Του Πέτρου Τρουπιώτη
Είναι πολύ νωρίς ακόμα
για να βγουν ασφαλή συμπεράσματα για το που μπορεί να οδηγήσει την κατάσταση
στην Τουρκία το κύμα διαδηλώσεων που έχει ξεκινήσει τις τελευταίες μέρες. Διαδηλώσεις
που αντιμετωπίσθηκαν από την αστυνομία, ιδιαίτερα βίαια, ανατροφοδοτώντας έτσι
την κρίση.
Το που θα πάει η κατάσταση
στην γειτονική χωρά, κάτι βεβαίως που μας αφορά άμεσα και για το αύριο αλλά και
μακροπρόθεσμα, είναι ένα ιδιαίτερα περίπλοκο ζήτημα που έχει να....... κάνει με πολλούς
παράγοντες στο εσωτερικό της Τουρκίας, αλλά και στην διεθνή σκηνή, ιδιαίτερα
στην περιοχή μας.
Αυτό το οποίο μπορεί κάνεις
να πει με βεβαιότητα αυτή την στιγμή είναι πως τα δυο στρατόπεδα, αν μπορεί κανείς
να τα χαρακτηρίσει έτσι, που συγκρούονται σήμερα στην Κωνσταντινούπολη, την Άγκυρα
και άλλες πόλεις της Τουρκίας. Το ένα το στρατόπεδο που προσπαθεί να διατηρήσει
τον κοσμικό χαρακτήρα του Τούρκικου κράτους , όπως τον καθόρισε ο Κεμάλ ατακτούν
και το άλλο που προσπαθεί , με αργά αλλά σταθερά βήματα να μετατρέψει την γειτονική
χωρά σε μια Ισλαμική χωρά, έστω όχι ιδιαίτερα σκληρή το πρώτο τουλάχιστον διάστημα.
Τα τελευταία χρόνια η διακυβέρνηση του Εντομών
έχει εισάγει μέτρα που επιτρέπουν στην θρησκεία να γίνεται όλο και πιο ορατή στους
δρόμους της χώρας ενώ η οικονομική πολιτική
του Τούρκου πρωθυπουργού πολιτική έχει δημιουργήσει
μια νέα τάξη εύπορων επιχειρηματιών, οι οποίοι ξεκίνησαν από αγροτικές
περιοχές της Ανατολίας, με πιστή στο Ισλάμ
και τις παραδόσεις τ5ου, οι οποίοι σήμερα έχουν μετακινηθεί στην μεγάλες πόλεις,
ακόμα και την Κωνσταντινούπολη.
Αυτή την νέα τάξη προσπαθεί να επιβάλλει ο Τούρκος
πρωθυπουργός και να αντικαταστήσει την ως σήμερα κυρίαρχη αστική τάξη της Τουρκίας,
η συντριπτική πλειοψηφία της οποίας είναι πιστή στις αρχές του Κεμάλ.
Όσοι έλεγαν εδώ και χρόνια ότι ο Ερντογάν , έχει
μια κρυφή ατζέντα, η οποία θα αρχίσει να εφαρμόζεται σιγά-σιγά, επιβεβαιώνονται
όλο και περισσότερο.
Ο Τ.
Ερντογαν, ξεκίνησε την σύγκρουση με τον σκληρό πυρήνα του Κεμαλικού κράτους ,
το στρατιωτικό και διπλωματικό κατεστημένο. Και είναι η αλήθεια ότι έχοντας ως σύμμαχο
την οικονομική ευημερία της χωράς, σιγά-σιγά έκοψε τα πόδια του στρατού. Έστειλε
για πρώτη φορά στην φυλακή δεκάδες ανώτατους αξιωματικούς ενώ άλλαξε με διαφόρους
νομούς , πολλά από τα θεσμικά δεδο0μμενα στην Τουρκιά.
Τώρα λοιπόν που νοιώθει πιο ασφαλής, πιο σίγουρος, άρχισε να προωθεί την
ισλαμοποιηση της κοινωνικής ζωής.
Η «απαγόρευση» του φιλιού από τα ζευγάρια στο μετρό
, μετρά που οδηγούν στην «ποτοαπαγόρευση», η συνεχείς ιδρύσεις τζαμιών αλλά και
η ονομασία δημοσίων έργων με ονόματα Οθωμανών πασάδων, είναι τα τελευταία μετρά
του.
Μέτρα που , όπως φαίνεται εξόργισαν την κοινή γνώμη
στις μεγάλες πόλεις της χώρας.
Οι πολίτες, με αφορμή την κατάργηση πάρκου στο
κέντρο της Κωνσταντινούπολης, βγήκαν να διαμαρτυρηθούν κατά της ισλαμοποιησης της
χώρας τους.
Και την αντίδραση στήριξε η αντιπολίτευση που εδώ
και χρόνια μιλά για την κρυφή ατζέντα, ενώ η όλη ιστορία φαίνεται να παρακολουθείται
μάλλον με χαμογελά από το στρατιωτικό κατεστημένο, που κρατα ακόμα δυνάμεις και
περιμένει.
Βέβαια, τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά. Και
γιατί δεν φαίνεται να υπάρχει εναλλακτική λύση αυτή την στιγμή στην Τουρκία,
και γιατί η κατάσταση στην περιοχή ( πχ Συρία) δένει τα χεριά των μεγάλων δυνάμεων
που αν και αντιδρούν φραστικά στην βία δεν προχωρούν σε κάτι άλλο. Αλλά και για
έναν ακόμα λόγο.
Ο Ερντογαν έχει την υποστήριξη της μισής Τουρκίας,.
Ιδιαίτερα των περιοχών πέραν της Άγκυρας, όπου το Ισλάμ κυριαρχεί.
Γι αυτό και οι προβλέψεις για το τι μέλλει γενέσθαι
δεν είναι εύκολες.
Έχουμε δυο κοινωνίες στην Τουρκία Αυτή στις μεγάλες πόλεις και αυτή στην υπαίθριο.
Και η σύγκρουση είναι σε πολλά επίπεδα.
Όποτε το μονό που έχουμε να κάνουμε είναι να παρακολουθούμε
με προσοχή και επιφυλάξεις τις εξελίξεις στην Τουρκία.
Μας αφορούν εξάλλου και μας επηρεάζουν.
ptroupiotis@yahoo.gr