Ο παπα-σούρας, ως πολιτική ιδεολογική έκφραση

Γράφει ο Κων/νος  Δρακάτος


Μα, ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κουμουνιστοτραφούς  αριστεράς, διαχρονικά, είναι η κακή έως καθόλου καλή σχέση με το χιούμορ. Είναι θέμα δείκτη IQ, την προβληματικότητα του οποίου προσπαθούν να καλύψουν με το πρόσχημα της δήθεν, ιδεολογικής πολιτικής κουλτούρας και ως τέτοιο θα πρέπει να δούμε και το «ευφυολόγημα» του παπα-σούρα. Γιατί το θέαμα ήταν, γενικά, αντιαισθητικό και κακόγουστο, με την έννοια της «κρυάδας» ως προς το κωμικό της μέρος και ακόμη  χειρότερο που ο παρουσιαστής του, θέλησε να το παρουσιάσει και ως σάτιρα, για την ευστοχία της οποίας, όμως, χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα του δημιουργού της. Και τέτοια, απ’ ότι φάνηκε, δεν διαθέτει ο .......
αναρχικός, κατά δήλωσή του, παπα-σούρας του κοινοβουλίου μας. 


Και δεν διαθέτει γιατί δεν μπορεί, από την μια, να δηλώνει αναρχικός και από την άλλη να είναι ενταγμένος σε ένα κόμμα, με τις αρχές του οποίου συντάσσεται, προβάλλει και υποστηρίζει , και ακόμα να αναγνωρίζει αρχηγό έστω και επαναστάτη του ύφους (χωρίς γραβάτα δηλαδή) Τσίπρα.
Και κάτι άλλο. Από πότε η αριστερά, μια εντόνως αρχηγολάτρης ιδεολογία, δέχεται, ως μέλος της, έναν, έστω και κατά δήλωσή του, αναρχικό;

Υ.Γ Τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί κάποιος να με ρωτήσει, αν γνωρίζω ποια είναι η χαρχάλο που φαίνεται στην σκηνή να διασκεδάζει με τις «κρυάδες» του παπα-σούρα… συναδέλφου της στο Κοινοβούλιό μας. Ε’, εντάξει… στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση ένα εκλεκτό μέλος, έστω και της δεξιόστροφης, ΝΔούλας μας.