γράφει ο Κων/νος
Πήγε λοιπόν ο κ.
Τσίπρας στο εργοστάσιο ”Κατσέλη” που έκλεισε και είπε στους εργαζόμενους όσα ”έπρεπε”
να τους πει σαν ηγέτης διεθνούς ακτινοβολίας που είναι, όπως μας έχουν διαβεβαιώσει
τόσοι και τόσοι διακεκριμένοι άνθρωποι , παλαιότερα και πρόσφατα, όπως π.χ. ο Σλοβένος φιλόσοφος Σλαβόι Ζίζεκ (ναι, αυτός που θα στείλει στην Σιβηρία όσους δεν ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ), ο Αμερικανός Σκηνοθέτης Όλιβερ Στόουν (που είχε πει ότι: ”Αυτός ο άνθρωπος θα κάνει
την τεράστια διαφορά όχι μόνο......
στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ευρώπη και ίσως
και σε όλο τον κόσμο. Θα τα καταφέρει”) και ο οικονομολόγος Γ. Βαρουφάκης (που μάλλον τον έκαψε με το
άρθρο του, στους Τάϊμς της Ν.Υόρκης).
Αυτό όμως που θα
ευχαρίστησε ιδιαιτέρως τους άνεργους πλέον του εργοστασίου, θα ήταν η φράση
κλισέ ότι οι υπεύθυνοι ”… θα λογοδοτήσουν κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, στον
ελληνικό λαό” (κλεμένο κι’ αυτό από τις Παπανδρεϊκές φανφάρες, όχι του Ανδρέα αυτή την φορά, αλλά της Βάσως, από
τις δηλώσεις της μετά την κατάρρευση κτιρίων, στον σεισμό της Αθήνας το 1999).
Πάντως, αυτό το ”αργά ή γρήγορα” (για να είμαι ειλικρινής, η κα Βάσω ποιο συγκρατημένη,
δεν το είχε πει), εμένα δεν μου άρεσε και πολύ, γιατί παραπέμπει μέχρι και την
μετά θάνατον ζωή, όλων, δικαίων και αδίκων, αλλά αυτοί, πιστεύω, δεν θα του έδωσαν
την ερμηνεία που έδωσα εγώ, γι’αυτό και
τον επευφήμησαν με ενθουσιασμό.
Αυτό όμως που με
κάνει να απορώ είναι πως γίνεται ένας τέτοιος πολιτικός, τέτοιου βεληνεκούς, με
τόσες καλές συστάσεις και τόσο κοντά στον Λαό για τον… Λαό, αυτός, ο Λαός
δηλαδή, δεν τον προτιμάει για ηγέτη του, όσο του αξίζει. Γιατί ένας στους πέντε
ή δύο στους δέκα, ή τέσσερις στους είκοσι και ούτω καθ’ εξής μέχρι τους είκοσι
και κάτι στους εκατό, ε’ είναι μεγάλη… αδικία (το λέω για να πω κι’ εγώ τον
καλό το λόγο, όχι γιατί το πιστεύω), πως να το κάνουμε.