Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης
Μια φράση που ακούγεται ή μάλλον θα λέγαμε ότι «φοριέται»
πολύ τα τελευταία χρόνια κυρίως από τους πολιτικούς, είναι η «επιτροπή σοφών».
Φράση που αν προσπαθήσουμε να την αναλύσουμε θα
διαπιστώσουμε ότι υποβαθμίζει και μάλλον ευτελίζει την έννοια της «σοφίας».
Η σοφία σαν έννοια είναι μια σύνθετη νοητική δυνατότητα που
πέρα από την απλή γνώση συντίθεται ακόμα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, από την
εμπειρία, που σημαίνει τα πολλά χρόνια, καθώς και από την ικανότητα της έμφυτης
κατανόησης. Είναι δηλαδή η σοφία μια ικανότητα σφαιρικής αντίληψης και κρίσης
καταστάσεων και γεγονότων.
Ξέρουμε ότι στην αρχαιότητα υπήρχαν επτά (7) σοφοί, πρόσωπα
ιστορικά που έζησαν από τον 7ο αιώνα
π.Χ. και νεότερα, που διαπρέψανε ως νομοθέτες, άρχοντες ή πολιτικοί.
Αυτοί ήταν οι: Θαλής ο Μιλήσιος, Πιττακός ο Μυτιληναίος,
Βίας ο Πριηνεύς, Κλεόβουλος ο Ρόδιος, Σόλων ο Αθηναίος, Περίανδρος ο Κορίνθιος,
και Χίλων ο Λακεδαιμόνιος.
Για ορισμένους απ αυτούς που υπάρχουν στοιχεία καθώς και
προτομές, αφ ενός εικονίζονται υπερήλικες με γενειάδες, τα δε......
χρόνια που ζήσανε
μαρτυράνε την μεγάλη τους εμπειρία: Θαλής 94, Πιττακός 80, Σόλων 80, Περίανδρος
84 και Χίλων 80.
Τα έργα και οι θεωρίες τους χαρακτηρίζονται σπουδαία και
διδάσκονται ακόμα στα Πανεπιστήμια όχι μόνο τα Ελληνικά.
Να χαρακτηρίζουμε όμως σήμερα σοφούς κάποιους που πήραν την
εντολή να λύσουν το ασφαλιστικό πρόβλημα της χώρας επειδή γνωμοδότησαν ότι αυτό
θα λυθεί εάν και εφόσον κοπούν οι συντάξεις και οδηγηθούν σε μαρασμό και θάνατο
οι συνταξιούχοι, αυτό αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της ηλιθιότητας.
Όμως επειδή ζούμε σε μια εποχή που οι μεταλλάξεις και τα
μεταλλαγμένα μας έχουν επιβληθεί και έχουν γίνει αποδεκτά, δεν σημαίνει ότι με
την ίδια ευκολία μπορεί να μεταλλαχθεί και η έννοια της ηλιθιότητας και να
βαπτιστεί «σοφία».
Αποτελεί δε εξοργιστικό να χαρακτηρίζονται αυτοί οι δώδεκα
(12) που βγάλανε αυτή την απόφαση και πρότειναν το συγκεκριμένο μέτρο σαν
«σοφοί», όταν αυτό θα μπορούσε να το πει ο οιοσδήποτε άσχετος και αγράμματος.
Το μόνο που δεν μάθαμε γι αυτούς τους «σοφούς», είναι το
πόσα ενθυλάκωσαν για να συσκεφθούν και να γνωμοδοτήσουν αυτό το «τεράστιο»
απόφθεγμα.
Εμείς περιμένουμε να
βγουν οι αρμόδιοι που δηλώνουν αναρμόδιοι, να μας πουν ότι τα ταμεία
χρεοκόπησαν από αυτούς που εκπροσωπούσαν οργανωμένα συμφέροντα και με τη δύναμη
της προδοτικής εξουσίας δρομολόγησαν τα αποθεματικά των ταμείων, δηλαδή τις
εισφορές των εργαζομένων επί χρόνια, στο τζόγο του Χρηματιστηρίου, στα δομημένα
ομόλογα, και στο περίφημο Βενιζελικό PSI, που κούρεψε τα αποθεματικά που αυθαίρετα είχαν μετατραπεί σε
ομόλογα του Δημοσίου από την Τράπεζα της Ελλάδος ενώ τηρούνταν σε ρευστό στους
λογαριασμούς της. Και το κατάπτυστο είναι ότι φρόντισαν να εξασφαλίσουν και
ασυλία γι αυτή την αυθαιρεσία, με την έκδοση Νόμου που απαλλάσσει από κάθε
ευθύνη τη Διοίκηση και τα στελέχη της Τράπεζας της Ελλάδος.
Επίσης να μη παραβλέψουμε και τα υφεσιακά μέτρα που
αποφάσισαν οι ανίκανοι κυβερνήτες που με τις αυξήσεις και πάλι αυξήσεις φόρων,
οδήγησαν εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις στο κλείσιμο και τη στέρηση εσόδων
σε Δημόσιο και Ασφαλιστικά Ταμεία, καθώς και εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες στην
ανεργία.
Για να τελειώνουμε, να θυμίσουμε σε όλους αυτούς τους
«νονούς» των γιαλαντζί σοφών, ότι η σοφία έρχεται με τα χρόνια, είναι η
συσσωρευμένη εμπειρία που αποκτά το άτομο μέσα από το πολύχρονο ζύμωμα του με
τη ζωή και τις καταστάσεις που βιώνει, να την αξιολογήσει, να την χαρακτηρίσει
και που μπορεί να τη μεταδώσει στους επιγενόμενους για αξιοποίηση ώστε να
κερδίσουν αυτοί (οι επιγενόμενοι) πολύτιμα χρόνια μάθησης.
Το πανεπιστημιακό πτυχίο σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να σε
χαρακτηρίσει σοφό. Πολλές φορές δηλώνει και το αντίθετο.
Καλό θα είναι λοιπόν κάποιες έννοιες όπως τη σοφία να μη τις
ξεφτιλίζουμε σε μια προσπάθεια εντυπωσιασμού που μάλλον έχει σαν συνέπεια το
αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιδιώκει.