Μέχρι και πριν προβληθεί το βίντεο με τη συνομιλία Κασιδιάρη - Μπαλτάκου, οι δημοσκοπήσεις, παρά τη σχετική εγκυρότητά τους, έδειχναν την ψαλίδα της διαφοράς μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. να κλείνει, τη δύναμη της Χρυσής Αυγής να συμπιέζεται σε μονοψήφια νούμερα, το ΠΑΣΟΚ, και παρά τη μεταμόρφωσή του σε "ελιά", να κλαδεύεται εκλογικά, τη ΔΗΜΑΡ να έχει απωλέσει το 50% του ποσοστού που έλαβε στις εκλογές του 2012, το ΚΚΕ να επανακάμπτει, τους ΑΝΕΛ να είναι κοντά ή και να.........
ξεπερνούν το μέτρο (4,7%) για απευθείας εκλογή ευρωβουλευτή και το "Ποτάμι'' να φουσκώνει.
Τώρα, η υπόθεση Μπαλτάκου ανακατεύει εκ νέου την τράπουλα. Πέραν των πολιτικών δυσπλασιών που φέρνει στην επιφάνεια σκιάζει και τις δημοσιονομικές επιτυχίες της χώρας, στις οποίες ήλπιζε πολύ ο Αντ. Σαμαράς, προκειμένου να ενισχυθούν εκλογικά οι δύο κυβερνητικοί εταίροι, και ιδιαίτερα η Ν.Δ. να επουλώσει την εκ δεξιών αιμορραγία της, ώστε να μην αμφισβητηθεί η κυβέρνησή του στις 26 Μαΐου. Ανάλογη ελπίδα έτρεφε και ο Ευάγγ. Βενιζέλος. Αυτός ήλπιζε να συγκρατήσει την γενικευμένη, και προς τα αριστερά και προς τα δεξιά, διαρροή ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ. Και αν ο Σαμαράς -προσώρας τουλάχιστον και εφόσον το επεισόδιο αποδειχθεί μεμονωμένο και δεν έχουμε νέες αποκαλύψεις- δεν φαίνεται να έχει σοβαρό εσωκομματικό πρόβλημα, δεν ισχύει το ίδιο και για τον Βενιζέλο. "Εάν, ο Βαγγέλης, δεν βρεί τρόπο που να καθιστά, και εμπράκτως, σαφή το διαχωρισμό του ΠΑΣΟΚ από τη Δεξιά, τότε κινδυνεύει και ο λίγος καρπός που έχει απομείνει στην "ελιά" του να πέσει στο χώμα", μας λέει ένα από τα λεγόμενα ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Ή "να πέσει στην αγκαλιά του Φώτη Κουβέλη", υποστηρίζει βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, ο οποίος βρίσκεται πιο κοντά στις απόψεις της μειοψηφίας του κόμματος.
Και μάλλον έχει δίκαιο αφού ωφελημένη από την υπόθεση Μπαλτάκου πρωτίστως φαίνεται ότι είναι η ΔΗΜΑΡ. Και ο λόγος είναι απλός. Το μικρό κόμμα της ευρωπαϊκής και μεταρρυθμιστικής αριστεράς έχασε δυνάμεις όταν αποχώρησε από την κυβέρνηση, αλλά και όταν οι "58" ξεκίνησαν το πείραμα της "ελιάς" προκειμένου να ενισχυθεί ο χώρος μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός ο χώρος έχει σε υψηλή προτεραιότητα τα θέματα της Δημοκρατίας, των (ατομικών και κοινωνικών) δικαιωμάτων, της Ευρώπης και της θεσμικής λειτουργίας του κράτους και φυσικά να παραμείνει η χώρα στο ευρώ. Οι μισοί λοιπόν δυσαρεστήθηκαν που έφυγε η ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση. Τώρα, ο Κουβέλης έχει επιπλέον λόγους να επικαλείται για τους λόγους που το έπραξε. Και το πράττει. Ήδη τόσο ο ίδιος όσο και στελέχη του αναφέρουν κι άλλα περιστατικά, πέραν της ΕΡΤ, που τους ασκήθηκαν πιέσεις να μην αποχωρήσουν επειδή η εναλλακτική είναι συγκυβέρνηση με τη Χρυσή Αυγή ή έστω κυβέρνηση με ψήφο ανοχής της. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται την εκβιαστική συμπεριφορά του Μπαλτάκου έναντι της ΔΗΜΑΡ στο μεταναστευτικό και αντιρατσιστικό νομοσχέδιο.
Δεν είναι βέβαιο ότι τα επιχειρήματα Κουβέλη πείθουν, έστω και αναδρομικά, αυτούς που διαφώνησαν με την επιλογή της ΔΗΜΑΡ να φύγει από την κυβέρνηση, σίγουρα πάντως "μαλακώνει" την κριτική τους. Κι αυτό είναι, πιστεύουν στην Αγίου Κωνσταντίνου, "ένα πρώτο βήμα για να ξανασυναντηθούμε". Στην αγκαλιά του Φώτη Κουβέλη ενδέχεται όμως να πέσουν και αρκετοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι δεν θέλουν να πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και δεν τους πάει, για ιστορικούς έστω και μόνον λόγους, το χέρι να ψηφίσουν Ν.Δ., κάτι που, μετά την υπόθεση Μπαλτάκου, τους διευκολύνει να μην το πράξουν. Η ψήφος στη ΔΗΜΑΡ αποτελεί γι' αυτούς μια διέξοδο, όπως και στις εκλογές του 2012. Και μάλιστα τώρα τους είναι πιο εύκολο αφού με τη ΔΗΜΑΡ συνεργάζονται αρκετοί πρώην βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ και μάλιστα προερχόμενοι από το Παπανδρεϊκό στρατόπεδο. Γενικά η υπόθεση Μπαλτάκου ξαναβάζει στο παιχνίδι τη ΔΗΜΑΡ.
Το 2012, το κόμμα του Φώτη Κουβέλη ενισχύθηκε επειδή οι απογοητευμένοι από το ΠΑΣΟΚ ψηφοφόροι δεν ήθελαν να πάνε στη Ν.Δ. ή στο ΣΥΡΙΖΑ. Η δύναμή του έκτοτε μειώθηκε είτε επειδή μπήκε στην κυβέρνηση, οπότε έχασε ψηφοφόρους προς τον ΣΥΡΙΖΑ είτε επειδή αποχώρησε από την κυβέρνηση, οπότε έχασε ψηφοφόρους και προς την "ελιά", αλλά και προς τη Ν.Δ. επειδή κάποιοι απο αυτούς στο κυρίαρχο δίλημμα "Ν.Δ. ή ΣΥΡΙΖΑ;" απαντούσαν "Ν.Δ.". Τώρα, ενόψει ευρωεκλογών, μπορεί, λόγω Μπαλτάκου, να ξανακερδίσει ένα σημαντικό τμήμα τους, το οποίο μπορεί να γίνει και μεγαλύτερο επειδή εν τω μεταξύ έχει φουντώσει για τα καλά και ο πόλεμος Βενιζέλου - Παπανδρέου. Αναμφίβολα η τύχη έκανε ένα καλό δώρο στον Φώτη Κουβέλη.
Αυτό μπορεί να τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει και το εσωκομματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει με τις συνεχείς (σε βαθμό παρεξηγήσεως ορισμένες φορές) διαφοροποιήσεις κάποιων στελεχών του όπως οι Γρηγόρης Ψαριανός, Βασίλης Οικονόμου και Αντώνης Παπαδόπουλος. Μάλιστα το εσωτερικό ρήγμα που προκλήθηκε στη ΔΗΜΑΡ λόγω της αποχώρησής της από την κυβέρνηση και τη μη συμμετοχή της στην "ελιά" ενδέχεται και να γεφυρωθεί αν υπάρξουν, όπως λέγεται, και νέες αποκαλύψεις στην υπόθεση Μπαλτάκου ή ο Βενιζέλος συνεχίσει να συγκυβερνά με τον Σαμαρά ωσάν να μην συνέβη τίποτε. Στο γεφύρωμα της εσωτερικής αντίθεσης καθοριστικός μπορεί να είναι ο ρόλος Σπύρου Λυκούδη, του ηγέτη της μειοψηφίας, ο οποίος όχι μόνον έχει χαμηλώσει τους τόνους της κριτικής, αλλά και διατηρεί, παρά τις πολιτικές διαφωνίες, την πολύχρονη φιλική σχέση με τον Φώτη Κουβέλη.
Επιπροσθέτως, ένας λόγος που κάνει τον Κουβέλη να αισιοδοξεί για το μέλλον της ΔΗΜΑΡ είναι ότι στο συρτάρι του γραφείου του έχει, λένε συνεργάτες του, δημοσκόπηση μεγάλης και σοβαρής εταιρείας η οποία, σε δείγμα 3.500 και με βάση τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των ερωτωμένων, δίνει στη ΔΗΜΑΡ κατώτερο ποσοστό 3.4%, πράγμα που σημαίνει, εφόσον βεβαίως επιβεβαιωθεί η δημοσκόπηση, ότι θα εκλέξει σίγουρα έναν ευρωβουλευτή. Οι ίδιοι συνεργάτες του Φώτη Κουβέλη πιστεύουν ότι η δημοσκοπική ανάκαμψη της ΔΗΜΑΡ θα επιβεβαιωθεί και από τις άλλες εταιρείες ερευνών της κοινής γνώμης, αν όχι στο επόμενο σίγουρα στο μεθεπόμενο κύμα των μετρήσεων, στις οποίες θα αποτυπώνονται αφενός οι εξελίξεις από την υπόθεση Μπαλτάκου και αφετέρου η δυναμική του ευρωψηφοδελτίου της, αλλά και το θετικό κλίμα που δημιούργησε η επιστροφή "κατ' οίκον" των περισσοτέρων από εκείνα τα στελέχη της που μέχρι πρότινος φλέρταραν με την "ελιά".
Πάντως, το πιο σοβαρό χαρτί της ΔΗΜΑΡ, όπως πιστεύουν άλλωστε και οι περισσότεροι, είναι η κεντρική θέση που έχει καταλάβει το κόμμα του Φώτη Κουβέλη στην πολιτική ζωή. Αν η συγκυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ αποκτήσει πρόβλημα δεδηλωμένης η ΔΗΜΑΡ είναι το πρώτο κόμμα στο οποίο θα προστρέξουν. Φυσικά, για να συμφωνήσει ο Κουβέλης σε ανασύνθεση της κυβερνητικής πλειοψηφίας ώστε να μην οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες εκλογές, εξυπακούεται πως θα πρέπει να υπάρξει νέα προγραμματική συμφωνία και μάλιστα δεσμευτική για τα μέρη της, προφανώς με νέους όρους και κόκκινες γραμμές αλλά και πιθανότητα με διαφοροποιήσεις στο πολιτικό προσωπικό. Κεντρικός είναι ο ρόλος της ΔΗΜΑΡ και για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Χωρίς τους 14 βουλευτές του Φώτη Κουβέλη δεν μπορεί να επιτευχθεί προεδρική πλειοψηφία. Μια επιτυχία της ΔΗΜΑΡ στις ευρωεκλογές προφανώς θα της παράσχει τη δυνατότητα να χειριστεί με όρους πολιτικής αυτοπεποίθησης την προεδρική εκλογή και όχι με βάση τις κομματικές σκοπιμότητες. Αντίθετα, μια αποτυχία ουδείς μπορεί να προβλέψει πως θα λειτουργήσει και τι εσωτερικές διεργασίες θα πυροδοτήσει.
Το πιο πιθανό είναι να ξεσπάσει εσωτερικός εμφύλιος, με την μειοψηφία και την πλειοψηφία να επιρρίπτουν τις ευθύνες η μία στην άλλη, την έκβαση του οποίου πάντως θα πρέπει να τη συναρτήσουμε και με τις αντίστοιχες εξελίξεις που θα δημιουργηθούν στο ΠΑΣΟΚ. Ήδη κάποιοι, στο παρασκήνιο, αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο της διπλής διάσπασης και αντίστοιχης ένωσης των "ομόσταυλων" τμημάτων των δύο πόλων της Κεντροαριστεράς.
Η τρίτη παράμετρος που ορίζει την κεντρικότητα της "ΔΗΜΑΡ - Προοδευτική Συμμαχία" είναι ότι μπορεί να παίξει με μεγαλύτερη επιτυχία στο παιχνίδι "ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς". Η ανάγκη να υπάρχει ένας ενδιάμεσος χώρος μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. αναγνωρίζεται απ' όλους όσοι συμμετέχουν σ' αυτό το παιχνίδι, αλλά και από αυτούς που πρωτίστως τους ενδιαφέρει η σταθερότητα του πολιτικού συστήματος τώρα, που αυτό εισήλθε στον αστερισμό των συμμαχικών κυβερνήσεων. Το ΠΑΣΟΚ με τον Βενιζέλο δεν μπορεί να κερδίσει το στοίχημα της σοσιαλδημοκρατίας επειδή αυτό παίζεται με όρους εξουσίας. Και ο Βενιζέλος έχει προσανατολίσει το ΠΑΣΟΚ και την "ελιά" αποκλειστικά σε συμμαχία με τη Δεξιά.
Σε περίπτωση όμως που αλλάξει βάρδια η εξουσία, κάτι που πιθανολογείται, ο ΣΥΡΙΖΑ θα χρειαστεί συμμάχους για να κυβερνήσει. Κι αυτό, με τις σημερινές συνθήκες, μπορεί να το κάνει μόνον με τη ΔΗΜΑΡ. Άρα η ΔΗΜΑΡ ως πιθανός κυβερνητικός εταίρος, μιλώντας με όρους συμμετοχής στην εξουσία, φαντάζει πιο ελκυστική στους ψηφοφόρους που αποδεσμεύονται από το ΠΑΣΟΚ και σε όποιον θεωρεί τον εαυτό του κεντρώο η σοσιαλδημοκράτη. Όσο μάλιστα πιο ισχυρή είναι μια Κεντροαριστερά που μπορεί να συνεργαστεί κυβερνητικά με τον ΣΥΡΙΖΑ τόσο πιο εύκολο θα είναι γι' αυτήν να τον αναγκάσει να προσγειωθεί σε πιο ώριμες και ρεαλιστικές θέσεις. Αυτό ως προοπτική προσθέτει ένα ακόμη πλεονέκτημα στον Φώτη Κουβέλη για να κερδίσει ψήφους ακόμη και από ψηφοφόρους που πήγαν ή πηγαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ μόνον και μόνον για να υπάρξει κυβερνητική αλλαγή. Μάλιστα ενδεχομένως αυτό το ρεύμα να γίνει ισχυρότερο αν, κάποια στιγμή, στο παιχνίδι μπει ενεργά και το λεγόμενο κοινωνικό ΠΑΣΟΚ που έχει αναφορά στον "Παπανδρεϊσμό" και το οποίο σήμερα είτε βρίσκεται εκτός είτε ασφυκτιά εντός του ΠΑΣΟΚ με τη σημερινή του ηγεσία.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Το άρθρο μου αυτό δημοσιεύθηκε (με κάποιες περικοπές «λόγω χώρου»)την περασμένη Κυριακή (6/4/2014) στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα». Το δημοσιεύω κι εδώ γιατί -όπως έδειξαν και οι δημοσκοπήσεις μετά την υπόθεση με τον Μπαλτάκο- φαίνεται να επιβεβαιώνεται.
matrix24