Μα φυσικά και πρέπει να φύγει ο Στουρνάρας, όπως, για τον ίδιο λόγο είχε φύγει και ο Σημίτης το '87. Για να θυμίσω λίγο την ιστορία, αν και πολύ πρόσφατη, ήταν τότε που αμέσως μετά την πρώτη, ένδοξη, τετραετία (1981-1985) του ΠΑΣΟΚ του Αντρέα (αποκύημα της δικής του «δημιουργικής» φαντασίας και όχι Λαϊκό κίνημα, όπως αυτάρεσκα το προέβαλλε, γι’ αυτό και κατάντησε εδώ που είναι) και είχε επανεκλεγεί, στις εκλογές του ’85 με εκείνο το ψευδές σύνθημα «για ακόμα καλύτερες μέρες» (παραλλαγή του οποίου «ως λεφτά υπάρχουν» χρησιμοποίησε ο............
γιος του, 25 χρόνια αργότερα, για να κερδίσει κι’ αυτός την πρωθυπουργία, - τέτοιος… ανεξίκακος Λαός είμαστε). Τότε λοιπόν, όπου μεταξύ των άλλων, η «αλλαγή», είχε «ξετινάξει την μπάνκα», ο «χαρισματικός» είχε καλέσει το κ. Σημίτη, στην ουσία, για να τα «βολέψει», γιατί τα λεφτά είχαν τελειώσει και το «ταμείον ήταν μείον», όπως νομοτελειακά συμβαίνει, όταν τρως περισσότερα απ’ όσα βγάζεις.
Ο κ. Σημίτης, τότε, όπως και ο κ. Στουρνάρας σήμερα, ακολουθώντας την φωνή της επιστημονικής του συνείδησης, ως καθηγητής Οικονομικών και όχι ως ιδεολόγος σοσιαλιστής (τι σημαίνει αυτό, άστο) και αφού η μεγάλη τσέπη του κράτους ήταν άδεια, είχε δύο επιλογές, ή να βάλει χέρι στις μικρές τσέπες του Λαού δηλαδή, ή να ζητήσει δανεικά, από «φίλους και γνωστούς», έστω και αμφιβόλου πολιτικής ηθικής… (το γνωστό συνδικάτο κλπ., οι τοκογλύφοι ήρθαν αργότερα). Είχε προτιμήσει το πρώτο (διαχρονικό και διακομματικό), μέτρο, άμεσης απόδοσης, για τρεις λόγους, πρώτον, γιατί ήταν και είναι πολύ ποιο εύκολο και αποδοτικό, δεύτερον, γιατί οι «τσέπες του Λαού», τότε, είχαν ακόμα λεφτά (απ’ αυτά που είχε μοιράσει στον Λαό ο «χαρισματικός», την πρώτη τετραετία του, εκποιώντας την… δική του περιουσία…) και τρίτον γιατί τα δάνεια κοστίζουν σε χρήμα αλλά, κυρίως και σε χρόνο (κάτι ανάλογο κάνει και ο κ. Στουρνάρας σήμερα, αλλά με πολύ δυσκολία, γιατί τα πράματα, έκτοτε, έχουν αλλάξει). Και αυτό γιατί τότε, όπως και τώρα, στην κυριολεξία, είχαν πάρει φωτιά τα μπατζάκια μας, όπως είχε περιγράψει αργότερα ο τότε Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Δ. Χαλικιάς. Δεν είχε όμως αμελήσει και το δεύτερο και έτσι, είχαμε ρίξει τα μούτρα μας και είχαμε ζητήσει και δανεικά από το «συνδικάτο» της τότε ΕΟΚ (που, στο μεταξύ και με την επιφοίτηση του «αγίου» Παπ Ανδρεϊκού σοσιαλιστικού πνεύματος, είχαν μετατραπεί σε «φίλοι και εταίροι»), το οποίο δάνειο, μας είχε δοθεί.
Για την ιστορία, αλλά και για να το θυμίσω σ’ αυτούς που, μπορεί να το έχουν «ξεχάσει» (μερικοί από δαύτους «πλαισιώνουν» τώρα την «κίνηση των 58», στην βάση της θεωρία της «ανακύκλωσης των αποβλήτων»), για το θέμα και το θέαμα των άδειων ταμείων του κράτους και του κινδύνου της χρεοκοπίας, ως πρώτη συνέπεια του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, (τύπου Α. Παπανδρέου, - ο κάθε συνεπής σοσιαλιστής ηγέτης οφείλει να έχει την δική του «παραλλαγή»… ), ο τότε Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, Δ. Χαλικιάς, ως καθ’ ύλην αρμόδιος, είχε σπεύσει, το 1985, να ενημερώσει τον πρωθυπουργό Αντρέα, για την σοβαρότητα του πράγματος και της ανάγκης λήψης άμεσων μέτρων (σήμερα ξέρουμε τι σημαίνει, για την τσέπη μας, η λέξη «μέτρα»).
Το γεγονός εκείνο, το είχε περιγράψει αργότερα, ο ίδιος ο Χαλικιάς, σε συνέντευξή του στον δημοσιογράφο Περικλή Βασιλόπουλο, η οποία είχε δημοσιευτεί στον Οικονομικό Ταχυδρόμο της 8ης Ιανουαρίου του 1988, είχε χαρακτηρίσει τις ημέρες εκείνες ως τις πιο δραματικές της πολυετούς θητείας του στην Τράπεζα της Ελλάδος, λέγοντας:
«Το καλοκαίρι του 1985, λίγο πριν τις εκλογές του Ιουνίου, ζήτησα να δω τον τότε πρωθυπουργό κ.Ανδρέα Γ.Παπανδρέου. Το έκανα σπανίως, αλλά η επικοινωνία μαζί του ήταν πάντοτε ουσιαστική. Με δύο λέξεις καταλάβαινε τα πάντα. Τού είπα: Κύριε πρόεδρε, αν συνεχίσουμε την ίδια πορεία θα χρεοκοπήσουμε. Θα έχουμε στάση πληρωμών. Το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών πλησιάζει το 10% του ΑΕΠ και η Τράπεζα συντόμως δεν θα έχει ταμείο να πληρώσει. Χρειάζεται να σχεδιάσετε ένα πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας».
Τότε, βέβαια, ο Χαλικιάς, δεν είχε πάρει απάντηση, ούτε φυσικά και ο Αντρέας μέτρα, αφού είχε ήδη τυπωθεί το προεκλογικό υλικό, των εκλογών του ’85, με σύνθημα «για ακόμα καλύτερες μέρες», με το οποίο και είχε επανεκλεγεί, (βλέπετε, τα προεκλογικά, αλλά και τα πολιτικά ψεύδη, γενικότερα, είναι «νόμιμα και ηθικά», λόγω της θεσμοθετημένης ασυλίας του πολιτικού λόγου, με πρόσχημα την, δήθεν, ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Ενίοτε, δηλαδή σχεδόν πάντα, έχουν και την Λαϊκή «νομιμοποίησή» τους, δια της ψήφου… και όχι μόνο μια φορά).
«Μετά τις εκλογές», λέει στην αφήγησή του ο Χαλικιάς, «ο πρωθυπουργός μου ζήτησε να τού υποβάλω μία έκθεση με τις απόψεις μου, πράγμα που έκανα. Όταν την διάβασε μου τηλεφώνησε και μου ζήτησε να εγχειρίσω μία φωτοτυπία στον κ.Σημίτη, που είχε ήδη αναλάβει υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Ανάμεσα στον Οκτώβριο του 1985 και τον Φεβρουάριο του 1986 πέρασα μερικούς από τους πιο δύσκολους μήνες της θητείας μου. Τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της Τράπεζας της Ελλάδος είχαν πέσει κάτω από το ελάχιστο όριο ασφαλείας».
Ο κλήρος για την εφαρμογή κάποιου σταθεροποιητικού προγράμματος είχε πέσει, τότε, στον κ. Σημίτη, ο οποίος, έχαιρε της εσωτερικής και εξωτερικής καλής μαρτυρίας και εκτίμησης, τότε… Ο καημένος (καημένος τότε, γιατί μετά όταν έγινε πρωθυπουργός και τα ξέχασε όλα, δεν ήταν καθόλου καημένος) είχε πιστέψει στις αγαθές προθέσεις του αρχηγού του και γι’ αυτό έπεσε με τα μούτρα να συμμαζέψει τα συντρίμμια. Έκοβε από δω, έκοβε από κει, ώσπου ξεσηκώθηκαν οι… σοσιαλιστές «της βάσης»… ξέρετε… . Τρέξανε στον αρχηγό με κλαυθμούς και οδυρμούς, επί του ιδεολογικού πεδίου πάντα και αρχίσανε να του λένε ότι: «τι κάνει αυτός (ο Σημίτης) εκεί», «αυτό δεν είναι σοσιαλισμός», «ο Λαός πεινάει» και φυσικά η κορόνα (το απόλυτο ιδεολογικό δηλαδή) «θα χάσουμε τις άλλες εκλογές» και τα τοιαύτα. Ο Αντρέας έχοντας και τα δικά του προσωπικά προβλήματα, δεν ήθελε και πολλά. Με την ευχαριστήριο επιστολή του Πρωθυπουργού «για τις ανεκτίμητες υπηρεσίες που προσέφερες στην πατρίδα…» ανά χείρας, ο Σημίτης, ευχαρίστησε το προσωπικό του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας… και απήλθε… προς άλλο υπουργείο. Κάπως έτσι θα είχε πάει, προ πολλού και ο Στουρνάρας, αν ήταν θέμα δικής μας «πολιτικής βούλησης» που ευτυχώς και ξέρω καλά τι λέω, δεν «διαθέτουμε» αυτή την εποχή, όταν μάλιστα περιμένουμε και την… δόση μας.
Γιατί αν μας το επέτρεπαν… παραμονεύει πάντα κάποιος Τσοβόλας… να δώσει και το… παλίαμπελο, αν υπάρχει ακόμα και αν, βεβαίως, φύγει ο Στουρνάρας. Πάντως ο πρωθυπουργός μας, άρχισε από τώρα να κάνει (προεκλογικά) σχέδια, για το πως θα «μοιράσει στον Λαό το… πρωτογενές πλεόνασμα»… . Στουρνάρα πες αλεύρι… ο κλώνος του Αντρέα, Αντώνης, σε περιμένει… με την ευχαριστήριο επιστολή στο χέρι…