«Ο Αντώνης Καρακούσης, διευθυντής στην εφημερίδα Το Βήμα, λίγες ώρες αφού ανακοινώθηκε η δημιουργία του κινήματος «Το Ποτάμι» αποφάνθηκε ότι πρόκειται για μια σούπα. Και ούτε λίγο ούτε πολύ εκτίμησε ότι αν θα γίνουμε Ουκρανία θα φταίω εγώ! Οι «ψωνισμένες διασημότητες που πήραν τα μυαλά τους αέρα».
Τις καταλαβαίνω αυτές τις φοβικές αντιδράσεις. Ο συντηρητισμός περνάει μετά από λίγο καιρό στις φλέβες. Άνθρωποι σοβαροί, υποτίθεται, νιώθουν σίγουροι όταν τις δημόσιες υποθέσεις τις χειρίζονται απόφοιτοι κολλεγίων που δεν έχουν κάνει ούτε ένα μεροκάματο στη ζωή τους κι ανησυχούν όταν δραστηριοποιούνται οι πολίτες.
Η αντιπρότασή του είναι η στήριξη της «τρέχουσας πολιτικής ηγεσίας» που μπορεί «να εγγυηθεί υποτυπωδώς τη λειτουργία της χώρας». Και εδώ μάλλον βρίσκεται η διαφορά μας. Στον κ. Καρακούση αρκεί μια υποτυπώδης λειτουργία, αυτή δηλαδή που υπερασπίζεται και το γερασμένο πολιτικό σύστημα. «Να σερνόμαστε και όπου μας βγάλει». «Να σερνόμαστε αλλά να μην αλλάξουμε τις δομές, μην αλλάξουμε τις παλαιοκομματικές μας συνήθειες και κινδυνεύσει η εξουσία μας».
Στους πολίτες όμως δεν αρκεί η «μισή ζωή». Και αυτό θα γίνει γρήγορα αντιληπτό ακόμη και από τους ψωνισμένους (διάσημους και μη) που ζουν επαναπαυμένοι στις δάφνες τους. »