Γράφει η Χριστίνα Παυλίδου
Το 2005, ο Τόνυ Μπλέρ, ως γνήσιος βρετανός ηγέτης κονιορτοποίησε τις
προσπάθειες της Προεδρίας του Λουξεμβούργου, μπλοκάροντας την απόφαση
για το δημοσιονομικό πακέτο 2007-2014. Η εμμονή του στη δραστική
περικοπή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής και στη διατήρηση του
«βρετανικού τσεκ», παρά τις.........
14ωρες συμβιβαστικές προτάσεις του Ζ.Κ.Γιούνκερ που βρίσκονταν σε μια διαρκή ανασύνθεση, έφερε τα πράγματα σε αδιέξοδο. Το δημοσιονομικό πακέτο εγκρίθηκε τελικά, ύστερα από μια μεγάλη περιπέτεια, επί Βρετανικής Προεδρίας! Ως Προεδρεύων της ΕΕ, ο Τόνυ Μπλέρ αναγκάστηκε να συνδιαλλαγεί, καθώς η αρχική του πρόταση είχε συλλήβδην απορριφθεί. Ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας Αλμπέρτο Ναβάρο είχε παρατηρήσει σκωπτικά πως «οι βρετανικές προτάσεις εισάγουν μιαν αντίληψη της αλληλεγγύης την οποία δεν γνωρίζαμε ως τώρα. Σύμφωνα μ΄αυτήν, οι φτωχοί δίνουν στους πλούσιους – βασικά στο Ηνωμένο Βασίλειο»…
Στο ίδιο έργο θεατές και φέτος. Το 2011, ο Ντέηβιντ Κάμερον με τη σειρά του κονιορτοποίησε τις προσπάθειες της Κυπριακής Προεδρίας (τον περασμένο Νοέμβριο) μπλοκάροντας την απόφαση για το νέο δημοσιονομικό πακέτο (2014-2020)και είναι αυτός που προσέρχεται στη σύνοδο Κορυφής σήμερα, διακηρύσσοντας ότι θα εξασφαλίσει: το πάγωμα των δαπανών και τη διατήρηση του «βρετανικού τσεκ» (αξίας 3, 471 δισεκ.ευρω).
Στη σημερινή σύνοδο Κορυφής, που θα επιχειρηθεί εκ νέου να υπάρξει συμφωνία, τα 27 κράτη-μέλη παρατάσσονται σε τρείς ομάδες – η Βρετανία σε μια συγκολλητική προσπάθεια με τη Σουηδία, Φινλανδία και Ολλανδία προβάλλει το αίτημα της δραστικής περικοπής των δαπανών, κυρίως αυτών που αναφέρονται στη διοίκηση, την ΚΑΠ και τα διαρθρωτικά ταμεία. Με άλλα λόγια, η Βρετανία με τους τρείς συμμάχους της ζητά την περικοπή εκείνων των κοινοτικών κονδυλίων, που απευθύνονται στις φτωχότερες περιοχές της ΕΕ και διευκολύνουν την προσαρμογή τους στο ανταγωνιστικό περιβάλλον – ακριβώς όπως είχε πράξει και το 2006.
Η Γαλλία, μαζί με την Ισπανία και την Ιρλανδία, υπερασπίζονται την ΚΑΠ, η οποία κάποτε απλωνόταν στο 80% του Κοινοτικού προϋπολογισμού, σήμερα έχει περιοριστεί στο 40%, ενώ η Επιτροπή προτείνει να τη μειώσει περαιτέρω στο 1/3 του Κοινοτικού προϋπολογισμού.
Οι «φίλοι της συνοχής» είναι τέλος μια μεγάλη ομάδα που αποτελείται από τη Βουλγαρία, την Κύπρο, τη Τσεχία, την Εσθονία, την Ελλάδα, την Ουγγαρία, την Ιρλανδία, Ισπανία, Λιθουανία, Μάλτα, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σλοβακία και Σλοβενία. Στόχος της είναι να διατηρηθεί: 1) η πολιτική της συνοχής «που είναι απαραίτητη για την ενίσχυση των επενδύσεων, της μεγέθυνσης και της απασχόλησης» και 2) τα διαρθρωτικά ταμεία, τα οποία χρηματοδοτούν τα μεγάλα έργα, την εργολαβία των οποίων παίρνουν συνήθως εταιρείες από τις χώρες εκείνες που ζητούν την περικοπή τους…
Η Γερμανία τέλος (ως ηγέτιδα δύναμη) δεν συμμετέχει σε ομάδες – στέκει απ΄έξω και σχολιάζει, κατά τρόπο λιτό και περιεκτικό. «Θα συμβάλουμε» είπε γερμανός αξιωματούχος «στη διαμόρφωση ενός συμβιβασμού, εφόσον αυτός δεν βασίζεται στη γερμανική επιταγή». Και μετά από τούτη τη μεστή προειδοποίηση, ήρθε κι ένα μήνυμα «βεβαιότητας» - πως θα υπάρξει συμφωνία.
Σήμερα, οι περισσότεροι εκτιμούν πως δύσκολα και δύστοκα, η σύνοδος τελικά θα λήξει με συμφωνία. Αν ευσταθούν οι αναλύσεις όσων προβλέπουν, ότι ο βρετανός πρωθυπουργός μετά από τις πιρουέτες που έκανε στο Λονδίνο με το δημοψήφισμα, δεν θα ανεβάσει άλλη παράσταση στις Βρυξέλλες, τότε η προοπτική μιας λύσης είναι ορατή. Η αρχική εισήγηση της Επιτροπής εξάλλου, που προέβλεπε ένα κονδύλι της τάξης του 1 τρισεκ.ευρω, έχει περικοπεί και όλοι τώρα μιλούν για την κατανομή ενός κονδυλίου 960 δισεκ.ευρω. Μόνο που, με τούτες και με κείνες τις περικοπές, έχει χαθεί η στόχευση του Κοινοτικού Προϋπολογισμού – ποιες είναι οι ανάγκες της ΕΕ σήμερα και πώς πρέπει να υποστηριχτούν από τον Προϋπολογισμό, αυτό θα έπρεπε να είναι το κεντρικό ερώτημα. Και δεν είναι. Οι 27 ηγέτες θυμίζουν τον κηπουρό του «κ.Κόυνερ», ο οποίος στην προσπάθειά του να δώσει σφαιρικό σχήμα σε ένα θάμνο, τον κλάδεψε τόσο πολύ που προκάλεσε την απορία του κ.Κόυνερ – «βλέπω τη σφαίρα, πού είναι όμως ο θάμνος;» είχε πεί.
14ωρες συμβιβαστικές προτάσεις του Ζ.Κ.Γιούνκερ που βρίσκονταν σε μια διαρκή ανασύνθεση, έφερε τα πράγματα σε αδιέξοδο. Το δημοσιονομικό πακέτο εγκρίθηκε τελικά, ύστερα από μια μεγάλη περιπέτεια, επί Βρετανικής Προεδρίας! Ως Προεδρεύων της ΕΕ, ο Τόνυ Μπλέρ αναγκάστηκε να συνδιαλλαγεί, καθώς η αρχική του πρόταση είχε συλλήβδην απορριφθεί. Ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας Αλμπέρτο Ναβάρο είχε παρατηρήσει σκωπτικά πως «οι βρετανικές προτάσεις εισάγουν μιαν αντίληψη της αλληλεγγύης την οποία δεν γνωρίζαμε ως τώρα. Σύμφωνα μ΄αυτήν, οι φτωχοί δίνουν στους πλούσιους – βασικά στο Ηνωμένο Βασίλειο»…
Στο ίδιο έργο θεατές και φέτος. Το 2011, ο Ντέηβιντ Κάμερον με τη σειρά του κονιορτοποίησε τις προσπάθειες της Κυπριακής Προεδρίας (τον περασμένο Νοέμβριο) μπλοκάροντας την απόφαση για το νέο δημοσιονομικό πακέτο (2014-2020)και είναι αυτός που προσέρχεται στη σύνοδο Κορυφής σήμερα, διακηρύσσοντας ότι θα εξασφαλίσει: το πάγωμα των δαπανών και τη διατήρηση του «βρετανικού τσεκ» (αξίας 3, 471 δισεκ.ευρω).
Στη σημερινή σύνοδο Κορυφής, που θα επιχειρηθεί εκ νέου να υπάρξει συμφωνία, τα 27 κράτη-μέλη παρατάσσονται σε τρείς ομάδες – η Βρετανία σε μια συγκολλητική προσπάθεια με τη Σουηδία, Φινλανδία και Ολλανδία προβάλλει το αίτημα της δραστικής περικοπής των δαπανών, κυρίως αυτών που αναφέρονται στη διοίκηση, την ΚΑΠ και τα διαρθρωτικά ταμεία. Με άλλα λόγια, η Βρετανία με τους τρείς συμμάχους της ζητά την περικοπή εκείνων των κοινοτικών κονδυλίων, που απευθύνονται στις φτωχότερες περιοχές της ΕΕ και διευκολύνουν την προσαρμογή τους στο ανταγωνιστικό περιβάλλον – ακριβώς όπως είχε πράξει και το 2006.
Η Γαλλία, μαζί με την Ισπανία και την Ιρλανδία, υπερασπίζονται την ΚΑΠ, η οποία κάποτε απλωνόταν στο 80% του Κοινοτικού προϋπολογισμού, σήμερα έχει περιοριστεί στο 40%, ενώ η Επιτροπή προτείνει να τη μειώσει περαιτέρω στο 1/3 του Κοινοτικού προϋπολογισμού.
Οι «φίλοι της συνοχής» είναι τέλος μια μεγάλη ομάδα που αποτελείται από τη Βουλγαρία, την Κύπρο, τη Τσεχία, την Εσθονία, την Ελλάδα, την Ουγγαρία, την Ιρλανδία, Ισπανία, Λιθουανία, Μάλτα, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σλοβακία και Σλοβενία. Στόχος της είναι να διατηρηθεί: 1) η πολιτική της συνοχής «που είναι απαραίτητη για την ενίσχυση των επενδύσεων, της μεγέθυνσης και της απασχόλησης» και 2) τα διαρθρωτικά ταμεία, τα οποία χρηματοδοτούν τα μεγάλα έργα, την εργολαβία των οποίων παίρνουν συνήθως εταιρείες από τις χώρες εκείνες που ζητούν την περικοπή τους…
Η Γερμανία τέλος (ως ηγέτιδα δύναμη) δεν συμμετέχει σε ομάδες – στέκει απ΄έξω και σχολιάζει, κατά τρόπο λιτό και περιεκτικό. «Θα συμβάλουμε» είπε γερμανός αξιωματούχος «στη διαμόρφωση ενός συμβιβασμού, εφόσον αυτός δεν βασίζεται στη γερμανική επιταγή». Και μετά από τούτη τη μεστή προειδοποίηση, ήρθε κι ένα μήνυμα «βεβαιότητας» - πως θα υπάρξει συμφωνία.
Σήμερα, οι περισσότεροι εκτιμούν πως δύσκολα και δύστοκα, η σύνοδος τελικά θα λήξει με συμφωνία. Αν ευσταθούν οι αναλύσεις όσων προβλέπουν, ότι ο βρετανός πρωθυπουργός μετά από τις πιρουέτες που έκανε στο Λονδίνο με το δημοψήφισμα, δεν θα ανεβάσει άλλη παράσταση στις Βρυξέλλες, τότε η προοπτική μιας λύσης είναι ορατή. Η αρχική εισήγηση της Επιτροπής εξάλλου, που προέβλεπε ένα κονδύλι της τάξης του 1 τρισεκ.ευρω, έχει περικοπεί και όλοι τώρα μιλούν για την κατανομή ενός κονδυλίου 960 δισεκ.ευρω. Μόνο που, με τούτες και με κείνες τις περικοπές, έχει χαθεί η στόχευση του Κοινοτικού Προϋπολογισμού – ποιες είναι οι ανάγκες της ΕΕ σήμερα και πώς πρέπει να υποστηριχτούν από τον Προϋπολογισμό, αυτό θα έπρεπε να είναι το κεντρικό ερώτημα. Και δεν είναι. Οι 27 ηγέτες θυμίζουν τον κηπουρό του «κ.Κόυνερ», ο οποίος στην προσπάθειά του να δώσει σφαιρικό σχήμα σε ένα θάμνο, τον κλάδεψε τόσο πολύ που προκάλεσε την απορία του κ.Κόυνερ – «βλέπω τη σφαίρα, πού είναι όμως ο θάμνος;» είχε πεί.