Οι δημοσκοπικές εταιρίες είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις που
αναλαμβάνουν, για λογαριασμό κάποιων πελατών τους, να μαντέψουν την προτίμηση ομάδων της κοινωνίας για διάφορα θέματα.
Πολιτικά, κοινωνικά, καταναλωτικών προϊόντων, τομείς διασκέδασης
και ψυχαγωγίας, ακόμη και γαστρονομικών προτιμήσεων.
Σε προεκλογικές περιόδους οι εταιρίες αυτές αναλαμβάνουν
να πραγματοποιήσουν έρευνες και για....... τις εκλογικές προτιμήσεις του κόσμου.
Στο τόπο μας, που η υπερβολή έχει καταρρίψει κάθε ρεκόρ, δημοσκοπικές
έρευνες για τις κομματικές προτιμήσεις γίνονται από την επομένη των εκλογών.
Μην πάει ο νους σας ότι οι εταιρίες είναι βιτσιόζες.
Την έρευνα την παραγγέλλουν λογής ΜΜΕ που σκοπό έχουν, με
την κατάλληλη προβολή των αποτελεσμάτων, να μανιπουλαρουν την κάθε κυβέρνηση.
Έτσι, δημιουργώντας σαματά, προσπαθούν να αποσπάσουν κάθε
μορφής ρεγάλο για να γεμίσουν τα αδηφάγα ταμεία τους.
Ο τόπος μας είναι μικρός. Πώς να χωρέσουν τόσα ΜΜΕ, τόσοι
δημοσιογράφοι, τόσοι επαγγελματίες αυτού του χώρου;
Έτσι ο καθένας, ανάλογα με την ηθική του και την ποιότητα
του χαρακτήρα του, πορεύεται κατά το δοκούν.
Άλλος δημοσιεύει αρνητικές δημοσκοπήσεις και λαϊκή αγανάκτηση,
άλλος κατασκευάζει σκάνδαλα, άλλος εκβιάζει με αποκαλύψεις και βόμβες μεγατόνων
και το γαϊτανάκι της μιντιακής διαπλοκής καλά κρατεί.
Η κυβέρνηση, προκειμένου να κλείσει τα αδηφάγα στόματα, μοιράζει
κρατικές διαφημίσεις, χορήγει παράτυπα και παράνομα δάνεια… e la nave va…
Σε μια χώρα πτωχευμένη, όμως, το να συνεχίζει ο κάθε κακομαθημένος
το ίδιο τροπάρι καταντάει προβληματικό και εξόχως επικίνδυνο.
Αυτό που θα έπρεπε να είχε κάνει η κυβέρνηση, από τον πρώτο
μήνα της ανάληψης των καθηκόντων της, ήταν να βγει, δια στόματος πρωθυπουργού,
και να πληροφορήσει το κόσμο για την ωμή πραγματικότητα.
Πως τα οικονομικά της χώρας είναι σε τέτοια κατάσταση που
θα πρέπει όλοι να συμβάλλουμε στην βελτίωση τους.
Σαν δείγμα μάλιστα της σοβαρότητας και της έμπρακτης συμμετοχής,
στην διάσωση της χώρας και στην επίτευξη του στόχου, να αναγγείλει την δραστική
περικοπή των αποζημιώσεων όλου του πολίτικου προσωπικού της χώρας.
Να περιορίσει, ακόμη πιο δραστικά ,τις κρατικές δαπάνες
και να τιμωρήσει παραδειγματικά τις κρατικές σπατάλες.
Τότε, ίσως, το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου να αντιλαμβανόταν
το μέγεθος του προβλήματος και την ειλικρίνεια των προθέσεων της κυβέρνησης.
Τότε, ίσως, ο κόσμος να έπαυε να παρασύρεται από της φωνές
του λαϊκισμού και της πατριδοκαπηλίας για δήθεν αντιμνημονιακές επαναστάσεις,
αντιτροϊκανές εξεγέρσεις, αντιμερκελιστικές αποφάσεις και αντισυστημικές πρακτικές.
Δεν είναι μάλιστα απορίας άξιο πως γίνεται κάτω από αυτό την
ίδια ομπρέλα να συντάσσονται αναρχικοί, αριστεροί, πρώην κεντρώοι, δεξιοί και ναζιστές;
Οι πολιτικάντες της εξουσίας όμως ακολούθησαν την πλαγία οδό.
Μαθημένοι στο αποκοίμισμα, στην παραπλάνηση, στην μισή αλήθεια,
απέκρυψαν την πραγματικότητα από τον κόσμο.
Προτίμησαν να μας αντιμετωπίσουν σαν διανοητικά καθυστερημένους
από το να μας πουν ορθά κοφτά, όπως κάνουν στην υπόλοιπη Ευρώπη, έτσι έχουν τα πράγματα
και αυτό πρέπει να γίνει.
Αυτό έγινε αφορμή να φουντώσουν όλα τα εναλλακτικά σενάρια.
Των νοσταλγών της δραχμής,
των σκιζομνημονιάκηδων, των λαλιώτικων σκληροροκάδων και του κάθε Λωλοστεφανή
που έχει στο τσεπάκι την λύση του προβλήματος της κρίσης και μας στην προσφέρει
σαν το μαλλί της γριάς-κοπανιστός αέρας με λίγη ζάχαρη- για δόλωμα.
Το παιχνίδι όμως του σκύλου με τη γάτα πουλάει και ταυτόχρονα
εξυπηρετεί το πολιτικό σύστημα και τα παρελκόμενα του: ΜΜΕ, διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες,
κρατικοδίαιτοι σύμβουλοι, δημοσυντήρητοι κηφήνες και αλλά καλλιτεχνικά επαγγέλματα
της συμφοράς.
Γι αυτό και η χώρα μας, δυστυχώς, θα ταλαιπωρηθεί πολύ καιρό,
ακόμα, μέχρι να βγει από αυτή την κρίση που την έριξε η ακρισία ημών και των πολιτικών
που εκλέγουμε να μας διοικήσουν.