Η καθυστέρηση είναι το όπλο της κάθε είδους συντήρησης.

Του Πέτρου Τρουπιώτη

       Η αλήθεια είναι ότι την τελευταία δεκαετία, γίνονται κάποιες προσπάθειες για να αλλάξουν , έστω λίγο, τα πράγματα στην ανωτάτη εκπαίδευση.

 Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν κάποιοι υπουργοί, κρατικοί αξιωματούχοι αλλά και μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας που επιδιώκουν να αλλάξουν ορισμένα τουλάχιστον από τα κακώς κείμενα στην  ανώτατη εκπαίδευση. Να αλλάξουν  έτσι ώστε τα ελληνικά πανεπιστήμια, η λειτουργία τους , το περιεχόμενο σπουδών και η παρεχομένη γνώση αλλά και......
γενικότερα οι δομές και η κατεύθυνσης  τους να πλησιάσουν προς αυτά των προηγμένων χώρων.

  Μπορεί βέβαια, όλες οι αλλαγές που προωθούνται , μέσα από συμπληγάδες, από μεγάλες αντιδράσεις κατεστημένων και συμφερόντων να είναι δειλές και αποσπασματικές , να μην έχουν ένα συγκεκριμένο σχέδιο , να μην βλέπουν συνολικά το ζήτημα , όμως έστω και αυτά τα μικρά, άτολμα βήματα κάτι είναι. Είναι καλύτερο από την ακινησία.

 Ακόμα όμως και αυτά τα δειλά βήματα , που στην ουσία δεν « ανατρέπουν» το σύστημα, δεν αλλάζουν τις δομές του και δεν «ελέγχουν» τους καθηγητές και το τα προσόντα της διδασκαλίας τους, αντιμετωπίζουν ένα τοίχο κυριολεκτικά, από αυτούς των οποίων τα μικροσυμφέροντα θίγονται.

 Έναν τοίχο που πολλές φορές , δεν είναι απλώς στατικός αλλά κινείται, γίνεται και επιθετικός , θέλοντας να μην  αφήσει καν να γίνει συζήτηση για ορισμένα θέματα. Να μην γίνει συζήτηση για αλλαγές στο πανεπιστημιακό σύστημα στο σύνολο του.

 Γιατί οι αλλαγές που χρειάζονται στην χώρα μας, αν θέλουμε να πούμε ότι πλησιάζουμε τα πρότυπα των προηγμένων και ανεπτυγμένων χωρών, μπορούν να γίνουν μόνον με «τεκτονικούς σεισμούς» στον συγκεκριμένο χώρο.

        Οι αλλαγές που έγιναν την περίοδο 2005-2007, δειλές και χωρίς συνολικό πρόγραμμα ήταν προς την σωστή κατεύθυνση αλλά οι περισσότερες δεν εφαρμόστηκαν στην πράξη από τις επόμενες πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου παιδείας.. Αντίστοιχες άτολμες και πάλι αλλαγές της περιόδου 2009-2010 έμειναν οι περισσότερες στα χαρτιά.

 Η νέα αλλαγή του χάρτη της ανώτατης εκπαίδευσης, το σχέδιο ΑΘΗΝΑ, υπέστη τόσες αλλαγές ποπό κοντεύει να γίνει αγνώριστο. Προφανώς οι προτείνοντες το σχέδιο δήχθηκαν τις αλλαγές αυτές γιατί γνωρίζουν και οι ίδιοι από την ώρα που το κατήρτισαν πως σύντομα, σε μερικά χρόνια, θα υπάρξει ανάγκη νέου σχεδίου , που θα κάνει την βαθιά τομή. Και σκέφτηκαν να μην αλλάζουν αυτοί το «πολιτικό κόστος».

 Μόνον που έτσι το μονό που κάνουμε είναι να καθυστερούμε τα γεγονότα. Και οι  καθυστέρηση σε αυτόν τον τομέα, έναν τομέα που διεθνώς αλλάζει με πολύ γρήγορες ταχύτητες, είναι εγκληματικές.

 Ιδίως για μια χώρα στην φάση που βρίσκεται η Ελλάδα, και χρειάζεται συνολική αναμόρφωση του εκπαιδευτικού της συστήματος για να παίξει και τον ρόλο του μοχλού αλλαγής όλου του παραγωγικού μοντέλου αλλά και του πολιτιστικού επιπέδου της ελληνικής κοινωνίας. Πράγματα απαραίτητα για να επιβιώσει η χώρα

  Τώρα λοιπόν , τα κατεστημένα στον χώρο των ΑΕΙ, ακολούθούν και πάλι την γνωστή τακτική της καθυστέρησης που έχει προσφέρει πολλά στους ιδίους, σε όλα τα επίπεδα, τα τελευταία χρόνια. Ζητούν αλλαγή ακόμα και αυτού του πετσοκομμένου σχεδίου Αθηνά για να κρατήσουν τις εξουσίες στα χέριά τους . Αιχμή αυτή την φορά η εφαρμογή του νόμου για την διαγραφή των "αιωνίων φοιτητών". Αυτών δηλαδή που πρέπει να διαγραφούν από τα πανεπιστήμια τον Σεπτέμβριο , αν έχουν περάσει διπλασία χρόνια από τα έτη σπουδών κάθε σχολής συν ένα ακόμα χρόνο, από την χρονιά εισαγωγής τους , και δεν έχουν πάρει πτυχίο.

 Δηλαδή αυτονόητα για άλλες χώρες πράγματα.

 Και όμως «ιδεολογικοποιοντας» το θέμα και δίνοντας μια « λαϊκή χροιά», προσπαθούν να σταματήσουν την εφαρμογή του νόμου γιατί φοβούνται πως αν αρχίσουν οι ρωγμές στο οικοδόμημα που έχουν χτισθεί τόσα χρόνια, πολύ γρήγορα αυτό θα καταρρεύσει μαζί τους.

 Γι αυτό ακριβώς και η πολιτεία, αν θέλει να πιστέψουν οι πολίτες ότι επιθυμεί αλλαγές, δεν θα πρέπει να κάνει ούτε βήμα πίσω στο θέμα. Η καθυστέρηση είναι το όπλο της κάθε είδους συντήρησης.(έστω και αν αυτοχαρακτηρίζεται πρόοδος…)

ptroupiotis@yahoo.gr