Του Πέτρου Τρουπιώτη
Στην δημοκρατια, τουλάχιστον σε αυτή που
στην Αρχαία Ελλάδα προσπαθούσαν (όχι πάντα με επιτυχία είναι η αλήθεια) να εφαρμόσουν οι προγονοί μας,ο καθένας έχει το δικαίωμα να λέει ότι
πιστεύει. την δημοκρατια
Ο καθένας μπορεί να εκφράζει
την άποψη τους, τις ιδέες του (ακόμα και αν αυτές είναι κατά της δημοκρατίας) ,
να προσπαθεί να πείσει τόση άλλους για το δίκιο του και βέβαια , να δικαιολογεί
τις πράξεις του ή να προσπαθεί να τις παρουσιάσει ετησίους νομίζει ( η θέλει να
νομίζει ) ότι είναι.
Με αυτή λοιπόν την λογική,
σωστά ο εκδοτικός οίκος «Λιβάνη», εξέδωσε το βιβλίο του δολοφόνου της 17 Νοερή
,, ο οποίος......
προσπαθεί να μας πείσει ότι όλα όσα έκανε δεν ήταν δολοφονίες που αυθαίρετα αυτός και κάποιοι φίλοι του αποφάσισαν , αλλά ήταν κάτι μεταξύ επανάστασης, ιδεολογικής προκήρυξης και κινήσεων «υψηλών στόχων».
προσπαθεί να μας πείσει ότι όλα όσα έκανε δεν ήταν δολοφονίες που αυθαίρετα αυτός και κάποιοι φίλοι του αποφάσισαν , αλλά ήταν κάτι μεταξύ επανάστασης, ιδεολογικής προκήρυξης και κινήσεων «υψηλών στόχων».
Βέβαια, κανένας δολοφόνος
δεν παραδέχεται το έργο του. Πόσο μάλλον κάποιοι που έχουν πιστέψει ότι αποτελούν
« το χέρι του θεού» ή καλυτέρα «το χέρι του λαού»…
Όμως , ο καθένας έχει
το δικαίωμα (στην δημοκρατια ,όχι στην κατάσταση πραγμάτων όπου κυριαρχούν τα όπλα)
να πιστεύει ότι θέλει.
Από εκεί και περά όμως αρχίζουν τα διάφορα ερωτηματικά.
Για παράδειγμα , ένας
εκδοτικός οίκος μεγάλος και με κύρος, «επιτρέπεται» να εκδώσει τέτοιο βιβλίο, όταν
γνωρίζει ότι μόνον και μόνον η έκδοση «δίνει κύρος» στον δολοφόνο και τα λεγόμενα
του.
Ένας εκδοτικός οίκος μήπως
πρέπει να κάνει μεγάλη διαφήμιση-εξήγηση γιατί το κάνει πριν εκδοθεί το βιβλίο
, λέγοντας πως διαφωνεί με τα ποσά λέει ;
Ένας εκδοτικός οίκος , τέτοιου μεγέθους, μήπως πρέπει να έχει
λόγο και για το εξώφυλλο, στο οποίο γίνεται μια αισχρή καπηλεία ιστορικών γεγονότων
και πράξεων;
Οι απαντήσεις δεν είναι
εύκολες , ιδιαίτερα μάλιστα όταν μέσα σε όλο το τοπίο , υπάρχει και το κέρδος (είτε
το χρηματικό, είτε το της διαφήμισης) θέμα που είναι κυρίαρχα στην ελεύθερη οικονομία
στην οποία ζούμε.
Ισσό όμως, ακριβώς επειδή
πρόκειται για έναν κοινό δολοφόνο, ο οποίος μαζί με μια ομάδα ακόμα ..αλλοπαρμένων,
προκάλεσαν τεράστια προβλήματα στην χωρά και δολοφόνησαν ανθρώπους γιατί έτσι ήθελαν
( μην το ξεχνάμε αυτό ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ εν ψυχρώ οποίους ήθελαν), μήπως ο εκδοτικός οίκος
θα έπρεπε να έχει απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα πριν προχωρήσει στην έκδοση.
Μήπως ίσως είχε σκεφτεί
, όταν του πρότειναν το βιβλίο, να αρνηθεί και παράλληλα να ανακοινώσει ότι αρνήθηκε
την έκδοση γιατί δεν θέλει να «αγιοποιήσει» έναν δολοφόνο, την παρέα και τις πράξεις
του;
ΥΓ. Ερώτημα επίσης είναι γιατί ο «επαναστάτης» δολοφόνος και
οι φίλοι του , δεν αποφάσισαν να δώσουν το βιβλίο να εκδοθεί από κάποιο ‘επαναστατικό « οίκο, χωρίς να ζητούν δικαιώματα
, έτσι ώστε να διανεμηθεί σχεδόν δωρεάν το βιβλίο σε όλο τον λαό. Γι αυτόν δεν λένε
ότι «μάχονται» εξάλλου.
Όμως το χρήμα φαίνεται
ότι είναι γλυκό και για τους « επαναστάτες» Γλυκύτερο από την ζωή των άλλων…