Κώστα Δημ.Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
Είναι
γεγονός -εδώ και δεκαετίες- ότι η πολιτεία αδυνατεί να ρυθμίσει τις διαφορές
της πρωτεύουσας του Ελληνικού Κράτους με το Εξαρχιστάν.
Υπάρχουν
δύο Κράτη (στην Ελληνική Επικράτεια):
Το
μεγάλο, το ...."φερόμενο ως Κράτος" και το άλλο, το ....."Κράτος
εν Κράτει".
Έχουν
διαχρονικά αποτύχει - ηττηθεί κατά Κράτος- οι "πολιτικοί" μας, αφού
αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τους μπαχαλάκηδες (sic).
Συνήθως
- σε τέτοιες περιπτώσεις - μιλάμε για ισοπαλία και παραίτηση από περαιτέρω
προσπάθεια επικράτησης.
Πολλά
έχουν προταθεί κατά καιρούς ως μέτρα, αλλά αποδείχτηκαν ατελέσφορα (!).
Βρισκόμαστε
σε αδιέξοδο.
Ίσως
θα πρέπει να παραδεχθούμε την πραγματικότητα και την ήττα ως κοινωνία, ως πολιτεία.
Αμφιβάλλω
κατά πόσον και η Frontex θα
μπορούσε να βοηθήσει, καθώς και οι συντονισμένες / από κοινού περιπολίες
ταγμάτων εφόδου με την (πάντα πρόθυμη να εμπλακεί στα Ελληνικά ζητήματα)
Τουρκία.
Θεωρώ
ακραίο μέτρο την εγκατάσταση, από τους........
Ρώσους, των S
400 στις παρυφές των εξαρχείων (λόγω μικρής απόστασης).
Μπορούμε
να επιλέξουμε δύο λύσεις, διαδοχικά.
-
Αρχικά να επιχειρήσουμε να παραχωρήσουμε στους κουκουλοφόρους ε π ι σ ή μ ω ς το
βιλαέτι των Εξαρχείων, αρκεί να πληρώνουν τα νόμιμα, αλλά και τα .....σπασμένα
(από μέρους τους).
Η
καταβολή "δασμών"/φόρων είναι αναγκαία προκειμένου να αποζημιωθούν τα
θύματα των επιθέσεών τους.
-Αν
δεν αποδώσει αυτή η αναγνώριση και συνύπαρξη, τότε να προχωρήσουμε στο επόμενο
(plan b) αναγκαστικά:
Να
περικυκλώσουμε, περιχαρακώσουμε, απομονώσουμε την περιοχή, ώστε να εγκλωβίσουμε
τα "ζωηρά" παιδιά.
Τείχη
με πολεμίστρες, άγρια σκυλιά , τάφρος με πιράγχας και καρχαρίες και άλλα μέτρα
αυτοάμυνας που πιθανότατα, θα λύσουν το πρόβλημα επειδή δεν θα ερχόμαστε σε
επαφή. (Κάτι που όμως μπορεί να δημιουργήσει σύνδρομα στέρησης τόσο σε εμάς,
όσο και εκείνους).
ΥΓ
Ακρότητες, όπως βίαιες αιματηρές επεμβάσεις των σκληρών ματατζήδων εναντίον αθώων
"παιδιών" που διασκεδάζουν περνώντας την ώρα τους καταστρέφοντας
περιουσίες ή καίγοντας ζωντανούς εργαζόμενους (Μαρφίν),θα μας λείψουν.
Δυστυχώς
δεν γίνεται να τα απολαυάνουμε όλα και να τα έχουμε μονά -ζυγά δικά μας.