Θάνος Καμήλαλης στα microvia.gr
Η εφημερίδα "δημοκρατία" μοιράζει σήμερα στους αναγνώστες της CD με την απολογία του δικτάτορα Παπαδόπουλου.Eντονος ο σουρεαλισμός της παραπάνω πρότασης, εντονότερη η απέχθεια, ελάχιστη η έκπληξη όμως.... Για ακροδεξιό μέσο πρόκειται άλλωστε, ένα κράμα μισαλλόδοξου δήθεν πατριωτισμού , με κάτι από νεοδημοκρατική προπαγάνδα, διανθισμένο με σκανδαλοθηρία (η Espresso είναι διπλανό "μαγαζί") και επιχρυσωμένο με την τεχνογνωσία μεγαλοστελέχους του τραπεζικού χώρου, με θητεία σε JP Morgan και Eurobank. Σημειολογικά μάλιστα, χαρακτηρισμοί όπως "δικτάτορας" ή "πραξικοπηματίας" απουσιάζουν από κάθε σημείο. Θυσιάστηκαν στον βωμό του μάρκετινγκ μάλλον, για να μην δυσαρεστηθούν οι πελάτες...
Άλλωστε οι σχέσεις με τις νεότερες μορφές φασισμού που γνωρίζει η χώρα, είναι πάντα αγαστές. Τον Ιούλιο του 2012 για παράδειγμα, δημοσιογράφοι της εφημερίδας πέρασαν ένα "δακρυσμένο απόγευμα με τη Χρυσή Αυγή", παρακολουθώντας τα συσσίτια "μόνο για Έλληνες". Γλαφυρές περιγραφές, "αγιοποιήσεις" βουλευτών της εγκληματικής οργάνωσης, προσπάθεια νομιμοποίησης και προώθησης του νεοναζισμού. Η ακροδεξιά προπαγάνδα στα καλύτερα της:
"Μια μεσήλικη γυναίκα, με συνοδηγό έναν 15χρονο και δύο μικρά παιδιά στο πίσω κάθισμα, φρενάρει απότομα στη Δηλιγιάννη για να χαιρετήσει τον Ηλία Κασιδιάρη. «Ο Ηλίας δεν είναι; Γεια σου, Ηλία, να σε χαιρόμαστε!» προλαβαίνει να του πει..."
Στην ίδια εφημερίδα - για την οποία κάποια στιγμή θα εγκαταλειφθεί αυτός ο επίσημος όρος και θα αποκαλείται καταπώς της ταιριάζει, φυλλάδα - ο Φαήλος Κρανιδιώτης αυτάρεσκα έγραφε ότι "Το Πολυτεχνείο ψόφησε", σαφώς επηρεαζόμενος από τη δυσωδία της δικής του, επικίνδυνης κι αιώνια ηττημένης, ιδεολογίας.
"Τα διαστρεβλωμένα, φουσκωμένα με την τρόμπα γεγονότα του 1973 υπήρξαν η νομιμοποιητική βάση για την μπαχαλοποίηση και τον εκφασισμό των πανεπιστημίων [...] Το Πολυτεχνείο ψόφησε, αδέρφια, και ήδη βρομάει…"
Λίγο πριν γράψει και το "πολυθρύλητο" πλέον:
"Η Χρυσή Αυγή, στη χειρότερη περίπτωση, κάνει αντιποίηση αρχής, ενίοτε πέφτει και καμιά ψιλή, ήτοι έργω εξύβριση και σωματικές βλάβες. Οι εκατόμβες των μαχαιρωμένων αλλοδαπών υπάρχουν στην ευφάνταστη και βλακώδη προπαγάνδα της «προοδευτικιάς» δημοσιογραφίας".
Η δολοφονία Φύσσα και ο κυκεώνας αποκαλύψεων δεν φαίνεται να αποθαρρύνει το έντυπο, που αμφισβητεί συνεχώς τα στοιχεία που αποκαλύπτονται για τη δράση των νεοναζί. "Λερώνουν, αλλά δεν σκοτώνουν", γράφει στο πρωτοσέλιδο της στις 17 Γενάρη 2014, αναφερόμενο στα όπλα με τα οποία φωτογραφίζονται τα μέλη της Χ.Α. και περιέχονται στη δικογραφία. Σύμφωνα με το άρθρο, τα όπλα των "φερόμενων ως μελών" χρησιμοποιούνται "για εκπαίδευση, σκοποβολή και διασκέδαση". Φαίνεται πως όσο περνάει ο χρόνος, πέφτουν οι μάσκες και ο καθένας διαλέγει το στρατόπεδο που του αρμόζει...
Στο τιμόνι της φυλλάδας βρίσκεται ο Γιάννης Φιλιππάκης, στον οποίον ανήκει και η σκανδαλοθηρική Espresso. Εργαζόμενοι μάλιστα καταγγέλλουν ότι εξαναγκάζονται να δουλεύουν και στα δύο έντυπα, φυσικά χωρίς ο μισθός τους να ανταποκρίνεται σε αυτό. 'Οταν υπάρχει μισθός δηλαδή, καθώς κατα καιρούς έχουν αναφερθεί καθυστερήσεις μηνών στα δεδουλευμένα και αναίτιες απολύσεις. Όπως σημείωναν απολυμένοι εργαζόμενοι της "δημοκρατίας" τον Δεκέμβρη του 2013, "έμπειροι ρεπόρτερ και τεχνικοί είδαν την πόρτα της εξόδου με μοναδικό κριτήριο την αντίθεσή τους στις μεθοδεύσεις της εργοδοσίας ή τις ιδεολογικές διαφορές με την “γραμμή”, που προωθούν τα μεγαλοστελέχη"
Η "γραμμή" φυσικά αφορά τις ακροδεξιές ολισθήσεις που ήταν ήδη έκδηλες, καθώς σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση: "συστηματικά θάβονται οι αποκαλύψεις συντακτών σχετικά με τη δράση της νεοναζιστικής οργάνωσης της “Χρυσής Αυγής” και παράλληλα διαφημίζονται τα συσσίτια μίσους των νεοναζί"
Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια πάντως είναι ότι στο ρόλο του διευθύνοντα συμβούλου βρίσκεται ο Νικόλαος Χαβούτης, επιφανές στέλεχος τραπεζικών κολοσσών (Citicorp, JP Morgan και Eurobank). Άλλωστε τι θα ήταν η ακροδεξιά χωρίς τη διακριτική στήριξη των οικονομικών ελίτ;
Όλα τα παραπάνω θα ήταν παράδοξα σε κάποια άλλη χώρα, με διαφορετικά ήθη και μια κοινωνία που δεν εκτρέφει παράσιτα στον κόρφο της. Στον ελληνικό Τύπο όμως, όπου κυριαρχεί η σκανδαλοθηρία, ο τρόμος, η "λάσπη" κατά οποιοδήποτε "ενοχλεί", λάσπη που πλέον αγγίζει μυθιστορηματικά επίπεδα, δεν είναι καθόλου παράξενο που μια εφημερίδα, φορώντας έναν κατ επίφαση συντηρητικό μανδύα, επιδιώκει να προωθεί συνειδητά κι επανειλημμένα ακροδεξιές και φιλοχουντικές απόψεις. Στη Γαλλία πάντως η Liberation κυκλοφορεί σήμερα με ένα εξασέλιδο αφιέρωμα στη δημοκρατία και επισημαίνει ότι "η Ε.Ε. σκοτώνει τη δημοκρατία στην Ελλάδα".
Μακάρι όμως να ήταν μόνο η Ε.Ε...