Δεν είναι η πρώτη φορά που πνίγεται η Αθήνα, δεν φταίει το μνημόνιο που με μια βροχή έχουμε χάος, ταλαιπωρία, ποταμοί νερού στους δρόμους που καταλαμβάνουν και τα σχεδόν ανύπαρκτα σε μέγεθος πεζοδρόμια, πλημμύρες σε περιοχές στο κέντρο της πόλης.
Απίστευτο μποτιλιάρισμα στους δρόμους και διακοπή ακόμη και της ηλεκτροδότησης σε διάφορες περιοχές, τη στιγμή που το τιμολόγιο της ΔΕΗ είναι δυσβάστακτο για το μέσο Έλληνα καταναλωτή.
Ναι, οι καιρικές συνθήκες είναι η μόνιμη κακοδαιμονία σε μια διαδρομή, των τελευταίων 20 χρόνων, με τα μεγάλα έργα και των πακτωλό χρηματοδοτήσεων σε γέφυρες, «δαχτυλίδια» και κλειστούς αυτοκινητόδρομους. Με τους εργολάβους να έχουν τσιμεντάρει όλο το λεκανοπέδιο αλλά τη βροχή να ξερνάει τη «λάσπη» στη βιτρίνα των μεγάλων έργων του εκσυγχρονισμού της χώρας. Η Ελλάδα πήρε τα λεφτά από την Ευρώπη και τα επένδυσε σε δρόμους, ούτε στην παιδεία, ούτε στην έρευνα ούτε στην καινοτομία!
Την ώρα που η βροχή αποκάλυπτε την ανικανότητα της κρατικής μηχανής, μια οικογένεια έκλαιγε το 23χρονο παιδί της. Δεν το έχασαν από δυστύχημα, ούτε από κάποιο γύρισμα της τύχης. Χάθηκε απροστάτευτο από την ανικανότητα ενός κράτους που πνίγεται στη διαφθορά και τη διαπλοκή… Εμείς είμαστε αναλώσιμοι, είμαι σίγουρος ότι η μηχανή της προπαγάνδας θα ρίξει το θέμα, τι είναι μια ζωή; Για αυτούς τίποτα, για την οικογένειά της τα πάντα!
Ακόμα μία ζωή χάθηκε στα χέρια του κράτους…
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε πει πως «αν υπάρχει αδικία κάπου, είναι απειλή για τη δικαιοσύνη παντού». Πόσω μάλλον αν υπάρχει αίμα κάπου...