Αναρωτιέμαι ποιος ακόμα πιστεύει στο δόγμα του σοκ στον πολιτικό λόγο. Αναρωτιέμαι, τι εξυπηρετεί η χθεσινή κεντρική πολιτική ομιλία του πρωθυπουργού και που αποσκοπεί. Ή μάλλον το που αποσκοπεί, είναι λίγο πολύ ευκρινές. Στον εντυπωσιασμό και στην επίδειξη δύναμης. Την ίδια ώρα, ο αντιπολιτευτικός λόγος χρειάζεται ακόμα δουλειά για να πείσει.
απαύγασμα ειρωνείας.
Απαντώντας στον Αλέξη Τσίπρα, ο πρωθυπουργός επέλεξε a priori την επίθεση. Απάντησε στα βέλη του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σαν να είχε διαβάσει τον λόγο του από πριν. Σε μία από τις μετρημένες και πολυσυλλεκτικές εμφανίσεις του στο βήμα, επιτέθηκε με εκλεπτυσμένο λόγο του "πεζοδρομίου" χωρίς επιχειρήματα και χωρίς μετρημένες ατάκες.
Θα προτιμούσα έναν πρωθυπουργό που μιλάει ψύχραιμα, που μιλάει κρατώντας έστω τους τύπους. Αλλά γι' αυτό είναι και πρωθυπουργός της Ελλάδας αυτή τη στιγμή και η συγκυβέρνηση του συνεχίζει με την αρωγή του Ευ. Βενιζέλου.
Ο Αντώνης Σαμαράς αφουγκράζεται την κοινωνία. Τι εννοώ; Θλίβομαι αλλά ναι. Πολλοί Έλληνες περίμεναν με αδημονία να ακούσουν έναν τέτοιο επιθετικό λόγο. Το περιμένουν μάλλον από όλα τα κόμματα.
"Και δε μιλάω, βέβαια, για τα επεισόδια, αυτά τα αστεία που έστησαν ως θεατρική παράσταση χθες, πριν από τα δελτία των οκτώ, για να φτιάξετε ένταση από το τίποτα και για να καλύψετε την γκάφα της πρότασης μομφής, την οποία αμφισβητούν ή διακωμωδούν ακόμα και οι δικοί σας.
Άλλωστε αυτή η θεατρική παράσταση απέτυχε, γιατί δεν ήταν καν θέατρο. Ήταν Καραγκιόζ- μπερντές, κ. Τσίπρα", είπε ο πρωθυπουργός σε μια επίδειξη άρτιας χρήσης της νέας ελληνικής.
Στη συνέχεια θυμήθηκε το Τζουράσικ παρκ και τα πεζοδρόμια.
"Βλέπετε, μερικοί Συριζαίοι παριστάνουν τους "νεωτεριστές", αλλά στην πραγματικότητα είναι πιο παλιοί και από τους "δεινόσαυρους"! Τζουράσικ παρκ!", είπε.
Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση
Προσπαθώντας να απαντήσει στην κριτική των κομμάτων της αντιπολίτευσης, επιδόθηκε σε επίθεση για να παίξει άμυνα. Γνωστή τακτική. Δεν περιμένεις όμως κάτι τέτοιο από τον πρωθυπουργό που αντικρούει μια πρόταση μομφής, από όποιον κι αν προέρχεται. Ο πολιτικός λόγος απαξιώνεται από τέτοιες ομιλίες και η κοινή γνώμη χάνει την εμπιστοσύνη της στα κόμματα που την εκπροσωπούν. Όσοι τους ψηφίζουν χαίρονται και πανηγυρίζουν με τέτοιες κομματικές ιαχές. Οι υπόλοιποι όμως μένουν αμέτοχοι και μπερδεμένοι, αποδοκιμάζουν και δεν ψηφίζουν καν. Και η δημοκρατία χάνει. Χάνει το κύρος της, χάνει τη συμμετοχικότητα της.
Σαν στρατηγός ο Αντώνης Σαμαράς, το βράδυ της Κυριακής απευθύνθηκε στους υπουργούς τους με το επίθετο τους. "Ο Δένδιας" καθαρίζει, "ο Βρούτσης" κάνει το ένα, "ο Στουρνάρας" κάνει το άλλο, ακόμα και "ο Βενιζέλος". Ο οποίος Βενιζέλος φρόντισε να κάνει τον δικηγόρο του πρωθυπουργού για ακόμα μια φορά.
Όπως και ο Τσίπρας, έτσι κι αυτός, δεν απάντησε σε κανένα από τα ουσιαστικά ερωτήματα που τον αφορούν κι επέλεξε να ασχοληθεί με τον πολιτικό του αντίπαλο σε πρώτο πρόσωπο.
Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανέβασαν τους μεταξύ τους τόνους της αντιπαράθεσης ανταλλάσσοντας ασυνήθιστες για το πολιτικό ήθος εκφράσεις.
Έλα να λογαριαστούμε
Ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε και εκείνος την κατ' ιδίαν επίθεση στον πολιτικό του αντίπαλο. "Κοιτάξτε με στα μάτια, μην ντρέπεστε", του είπε. "Σας κοιτάζω και γελάω", είπε ο πολιτικός του αντίπαλος. Και άλλα τέτοια όμορφα που ταιριάζουν σε κουβέντα καφενείου.
"Αναρωτιέμαι - κοιτάξτε με, δεν είναι κακό -κοιμάστε ήσυχος τα βράδια, κ. Πρωθυπουργέ;
Χειροκροτήστε αλλά δεν είστε για γέλια για κλάματα είστε. Δεν είστε για γέλια διότι ο λαός υποφέρει, υποφέρει ο λαός από την πολιτική σας και απαντήστε κ. Πρωθυπουργέ όταν θα πάρετε το λόγο", είπε ο Αλέξης Τσίπρας.
Όπως έγραψα παραπάνω για τον Α. Σαμαρά, θα προτιμούσα έναν Α. Τσίπρα που δεν θα έπεφτε στην παγίδα της "χαβούζας".
Η συνεδρίαση της Βουλής έγινε προεκλογικό debate. Με νικητή; Κανέναν από τους δύο. Ο Τσίπρας για ακόμα μια φορά δεν έδωσε ξεκάθαρες απαντήσεις, αλλά έθεσε μόνο ερωτήματα σαν αξιωματική αντιπολίτευση. Θα κέρδιζε πολλά, αν παρέμενε ψύχραιμος και λακωνικός.
Η χώρα βρίσκεται σε διαρκή ύφεση από το 2010 και όπως φαίνεται θα παραμείνει για καιρό και ο πρωθυπουργός της επιλέγει να εμφανιστεί πιο μάγκας και νταής από τους αντιπάλους του, οι οποίοι βρίσκονται σε εσωτερική αναζήτηση ενός αποκρυσταλλωμένου λόγου.
Αυτή τη στιγμή, η ΝΔ, έχει το μαχαίρι, έχει και το καρπούζι. Και θέλει να το επιδεικνύει σε κάθε ευκαιρία με κινήσεις εντυπωσιασμού. Με μη σχεδιασμένο κλείσιμο της ΕΡΤ, με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου για να περνούν τα φλέγοντα ζητήματα, με αποπροσανατολισμούς της κοινής γνώμης και με επιθετικές εξαγγελίες. Χωρίς επιχειρήματα. Ακόμα και στο επίμαχο θέμα του δωρεάν Wi-Fi, ο Αντώνης Σαμαράς απάντησε ως εξής.
"Βγήκατε και ειρωνευθήκατε τη δική μου ανακοίνωση ότι θα αγωνιστώ για να υπάρχει δωρεάν δικτυακή πρόσβαση, δωρεάν wi-fi μέσα σε ένα χρόνο.
Κι απαντήσατε οι πρωταθλητές του λαϊκισμού: το Wi-Fi δεν τρώγεται!
Φυσικά! Και οι καταλήψεις στο ραδιομέγαρο δεν τρώγονται, αλλά εσείς για αυτές χαλάτε τον κόσμο. Το Wi-Fi σας "μάρανε";". Κοινώς, δεν απάντησε.
Σε άλλο σημείο είπε:
“Αν απαιτείτε περισσότερη κοινοβουλευτική παρουσία του Πρωθυπουργού και όλης της Κυβέρνησης, καλό είναι να σέβεστε κι εσείς και οι βουλευτές σας το χώρο και τη θέση σας”. Ήταν σαν να λέει δηλαδή, ότι απέχει από το κοινοβούλιο γιατί δεν του αρέσει ο αντιπολιτευτικός λόγος.
Δυο λέξεις είχαν μεγάλη συχνότητα στην ομιλία Σαμαρά:"Τέξας" και "πεζοδρόμιο". Τυχαίο;
Ο Σαμαράς σπέρνει τον φόβο. Πάνω σε αυτόν άλλωστε χτίζει την κυριαρχία του και το μέλημα του είναι η διατήρηση της.
Για ακόμα μια φορά, έδειξε ότι περισσότερο από τη σωτηρία της χώρας, τον ενδιαφέρει η δική του πολιτική του σωτηρία με υποσχέσεις διαπραγμάτευσης με την τρόικα. Και τολμώ να πω, πως σε αυτή την κυβέρνηση ΝΔ, χωράνε άνετα "περσόνες" σαν τον Θ. Πάγκαλο και τον Φ. Κρανιδιώτη.
Κλείνοντας.
Και μετά τη μομφή, τι;
Ο Α. Τσίπρας επέλεξε να απευθυνθεί με όρους περισσότερο συναισθηματικούς. Έχασε όπως ήταν αναμενόμενο την ψηφοφορία, αλλά όπως ήταν ο στόχος του - επανέφερε στο πολιτικό προσκήνιο την κοινωνική ατζέντα και το δίπολο μνημόνιο- αντιμνημόνιο. Και έστειλε στο καναβάτσο τη ΔΗΜΑΡ.
Από την άλλη, ούτε εκείνος έδωσε απαντήσεις. Ο κόσμος δεν έχει ανάγκη νέα ιδεολογήματα, έχει ανάγκη από άμεσες λύσεις.
Από την άλλη, ο πρωθυπουργός, απέτυχε να εμφανιστεί πειστικός για το πώς, το πότε και το αν η χώρα θα βγει από την κρίση και προσπάθησε να ενδυναμώσει την προσωπική του εικόνα.
Και το ΠΑΣΟΚ, θύμισε στους ψηφοφόρους ότι πολιτικά μετράει μέρες. Επιδόθηκε σε πολιτική κόντρα με τον Κουβέλη για την κεντροαριστερά. Ποια κεντροαριστερά ρε παιδιά;
Στο δια ταύτα, η ρήση, "αυτοί μας αξίζουν", επανέρχεται στο τραπέζι πιο έντονα από ποτέ. Και οι πολιτικοί αρχηγοί έχουν ευθύνη, έδωσαν δικαιώματα και καλούνται πλέον να αποδείξουν το αντίθετο. Ότι έχουν προτάσεις και σχέδιο ουσίας.
Μέχρι το 2016, αν τελικά γίνουν τότε οι εκλογές, υπάρχει μεγάλος δρόμος και μεγάλες προσδοκίες από τον λαό. Μένει να δούμε, πώς θα εμφανιστούν τα κόμματα, τους επόμενους μήνες. Το μόνο σίγουρο, είναι ότι η χώρα έχει ανάγκη από πολιτικές συνεργασίες (ανά "πόλο" και πτέρυγα έστω) και κινήσεις αλτρουισμού. Ανέκδοτο; Οι μεγάλες "ουτοπίες" πάντα ανέκδοτα ήταν, μέχρι την υλοποίηση τους.