Αρθρο του Κώστα Κετσετζόγλου
Μπορείς να χάσεις. Και χθες πιθανότατα θα έχανες έτσι όπως πήγαινε το παιχνίδι μέχρι το 60 μόνο και μόνο επειδή ο Κύζας πανηγύριζε το ότι έγινε διεθνής στο θέατρο των ονείρων κάθε διαιτητή και οι βοηθοί του κάλυπταν τα αργοκίνητα καράβια τον Σιόβα και τον Μποτία. Αλλά μπορούσες να χτυπήσεις το παιχνίδι μέχρι το τέλος στα ίσα και που ξέρεις… Μπορεί να σε άφηναν και να ισοφαρίσεις αν τους έφερνες σε σημείο να πρέπει να εκτεθούν περισσότερο.... Είναι καλή ομάδα ο Ολυμπιακός, πολύ καλύτερος από πέρυσι, αλλά αυτό το παιχνίδι σε καμία περίπτωση δεν ήταν για βαριά ήττα της ΑΕΚ.
Το πρώτο γκολ είναι φάουλ που στην αντίθετη περιοχή θα είχε σφυριχτεί και η φάση θα είχε τελειώσει. Ο Μποτία πιάνει με τα δύο χέρια τον Ντίντακ και τον πετάει κάτω. Είναι φάσεις που γίνονται θα πει κάποιος… Βεβαίως γίνονται. Οταν όμως την κάνει ο σκόρερ και από αυτή παίρνει πλεονέκτημα και βάζει γκολ τότε αν δεν παίζει ο Ολυμπιακός είναι επιθετικό φάουλ. Οταν παίζει ο Ολυμπιακός είναι απλά… Σαββάτο απόγευμα και 1-0.
Το πλάνο του Δέλλα βγήκε μέχρι το 60. Το σκορ χωρίς το άκυρο γκολ θα ήταν 0-0, ο Πλατέλλας που έπαιξε είχε το καλύτερο σουτ, η αμυντική λειτουργία ήταν άψογη με εξαίρεση τον πελαγωμένο Τζανετόπουλο κι αν ο Αραβίδης είχε στο νου του την πάσα και όχι να γίνει ήρωας χωρίς να μπορεί και οι επόπτες δεν παίζανε λίμπερο θα μπορούσαν τα πράγματα να ήταν ακόμη καλύτερα. Σε γενικές γραμμές όμως η ΑΕΚ μέχρι το 60 όλα ήταν καλά θυμιζοντας την περυσινή ομάδα του κυπέλλου και μάλιστα απέναντι σε έναν πολύ καλύτερο Ολυμπιακό από αυτόν του Καραϊσκάκη στον αγώνα κυπέλλου.
Ο ίδιος ο Δέλλας όμως κατέστρεψε το πλάνο και μαζί και την ομάδα χαρίζοντας στον Ολυμπιακό το δικαίωμα να συντρίψει την ΑΕΚ. Για την ήττα που διαφαινόταν μέχρι το 60 έφταιγε ένα άκυρο γκολ. Η ΑΕΚ δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από τον αντίπαλο παρότι είχε δύο παίκτες, Τζανετόπουλο και Αραβίδη, που δεν ήταν από την αρχή στο ύψος των περιστάσεων και των υπόλοιπων εννέα που έπαιζαν. Για τον εφιάλτη της τελευταίας μισής ώρας ο Δέλλας είναι αποκλειστικά υπεύθυνος. Βγάζοντας έξω τον Σιμόες που κράταγε όλη την ισορροπία στο κέντρο και γυρνώντας πίσω τον Μάνταλο, επαναλαμβάνοντας το αποτυχημένο πείραμα του αγώνα με τον Ατρόμητο σε ένα πολύ πιο δύσκολο παιχνίδι με καλύτερους αντιπάλους, οδήγησε την ΑΕΚ στην καταστροφή και έδωσε το δικαίωμα σε απατεώνες να μιλάνε για… απάτες. Δυστυχώς διαψεύστηκα σε αυτό που έγραψα ότι σε ένα ντέρμπι δύσκολα γίνεται πρωταγωνιστής, θετικός ή αρνητικός, ο προπονητής.
Επιμένω στο ότι δεν κρίνεις τελεσίδικα ένα προπονητή για ένα ντέρμπι αλλά ότι να πει και ότι να κάνει ο καθένας δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις μετά από αυτό το απίστευτο που έγινε χθες. Το ότι έκανε εγκληματικό λαθος ο Δέλλας το κατάλαβε κι ο ίδιος βάζοντας τον Κορδέρο δίπλα στον Γιόχανσον όταν ήταν πια αργά και για αυτό που με ενόχλησε πολύ ήταν πως είπε στις δηλώσεις του ότι αυτοί που μπήκαν δεν βοήθησαν. Οχι Τράι. Εσύ δεν βοήθησες με αυτόν που επέλεξες να βγάλεις… Ή μάλλον βοήθησες τον Ολυμπιακό να μας διαλύσει. Και σε αυτές τις περιπτώσεις ο προπονητής - ηγέτης παίρνει την ευθύνη πάνω του. Με ένα απλό “συγνωμη λάθος”. Αυτά. Μετά και τις δηλώσεις μετά το ματς μια κανονική ΑΕΚ δεν ζει απλά για την αγωνιστική εκδίκηση. Την ΠΑΙΡΝΕΙ στον επόμενο αγώνα. Οτι χρειαστεί να γίνει.