Θα γυρίσουμε το ρολόι μερικά χρόνια πίσω. Και, συγκεκριμένα, κάπου στα μέσα του 2003. Όταν εργαζόμουν στη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος "Νεολαία". Ήμουν-δεν ήμουν 20 ετών και - για πρώτη φορά, τότε - ήρθα αντιμέτωπος με αυτό που κρύβεται πίσω από την κουρτίνα της .......
πολιτικής. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, πολιτική για μένα ήταν να ακούω ομιλίες πολιτικών στη Βουλή, να διαβάζω συνεντεύξεις και δηλώσεις τους, να παθιάζομαι με τον συνδικαλισμό στα φοιτητικά αμφιθέατρα. Δεν είχα, όμως, ακόμα αποκτήσει την εικόνα του πώς ένας πολιτικός φέρεται πίσω από τις κάμερες.
Μία από τις πρώτες εμπειρίες, να δω τι κρύβεται στο περίφημο πολιτικό παρασκήνιο, ήταν όταν βρέθηκα σε μία κεκλεισμένων των θυρών σύσκεψη στη Θεσσαλονίκη. Για την ακρίβεια, στο Δημαρχείο της συμπρωτεύουσας, παρουσία του τότε Δημάρχου Βασίλη Παπαγεωργόπουλου και του - έτερον ήμισύ του στη Βόρεια Ελλάδα - Νομάρχη Παναγιώτη Ψωμιάδη. Παρέστην σε εκείνη τη σύσκεψη ως εκπρόσωπος του προγράμματος "Νεολαία", πάνω στο οποίο δούλευα. Στην ίδια σύσκεψη ήταν καμιά δεκαριά στελέχη του Δήμου, της Νομαρχίας και γενικών γραμματειών συναφών υπουργείων. Αντικείμενο συζήτησης θα ήταν, υποτίθεται, η καλύτερη διασύνδεση των δικτύων συνεργασίας για τους νέους, όπως και ο τρόπος που η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα μπορούσε να απορροφήσει ευρωπαϊκά κονδύλια για αυτόν τον σκοπό.
Όταν μπήκα στην αίθουσα συσκέψεων, βρήκα μία καρέκλα κενή σε μία γωνία, ακριβώς μπροστά από ένα πελώριο κυκλικό τραπέζι που είχαν ήδη καθίσει μεγαλοστελέχη της δημόσιας διοίκησης και άλλοι παράγοντες. Κενές παρέμεναν μόνο δύο θέσεις που πάνω τους υπήρχε ειδικό ταμπελάκι, το οποίο έλεγε - προς αποφυγή παρεξηγήσεων - ότι αυτές προορίζονταν για τον Νομάρχη και τον Θεσσαλονίκης, Ψωμιάδη και Παπαγεωργόπουλο.
Η σύσκεψη ξεκίνησε με, περίπου, ένα μισάωρο καθυστέρηση. Ψωμιάδης και Παπαγεωργόπουλος μπαίνουν σχεδόν ταυτόχρονα στην αίθουσα. Με ύφος γεμάτο αυτοπεποίθηση και με στυλ που ξεχείλιζε από... "πολιτική αρρενωπότητα", την οποία ήθελαν να εκπέμψουν. Μαζί τους στην αίθουσα μπαίνει και μία κουστωδία παρατρεχάμενων, οι οποίοι κάθονται όρθιοι στις δύο γωνίες του τοίχου, ακριβώς από πίσω τους. Στέκονταν σχεδόν στο κουτσό, μπας και τους χρειαστεί ο Δήμαρχος και ο Νομάρχης. Επί τρία τέταρτα, Ψωμιάδης και Παπαγεωργόπουλος έδειχναν να βρίσκονται αλλού. Μεταξύ καλαμπουριού για τις Βορειοελλαδίτισες γκόμενες και τους φλούφληδες Αθηναίους, άρχισαν να χασκογελούν με την ομήγυρη του τραπεζιού να "χορεύει" στο τέμπο Δημάρχου και Νομάρχη, χασκογελώντας, επίσης. Για λίγα λεπτά έπαιρναν ένα βλοσυρό βλέμμα ότι - και καλά - άρχιζαν να συζητούν για το προκείμενο της σύσκεψης, έως ότου δοθεί κάποια αφορμή για χαλάρωση. Ο Ψωμιάδης να σχολιάζει το πόσο "φρέσκος" έδειχνε εκείνη την ημέρα ο Δήμαρχος. Για να ανταπαντήσει ο Παπαγεωργόπουλος για το πόσο καλός τραγουδιστής ήταν ο Νομάρχης. Και κάπως έτσι κύλησε η ώρα. Σαν σε κάποιο καφενείο, συζητώντας περί ανέμων και υδάτων. Πιθανολογώ ότι, ίσως, δεν είχαν διαβάσει γραμμή πιο πριν, για το αντικείμενο της σύσκεψης, πληροφορούμενοι εκείνη την ώρα τον λόγο που έπρεπε να βρίσκονται εκεί. Μέχρι που χτύπησε το κινητό του Παπαγεωργόπουλου για να ενημερώσει ότι έπρεπε να αποχωρήσει. Λίγο αργότερα σχολιάστηκε ότι "ο Δήμαρχος έφυγε γιατί... έπρεπε να παρευρεθεί σε εκδήλωση της τοπικής οργάνωσης της ΝΔ". Έφυγε ο Δήμαρχος, αποχώρησε λίγα λεπτά αργότερα και ο Νομάρχης. Η σύσκεψη τελείωσε έτσι ακριβώς, όπως άρχισε. Λες και έγνοια τους ήταν, απλώς, το πώς θα σκοτώσουν την ώρα τους.
Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά; Για να δώσω ένα απτό παράδειγμα και να υποστηρίξω την άποψή μου ότι προϋπόθεση για την "κάθαρση" στην πολιτική δεν είναι μόνο να τιμωρηθούν οι κλεπτοκράτες της Μεταπολίτευσης. Δεν αρκεί - μόνον - αυτό. Για να αλλάξουμε σελίδα, πρέπει κυρίως οι άνθρωποι που μας κυβερνούν να αλλάξουν ήθος, νοοτροπίες και συμπεριφορές. Διότι καλό είναι που απαλλαχτήκαμε από έναν Παπαγεωργόπουλο και έναν Ψωμιάδη. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι απαλλαχτήκαμε από τη διοικητική τους ανεπάρκεια και τον πολιτικό τους αναχρονισμό. Διότι, δυστυχώς, Ψωμιάδηδες και Παπαγεωργόπουλοι υπάρχουν πάρα πολλοί εντός κι εκτός Βουλής, που λειτουργούν και σκέφτονται με τον ίδιον ακριβώς τρόπο όπως αυτοί οι δύο. Και μέχρι να εκλείψει το "είδος" πολιτικού, που Παπαγεωργόπουλος και Ψωμιάδης εξέθρεψαν, δεν βλέπω να υπάρχει σωτηρία.