Ωραία, καταδικάσαμε στη συνείδησή μας τους τέσσερις του Βελβεντού και ηρεμήσαμε.
«Δεν επιτρέπονται τέτοια πράγματα σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, στην οποία εάν δουλέψεις σκληρά θα βγάλεις πολλά χρήματα.
Δεν
πρέπει στη βία του συστήματος να αντιδράμε, γιατί καταδικάζεται η
σκληρή προσπάθεια της Ελλάδας για τη μείωση του Δημοσίου χρέους.
Έλα
μωρέ, πρόκειται για κωλόπαιδα, γόνοι πλουσίων οικογενειών και
αναρχο-αριστερών αντιλήψεων παιδάκια, που θέλουν να κάνουν το κομμάτι
τους.
Δε θήλασαν πολύ, όταν ήταν βρέφη.
Παραμελημένα παιδιά.
Στο σχολείο δε μαθαίνουν τίποτα.»
Οκ,
τους καταδικάσαμε; Τελειώσαμε; Άρα μπορούμε να πάμε ήσυχοι για ύπνο ή
να το γυρίσουμε στο Σουλεϊμάν, γιατί η Χιουρέμ κάτι ετοιμάζει εναντίον
του Ιμπραήμ Πασά και θέλω να το δω….μια κοινωνία, παθητική, τρώγοντας
πατατάκια στον καναπέ καταδικάζει, γιατί έτσι ξέρει, έτσι της έχουν
μάθει. Θεωρώντας, μάλιστα, ότι με την καταδίκη αυτή εκφράζει και μία
άνευ προηγουμένου πνευματική αντίληψη για τα κοινωνικά δρώμενα.
Αυτές
και άλλες σκέψεις περιτριγυρίζουν το μυαλό μας, όταν ακούμε ειδήσεις
σαν την προηγούμενη, σχετική με τη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης.
Γράφει ο Γιώργος Σωτηρόπουλος
Όμορφα.
Ας το πάρουμε αλλιώς τώρα. Πρώτον, τα αυτονόητα. Καταδικάζεται η βία.
Τέλος. Αλλά, στη βία του συστήματος πώς ενδείκνυται να αντιδράσει
κανείς; Με διαδηλώσεις, στις εκλογές, με συμμετοχή στα κοινά.
Όταν,
όμως, παρατηρείται τέτοια βία, τι θα πρέπει να γίνει; Είναι θέμα
παιδείας από την οικογένεια, από το σχολείο; Παίζουν το ρόλο τους, αλλά
όχι αποκλειστικά. Αν δούμε γύρω μας, δεν υπάρχει βία; Με πρώτη και
καλύτερη την τηλεόραση; Την καθημερινή ζωή; Στο......
αυτοκίνητο;
αυτοκίνητο;
Κάποιοι
είναι πιο δεκτικοί στο «βίαιο ξεδίπλωμα», αλλά και αυτό, τελικώς, είναι
συνάρτηση πολλών παραγόντων και δεν είναι τόσο εύκολο να το εξηγήσουμε.
Είναι προτιμότερο, όμως, να αναρωτηθούμε όχι το γιατί το έκαναν αυτό,
αλλά τι τους ώθησε.
«Γιατί;»
Εκεί,
βρίσκεται ο σωστός ρόλος της κοινωνίας, όχι στην καταδίκη. Αυτή είναι
και η πνευματική εργασία μιας κοινωνίας, που θέλει να λέγεται
δημοκρατική και εξελιγμένη….
Ενδεικνυόμενες πηγές σε ελεύθερη μετάφραση.
1. Φίλιπ Ροθ: Ο Αμερικανός πάστορας(The American Pastoral)
2. Άντριου Σόλομον: Μακρυά από το δέντρο(Far from the tree)