Αξίωμα πρώτο: η ψήφος δεν έχει χρώμα. Αυτό σημαίνει πως όταν θα μετρηθεί, ουδείς θα κοιτάξει αν προέρχεται από κομμουνιστή ή χρυσαυγίτη, πασόκο ή νεοδημοκράτη. Αξίωμα δεύτερο: Όλες οι ψήφοι έχουν την ίδια αξία. Αυτό σημαίνει ότι αν οι περισσότερες ψήφοι των χρυσαυγιτών πάνε στον Σγουρό, αυτός θα ξαναβγεί περιφερειάρχης Αττικής. Κι αν πάνε στον Σακελλαρίδη, αυτός θα βγει δήμαρχος Αθηναίων.
Ξεκάθαρα πράγματα. Δεν υπάρχει υποψήφιος.......
πουθενά στον κόσμο που να μην θέλει τις ψήφους ακόμη και των πιο μισητών αντιπάλων του. Και κατά καιρούς έχουμε δει τις πιο ετερόκλητες συμμαχίες. Έχουμε δει κομμουνιστές δημάρχους να βγαίνουν με τις ψήφους δεξιών και το αντίστροφο. Έχουμε δει και εκατέρωθεν χαϊδέματα.
Στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τα χαϊδέματα απαγορεύονται. Είδαμε πού οδηγούν: στον Μπαλτάκο, που κι αυτός για τους «παραπλανημένους ψηφοφόρους» έκανε ό,τι έκανε. Γι’ αυτό τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που αυτές τις μέρες θέλουν να είναι «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ» (πύρινους λόγους κατά της «εγκληματικής οργάνωσης», αλλά χάιδεμα στους ψηφοφόρους, που «θέλουμε να τους φέρουμε στην Αριστερά»), πρέπει να προσέχουν δυο φορές.
Το αντιμνημονιακό μέτωπο έχει ήδη πολλά μπουμπούκια (ψεκασμένους κ.ά). Δεν χρειάζεται να στολιστεί και με τους ντεμέκ αντισυστημικούς Κασιδιάρηδες. Διότι, σ’ αυτή τη φάση, μπορεί αυτοί οι τύποι να θέλουν να τιμωρήσουν τον Σαμαρά, που «έβαλε φυλακή τους αγωνιστές», αλλά αύριο θα τους βρει μπροστά του στις γειτονιές της Αθήνας ο Σακελλαρίδης. Κι ας τον έχουν, ενδεχομένως, ψηφίσει, επειδή μισούν, ίσως, περισσότερο τον Καμίνη, ο οποίος απαγόρευσε το ρατσιστικό συσσίτιό τους (όσοι αντέχουν ας δουν αυτό κι ας προσέξουν τις αποχρώσεις στις διατυπώσεις).
Μακριά, λοιπόν, από παιχνίδια με τους πολιτικούς απογόνους του Χίτλερ. Παραπλανημένοι ψηφοφόροι δεν υπάρχουν πια. Ύστερα από τόσα που έγιναν, ξέρουν καλά τι ψήφισαν.
Όσοι απ’ αυτούς διαθέτουν δυο δράμια μυαλό παραπάνω και θέλουν να φύγουν από την μαύρη κάλπη, ποιος θα πει όχι; Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει με καλοπιάσματα, αμφίσημες δηλώσεις και «ναι μεν αλλά». Κι αυτό ισχύει για όλους.