Του Πέτρου Τρουπιώτη
Τον τελευταίο καιρό
( και ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες όταν έγινε και επίσημο) έχει αρχίσει μια συζήτηση (ή για να το πω σωστότερα
αντιπαράθεση) για το θέμα της υποψηφιότητας του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ για την Προεδρία
της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Τα στελέχη του
ΣΥΡΙΖΑ και όσοι υποστηρίζουν την πολιτική του , προβάλλουν την απόφαση αυτή του
Κόμματος της Αριστεράς στην Ευρωπαϊκή Ένωση , ως μια πολύ μεγάλη νίκη του ίδιου
του κ Τσίπρα αλλά και του κόμματος , αναφέροντας
μάλιστα ορισμένες φόρες......
υπερβολικές εκτιμήσεις και θεωρίες.
Μόνον που εδώ, σε αυτή
την περίπτωση , οι υπερβολές συγχωρούνται , όταν προέρχονται από αυτούς που έχουν
(δικαιολογημένο λόγο) να χαίρονται. Και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πανηγυρίζουν ( έστω
υπερβολικά) δικαίως.
Από την άλλη πλευρά κυβερνητικά
στελέχη αλλά και άλλοι αναλυτές και δημοσιολόγοι, ειρωνεύονται την απόφαση αυτή
και μάλιστα πολλές φόρες με φράσεις που μόνον τιμή δεν τους περιποιούν. Προφανώς,
θεωρούν πως θα πρέπει να υποβαθμίσουν όλο αυτό το θέμα γιατί έτσι, δεν θα δώσουν
την ευκαιρία στον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και το κόμμα του να αξιοποιήσουν την επιλογή
αυτή προεκλογικά.
Κινούμενοι όμως μικρό-πολιτικά, το μονο που κάνουν , είναι να
προκαλούν δικαιολογημένες αντιδράσεις ακόμα και από οσους δεν είναι φιλικά διακείμενοι
στις ιδέες του κ Τσίπρα.
Για να ξεκαθαρίσουμε
τα πράγματα. Το ότι ένας έλληνας, επελέγει από τους συντρόφους του να διεκδικήσει
την Προεδρία της ΕΕ, δηλαδή μια πολύ σημαντική διεθνή θέση , που μάλιστα μας αφορά άμεσα είναι σαφώς μια επιτυχία Αποτελεί
επίσης και μια και προσωπική επιτυχία του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, όπως πολύ σωστά ανέφερε
ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας χθες.
Και αυτό είναι μη συζητήσιμο
και αυταπόδεικτο. Ως τέτοιο λοιπόν θα πρέπει
να το αντιμετωπίζουν όλοι , πολιτικοί φίλοι αλλά και αντίπαλοι του κ Τσίπρα.
Από εκεί και περά , σημαίνει
κάτι άλλο, χειροπιαστό, αυτό. Όχι, Όπως βεβαίως δεν θα συνέβαινε μια τέτοια υποψηφιότητα, που
δεν θα είχε πιθανότητες επιτυχίας, όποιος και αν ήταν ο υποψήφιος, για οποία διεθνή
θέση.
Γιατί είναι σαφές ότι
ο κ Τσίπρας δεν έχει πιθανότητες να εκλεγεί
τεχνικά , αφού το κόμμα της αριστεράς που τον προτείνει έχει πολύ μικρή επιρροή
στο Ευρωκοινοβούλιο (αλλά και γενικότερα στα της Ευρώπης). Εξάλλου και ο ίδιος αλλά
και οι σύντροφοι του το γνωρίζουν αυτό και η κίνηση τους είναι συμβολική.
Προτείνουν τον αρχηγό
του κόμματος της ομάδας τους , που έχει το μεγαλύτερο εκλογικό ποσοστό. Εξάλλου
, τα υπόλοιπα κόμματα της συγκεκριμένης ομάδας ( τα περισσότερα δηλαδή) βρίσκονται
εκλογικά μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας…
Παράλληλα, είναι σαφές,
ότι και ο ίδιος ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία από τις τεχνικές και επιστημονικές
γνώσεις που χρειάζονται για την θέση αυτή. Αλλά είπαμε , η πρόταση είναι συμβολική.
Για να καταλήξουμε
στο ζήτημα.
Η επιλογή ενός Έλληνα
ως υποψηφίου για την μεγάλη αυτή ευρωπαϊκή-διεθνή θέση είναι πολύ θετικό γεγονός
και πιστώνεται και στον ίδιο τν κ Τσίπρα , κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και λογικές
( πολιτικές) έγινε.
Από την άλλη δεν αποτελεί
και ΤΟ πολιτικό γεγονός της Ευρώπης , όπως κάποιοι στ ΣΥΡΙΖΑ ( υπερβάλλοντας) προσπαθούν
να το εμφανίσουν.
Όμως , οι ειρωνείες,
οι μεμψιμοιρίες, τα κακόβουλα σχόλια και
οι μικροκομματικές κακείθεν δεν έχουν καμία θέση και προκαλούν φθορά σε αυτούς που τα κάνουν.