγελείς να εξετάσουν τυχόν παρανομίες, αν
και αποδέχτηκε (ο Πρωθυπουργός) ότι στόχος της ήταν η τήρηση της νομιμότητας.
Είπε επίσης ότι «Όταν όμως έχουμε να κάνουμε με κινητοποιήσεις οφείλουμε να
είμαστε προσεκτικοί. Μέσα από διάλογο λύνουμε τα προβλήματα». Μόνο που δεν
προσδιόρισε πόσα χρόνια μπορεί να διαρκέσει αυτός ο ανούσιος διάλογος και στο
μεταξύ να διαλύσει τελείως η Χώρα και γιατί δεν είναι προσεκτικοί με τις
κινητοποιήσεις άλλων εργαζομένων και συνταξιούχων που χρησιμοποιούνται σαν
«εκπαίδευση» για την αποτελεσματικότητα των ΜΑΤ που ξεσπούν πάνω τους όλο το
διδασκόμενο «μένος» τους.
Οι Εισαγγελείς
πρέπει να εξετάσουν –λέει- τυχόν παρανομίες. Το «τυχόν» εδώ μάλλον περιττεύει. Όχι
«τυχόν» αλλά σίγουρες είναι οι παρανομίες:
Κατ αρχήν του
Κώδικα Ποινικής Δικονομίας: Άρθρο
292 Παρακώλυση συγκοινωνιών 1. Όποιος µε πρόθεση παρεµποδίζει τη
λειτουργία κοινόχρηστης εγκατάστασης που εξυπηρετεί τη συγκοινωνία ….. τιμωρείται
µε φυλάκιση τουλάχιστον τριών µηνών. 2. Αν η πράξη τελέστηκε από αµέλεια,
επιβάλλεται φυλάκιση µέχρι έξι µηνών.
Στη συνέχεια του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας: Άρθρo
48 Kατάληψη τμήματoς oδoύ και πεζόδρoμoυ 1. H πρoσωρινή ή διαρκής κατάληψη
τμήματoς τoυ oδoστρώματoς με εγκαταστάσεις ή εμπόδια απαγoρεύεται, ιδιαίτερα αν
με αυτά παρεμπoδίζεται η κυκλoφoρία, η επιτρεπόμενη στάση ή στάθμευση oχημάτων
ή περιoρίζεται η oρατότητα αυτών πoυ χρησιμoπoιoύν τις oδoύς…….. 6. Αυτός που
παραβαίνει τις διατάξεις του άρθρου αυτού τιμωρείται με διοικητικό πρόστιμο
τετρακοσίων (400,00) ευρώ.
Και επειδή «έτσι γουστάρουν» να αφαιρούν τις πινακίδες
κυκλοφορίας από τα τρακτέρ θυμίσουμε ακόμα το
Άρθρo 90 Πινακίδες αριθμoύ κυκλoφoρίας 1. Δεν επιτρέπεται σε κανένα
μηχανoκίνητo όχημα, ρυμoυλκoύμενo, μo- τoπoδήλατo ή ζωήλατo όχημα να κυκλoφoρεί
oπoυδήπoτε στη Χώρα, αν δεν φέρει τις πινακίδες αριθμoύ κυκλoφoρίας, oι oπoίες
χoρηγήθηκαν νόμιμα..
Oι παραβάτες της διάταξης της παραγράφoυ αυτής, ως και αυτoί πoυ
υπoβάλλoυν ψευδή στoιχεία, για τη λήψη ανταλλακτικών πινακίδων για τo σκoπό
παράνoμης χρησιμoπoίησής τoυς, τιμωρoύνται με φυλάκιση μέχρις ενός (1) έτoυς.
4. Αυτός που θέτει σε κυκλοφορία αυτοκίνητο όχημα, το οποίο δεν έχει
τοποθετημένες και τις δύο πινακίδες αριθμού κυκλοφορίας, οι οποίες έχουν νόμιμα
χορηγηθεί, καθώς και εκείνος, ο οποίος κυκλοφορεί άλλης κατηγορίας όχημα, που
δεν είναι εφοδιασμένο με κανονικές πινακίδες αριθμού κυκλοφορίας, τιμωρείται με
διοικητικό πρόστιμο τριακοσίων (300,00) ευρώ. Με διοικητικό πρόστιμο τριακοσίων
(300,00) ευρώ τιμωρείται και αυτός που οδηγεί οδικό όχημα του οποίου οι
πινακίδες δεν είναι, για οποιοδήποτε λόγο, ευκρινώς ορατές ή αναγνωρίσιμες από
τεχνικά μέσα βεβαίωσης παραβάσεων ή τοποθετεί επ’ αυτών μη αντανακλαστικό
υλικό.
Εάν δε ληφθεί υπόψη η διάρκεια των παρανομιών η μεταχείριση
παίρνει άλλες διαστάσεις. Ας καταλογιστούν οι ποινές και τα πρόστιμα, να
βεβαιωθούν στις ΔΟΥ και να καταστούν άμεσα απαιτητά. Έστω και με συμψηφισμό
τυχόν επιδοτήσεων.
Και τέλος πάντων πρέπει επί τέλους να δοθεί ένα τέλος σ
αυτές τις καταστάσεις που θέτουν σε ομηρία κράτος και πολίτες. Κάποτε πρέπει
κάποιος υπεύθυνος λειτουργός από δικαστικό μέχρι Πρωθυπουργό να βρει το θάρρος
και να πει το «Μέχρις εδώ».