Γράφει ο Βασίλης Δημ. Χασιώτης
Λίγες μονάχα μέρες πριν τις εκλογές, πρόκειται να μοιραστούν χρήματα σε αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας, από το άρτι επιτευχθέν, μετά δεκαετίες, «πρωτογενές πλεόνασμα» (ας μην ασχοληθούμε τώρα για το αν υπάρχει ή όχι αυτό το «πλεόνασμα») : Δεν είναι χρήματα που μόνιμα θα ενισχύουν από δω και πέρα το γλίσχρο εισόδημα των αποδεκτών αυτής της «βοήθειας», κατ’ άλλους ελεημοσύνη, που θα οριστούν ποιοι θα είναι, μα θα είναι ένα εφάπαξ βοήθημα, προς συμπολίτες μας που χαρακτηρίζονται το μεν οικονομικά ανήμποροι, το δε εκλογικά επικίνδυνοι για λάθος εκλογική συμπεριφορά, ακριβώς λόγω της.......
οικονομικής τους αυτής ανημπόριας.
Όχι βεβαίως, ότι υπήρξε καμιά σκοπιμότητα μικροκομματική : τώρα προέκυψε το πλεόνασμα, τώρα το μοιράζουμε. Και μα το Θεό, ας είναι τρισκατάρατος όποιος πιστέψει, πως αν το πλεόνασμα προσδιορίζονταν μετά τις εκλογές, και πάλι δεν θα το μοιράζαμε μετά τις εκλογές, και ότι θα ήταν δυνατό να αφήσουμε τη «διανομή» για πολιτικά πιο πρόσφορη περίοδο, ας πούμε για την επόμενη προεκλογική περίοδο. Μόνο αθεράπευτα καχύποπτοι, για να μη πω αθεράπευτα λαϊκιστές, θα μπορούσαν να υποστηρίξουν το αντίθετο.
Βέβαια, αυτοί οι λαϊκιστές θα μας πούνε τώρα : «Ακόμα κι έτσι, γιατί δεν μοιράζετε ΤΩΡΑ, δύο μήνες πριν τις εκλογές το φιλοδώρημα αυτό, μπαρντόν! το κοινωνικό μέρισμα, και προγραμματίζετε να το δώσετε, κυριολεκτικά, λίγα εικοσιτετράωρα πριν τη κάλπη»; Μα η απάντηση είναι απλή! Υποθέτω ότι μπορεί να είναι κάποια σαν αυτή : «Διότι χρειάζονται κάποιες διαδικασίες που δεν είναι τώρα έτοιμες, και θα είναι, όλως τυχαίως, σε δύο μήνες»!
Αλλά, επειδή δεν υπάρχουν πιο επίμονοι άνθρωποι από τους λαϊκιστές, είναι βέβαιο ότι κάτι θα επινοήσουν να πουν, να κάτι σαν αυτό : «Και πώς συμβαίνει να είστε πάντα πανέτοιμοι όταν είναι να τα πάρετε, και σε δύο ώρες έχετε έτοιμα νομοσχέδια, σε δύο μέρες τα ψηφίζετε, και σε μια εβδομάδα τα εισπράττετε, ακόμα και αναδρομικά»; Όμως, ο χειρότερος τρόπος για να αντιμετωπίσεις τον λαϊκισμό, είναι να μη συζητάς μαζί του, κι αυτό ακριβώς πρόκειται να κάνουμε τώρα, εμείς, οι «νοικοκυραίοι», οι «σοβαροί», οι «μη λαϊκιστές». Δεν απαντούμε!
Είπαμε όμως : επίμονοι αυτοί οι λαϊκιστές! Νέα αθλιότητα φτάνει στ’ αυτιά μας, ημών των «σοβαρών», των «μη λαϊκιστών». Τι λέει αυτή η αθλιότητα, του λαϊκισμού; Λέει, για παράδειγμα, ανάμεσα σε άλλα : «Μιλάνε για το εκλογικό φιλοδώρημα που θα σας δώσουν, αγαπητοί συνταξιούχοι, αλλά δεν μιλάνε για τις μόνιμες ΝΕΕΣ περικοπές των συντάξεων που κατ’ ουσίαν προαναγγέλλονται ΓΙΑ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, με το ΝΕΟ άνοιγμα του Ασφαλιστικού, που σύμφωνα με πληροφορίες θεωρούμενων έγκυρων μέσων μαζικής ενημέρωσης, θα αφορούν νέες αυξήσεις ορίων ηλικιών για τη σύνταξη, νέες μειώσεις συντάξεων, κ.λ.π., κ.λπ., πέραν των όσων ήδη είναι γνωστά. Τι απαντάτε»;
Τι απαντάμε; Απαντάμε ότι σας παραδίδουμε στη χλεύη των σοβαρών πολιτών, διότι γι’ ακόμα μια φορά θα διαψευσθείτε, όπως στο παρελθόν : όπως στο παρελθόν όταν λέγαμε «καμία μείωση μισθών» ή «συντάξεων» το εννοούσαμε και καμία μείωση δεν έγινε, απλά έγιναν διαρθρωτικές αλλαγές και προσαρμογές, έτσι και τώρα λέμε : δεν πρόκειται να γίνει καμία μείωση στις συντάξεις σας αγαπητοί συνταξιούχοι μας, κι ότι τάχατε ό,τι σαν δίνουμε τώρα ΕΦ’ ΑΠΑΞ θα σας το πάρουμε πίσω ΣΕ ΜΟΝΙΜΗ ΒΑΣΗ και πολλαπλάσια, ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, κι ότι τάχατες ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και με την μία ή την άλλη αφορμή, όπως π.χ., η «ανάγκη» μείωσης των συντάξεων, ίσως να «εξαφανίσει» το «πλεόνασμα» κατά τον ίδιο μαγικό τρόπο με τον οποίο εμφανίστηκε, διότι διαφορετικά, πώς θα δικαιολογηθεί αυτή η «ανάγκη» μείωσης των συντάξεων, με κοτζάμ πλεόνασμα; Κι όχι μονάχα των συντάξεων. Πώς μπορείς με πλεονασματικό προϋπολογισμό, να υποστηρίζεις πια στα σοβαρά το «βαρύ πυροβολικό» της όλης σου επιχειρηματολογίας περί «μεγάλου» κράτους, περί «δυσβάστακτων κοινωνικών παροχών», όταν τούτο το «μεγάλο κράτος», μπορεί να καλύπτει το κόστος λειτουργίας του και μάλιστα εν τω μέσω μιας τόσο μεγάλης κρίσης;
Αυτά λένε οι λαϊκιστές και άλλα πολλά : Κλείστε τ’ αυτιά σας στις Σειρήνες, κι εμπιστευθείτε μας!
Εμπιστευθείτε εμάς, που είμαστε η προσωποποίηση της ειλικρίνειας, της ντομπροσύνης, των κόκκινων γραμμών που όταν τις λέμε τις εννοούμε και τις υπερασπιζόμαστε, εμάς, του σοβαρούς, εμάς… βεβαίως εμάς! Εμάς με τις τιμημένες κόκκινες γραμμές, που πάντα τις είχαμε, πάντα πολεμήσαμε γι’ αυτές και πάντα τις τιμήσαμε δεόντως : Εμπιστευθείτε εμάς…, εμάς…, βεβαίως εμάς! Και στο κάτω –κάτω βρε αδερφέ, ποιος πιστεύει ότι και οι «άλλοι» θα τηρήσουν όσα λένε και δεν θα κάνουν κι αυτοί κωλοτούμπες! Προς τι τότε όλη αυτή η φασαρία; Εμπιστευθείτε τουλάχιστον τους πιο έμπειρους σ’ αυτό το σπορ…