Του Πέτρου Τρουπιώτη
Είναι μερικές φόρες που έρχεται στον νου η ρήση παλαιού πολίτικου κάθε φορά , που την έλεγε
σαν να σκαφτόταν φωναχτά, που μάθαινε για κάτι παράδοξο και απίθανο που γινόταν
στην χωρά η έκανε κάποιος πολίτικος.» Τελικά δεν σώζεται αυτή η χώρα».
Αυτή η φράση μου ήλε στο μυαλό μόλις πληροφορήθηκα χθες ότι ο Πρόεδρος
ντου ΣΥΡΙΖΑ και μην ξεχνάμε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης σήμερα, αποφάσισε
να μην παραστεί στην χθεσινή δήλωση για την ανάληψη της Προεδρίας της Ευρωπαϊκής
Ένωσης από την...... χωρά μας.
Προφανώς πρόκειται όχι
για ένα απλό λάθος στρατηγικής και πολίτικης , αλλά και για συγκεκριμένη πολιτική
και στρατηγική αντίληψη του συγκεκριμένου πολίτικού χώρου (η έστω αυτών που διοικούν
το κόμμα αυτό).
Πρόκειται όμως και
για μια ακόμα κίνηση απαξίας προς την Ευρώπη και γενικότερα προς ότι νομίζουν κάποιοι
στον ΣΥΡΙΖΑ ότι θυμίζει «το παλαιό καθεστώς»…
Είναι μάλιστα εντυπωσιακό
πως ο κ Τσίπρας είναι και υποψήφιος για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ,
έστω από το ελαχίστης απήχησης εκλογικά κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Αναρωτιέται κανεις ,
με ποια λογική ένας πολίτικός που ευελπιστεί να αναλάβει την διακυβέρνηση της χωράς
του, αρνείται να παραβρεθεί σε μια τιμητική για την χωρά του εκδήλωση που γίνεται
στην πρωτεύουσα και γι αυτήν έρχονται δεκάδες Ευρωπαίοι αξιωματούχοι.
Πως δηλαδή είναι δυνατόν
να «φτύνεις» και την ίδια την χώρα σου και τους προσκεκλημένους της με δικαιολογίες
που δεν στέκουν ούτε σε επίπεδο στενής κομματικής αντιπαράθεσης, εσωτερικής πολίτικης
σκηνής.
Αλλά και πως είναι δυνατόν,
να μην παρίστασαι σε μια τέτοια εκδήλωση
που γίνεται μάλιστα στην χωρά σου και αφορά άμεσα την Ευρωπαϊκή Ένωση , την Προεδρία
της Επιτροπής της οποίας επιδιώκεις να αναλάβεις. Είναι κάτι πραγματικά που ένας
φυσιολογικός νους δεν μπορεί να αντιλήφθη.
Είμαι βέβαιος , ότι ορισμένοι
περί τον κ Τσιπρα , θα πλειοδοτήσουν λέγοντας πως όσοι διαφωνούμε σκεφτόμαστε
με κριτήρια και αντιλήψεις της παλαιάς εποχής και με ‘κατεστημένα δεδομένα». Μόνον
που αυτές είναι ωραίες φράσεις για να δικαιολογήσουν τις λανθασμένες επιλογές. Επιλογές
που προέρχονται δυστυχώς από τα αδιέξοδα που οδηγείται αυτό το κόμμα.
Γιατί είναι η αλήθεια
–και φαίνεται όλο και περισσότερο τους τελευταίους μήνες- ότι ο κ Τσίπας επιδιώκει
να ‘ανοίξει τα φτερά του» και σε χώρους πέραν της παραδοσιακής, μικρής εκλογικής
πελατείας του. Να πλησιάσει τον κεντροαριστερό χώρο, τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας
, τους πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και όχι μόνον, γιατί ξέρει ότι μόνον έτσι θα έχει
πιθανότητες εκλογικής επιτυχίας.
Όμως , το κλειστό κομματικό
του σύστημα , από το οποίο προέρχεται και ο ίδιος , δεν μπορεί να δηχθεί σήμερα
αυτό το άνοιγμα.
« Θέλει τις ψήφους
των σοσιαλδημοκρατών , δεν τους θέλει όμως στα κέντρα λήψης αποφάσεων» μου έλεγε
στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα βρίσκεται στην ΔΗΜΑΡ, προσθέτοντας πως ο»ο σκληρός
κομματικός μηχανισμός είναι του κόμματος του 3-4%, με ιδεοληψίες και στην λογική
της καθαρότητας , ιδεολογικής και άλλης».
Και έχει δίκιο, γιατί
αυτή είναι η μεγάλη αντίφαση του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίφαση που αν δεν την ξεπεράσει ( πράγμα
αν όχι ακατόρθωτο πάντως πολύ δύσκολο και επώδυνο) δεν πρόκειται να έχει καμία τύχη
στην συνεχεία της πολίτικης του πορείας.
Με κινησεις σαν την χθεσινή
, αλλά και σαν αυτές σε σχέση με την τρομοκρατία, ο Σύριζα κινδυνεύει να χάσει
τον «μεσαίο χώρο» και μένει με αυτούς που παραδοσιακά τον ψήφιζαν. Μόνον που αυτοί
του φτάνουν , όπως πάλαια, μόνον για να μπαίνει και μάλιστα οριακά στην Βουλή.
ptroupiotis@yahoo.gr