Σχολιανά 184
Ζούμε μέρες ιστορικές…
Μέρες πολέμου…
Άδακρυς
ο πόλεμος για κάποιους, όχι εξαιτίας της γενναιότητάς τους, αλλά εξ
αιτίας τη δυνατότητάς τους να απαλλάσσονται της ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΣ τους για
«στράτευση»…
Αιματηρός ο πόλεμος για τους πολλούς εκείνους, που και ΣΥΝΗΘΗ ΥΠΟΖΥΓΙΑ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ…
Τα
ΣΥΝΗΘΗ ΥΠΟΖΥΓΙΑ, που έχουν το.........
θλιβερό «προνόμιο» να θυσιάζονται ΚΑΙ ΓΙΑ
ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΟΣΩΝ ΘΕΣΜΙΚΑ ΑΠΑΛΛΑΣΣΟΝΤΑΙ ΤΗΣ «ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ» ΕΝ ΚΑΙΡΩ
ΠΟΛΕΜΟΥ…
Βιώνουμε τον πλέον ολοκληρωτικό πόλεμο, από την εποχή του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου…
Τότε, είχε η Πολωνία τη τιμητική της να ανοίξει την αυλαία του Μεγάλου Δράματος. Σύντομα ακολούθησαν πολλοί άλλοι…
Σήμερα, τη τιμητική αυτή την έχει η χώρα μας…
Ας ελπίσουμε ότι θα σταματήσουμε τη βαρβαρότητα εδώ…
Πρέπει να αποτίσουμε φόρο τιμής στη ΜΟΝΗ ΤΑΞΗ που μάχεται αυτή τη στιγμή : ΤΑ ΣΥΝΗΘΗ ΥΠΟΖΥΓΙΑ = ΜΙΣΘΩΤΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ…
Οι άλλοι, απλώς είτε λουφάζουν, είτε παίζουν άλλου είδους παιχνίδια…
Είναι
τα ΣΥΝΗΘΗ ΥΠΟΖΥΓΙΑ που θυσιάζονται στους «θεούς» για να φέρουν την
εξυγίανση και την ανάρρωση σ’ ένα σαπρό πολιτικό σύστημα εξουσίας, που
μόλυνε οικονομία και κοινωνία τα τελευταία τουλάχιστον 30 χρόνια…
Τι
ίδιο σύστημα που σήμερα, εκτός από το ότι είναι ο ασθενής υπέρ της
ιάσεως του οποίου γίνονται οι σπονδές και θυσίες, είναι ταυτόχρονα και
αυτό που παίζει και το ρόλο του μάντη και του ιατρού του εαυτού του…
Πάνω
στο θυσιαστήριο το σφάγιο, η θυσία του οποίου θα εξευμενίσει τους θεούς
που είναι εξόν από κρεατοφάγοι και ανθρωποφάγοι : είναι το σφάγιο
τούτο η τάξη ΤΩΝ ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ…
Θυσία
τούτης τάξης, ώστε τα κρατικό θησαυροφυλάκιο να είναι πλήρες από τον
ιδρώτα, το αίμα και το σώμα αυτής της τάξης, τα σύγχρονα «νομίσματα» με
τα οποία ικανοποιούνται οι τοκογλύφοι, οι ληστές, οι κλέπτες και φυσικά,
οι ουρανοί των καιρών μας…
Θυσία
τούτη η τάξη ΤΩΝ ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ, ώστε η τάξη της ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ
να μη συνεισφέρει καθόλου στον υποτίθεται κοινό αγώνα σ’ ένα ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ
ΚΟΙΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, αφού η συμμετοχή στη κρίση της ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ είναι
απείρως μεγαλύτερη από την όποια συμμετοχή οποιασδήποτε άλλης τάξης,
πόσο μάλλον των ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ….
Συνεπώς
η θυσία της τάξης των ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ, είναι θυσία στη μη θυσία της
ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ, «ΣΠΟΡ» ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΑ ΣΥΝΗΘΗ ΥΠΟΖΥΓΙΑ ΔΕΝ ΈΧΟΥΝ
ΚΑΝΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΕΠΑΦΗΣ…
Θυσία
τούτη η τάξη ΤΩΝ ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ, ώστε η τάξη της ΜΕΓΑΛΗΣ
ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΙΣΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ να μη συνεισφέρει καθόλου
στον υποτίθεται κοινό αγώνα σ’ ένα ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΚΟΙΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, αφού η
συμμετοχή στη κρίση της ΜΕΓΑΛΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ ΚΑΙ ΕΙΣΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ είναι
απείρως μεγαλύτερη από την όποια συμμετοχή οποιασδήποτε άλλης τάξης,
πόσο μάλλον των ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ….
Συνεπώς
η θυσία της τάξης των ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ, είναι θυσία στη μη θυσία της
ΜΕΓΑΛΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΙΣΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ, «ΣΠΟΡ» ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΑ
ΣΥΝΗΘΗ ΥΠΟΖΥΓΙΑ ΔΕΝ ΈΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΕΠΑΦΗΣ…
Θυσία
τούτη η τάξη ΤΩΝ ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ, ώστε η ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ ΚΑΙ Η
ΕΙΣΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ ΓΕΝΙΚΩΣ, να μη συνεισφέρει όσο θα έπρεπε στον υποτίθεται
κοινό αγώνα σ’ ένα ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΚΟΙΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, αφού η συμμετοχή στη κρίση
της ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ ΚΑΙ ΕΙΣΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ ΓΕΝΙΚΩΣ, είναι μεγαλύτερη από την
όποια συμμετοχή οποιασδήποτε άλλης τάξης, πόσο μάλλον των ΣΥΝΗΘΩΝ
ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ….
Συνεπώς
η θυσία της τάξης των ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ, είναι θυσία στη μη θυσία της
ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ ΚΑΙ ΕΙΣΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ ΓΕΝΙΚΩΣ, «ΣΠΟΡ» ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΑ ΣΥΝΗΘΗ
ΥΠΟΖΥΓΙΑ ΔΕΝ ΈΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΕΠΑΦΗΣ…
Θυσία
τούτη η τάξη ΤΩΝ ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ, ώστε η ΝΕΜΕΣΙΣ ΝΑ ΘΙΞΕΙ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ
ΥΒΡΗ ΜΕ ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΚΟΣΤΟΣ, πετώντας απλά «στη σέντρα», μερικά
ηχηρά ονόματα…
Συνεπώς η θυσία της τάξης των ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ, είναι θυσία στη μη θυσία της ΜΕΓΑΛΗΣ ΥΒΡΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΒΡΕΩΣ ΓΕΝΙΚΑ…
Θυσία
τούτη η τάξη ΤΩΝ ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ, ώστε η ΝΑ ΜΗ ΘΥΣΙΑΣΤΕΙ Η ΘΕΣΜΙΚΗ
ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ όσων δεκαετίες τώρα λεηλατούν ΌΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ,
ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΑΜΕΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, ΜΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ
ΛΑΟΥ, ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΨΥΧΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΛΑΟΎ, ΜΕ ΠΡΟΦΑΝΗ ΣΤΟΧΟ ΝΑ ΤΟΝ
ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΥΝ ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΟ ΚΑΙ ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟ… Ήδη
κάποιοι το είπαν…
Συνεπώς
η θυσία της τάξης των ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ, είναι θυσία στη μη θυσία της
ΘΕΣΜΙΚΗΣ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ, «ΣΠΟΡ» ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΑ ΣΥΝΗΘΗ ΥΠΟΖΥΓΙΑ ΔΕΝ ΈΧΟΥΝ
ΚΑΝΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΕΠΑΦΗΣ…
Θυσία
τούτη η τάξη ΤΩΝ ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ, ώστε ΟΙ ΠΛΟΥΤΟΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΙ ΠΟΡΟΙ ΚΑΙ
Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, να παραμείνουν ΑΘΙΚΤΟ ΕΝΕΧΥΡΟ ΑΜΕΣΑ
ΡΕΥΣΤΟΠΟΙΗΣΙΜΟ από τους δανειστές τοκογλύφους, ΣΕ ΠΡΩΤΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ της
χώρας να πληρώσει τις υποχρεώσεις της, κάτι που η πολιτική που
επιβάλλουν, αυτή ακριβώς την προοπτική επιδιώκει…
Συνεπώς
η θυσία της τάξης των ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ, είναι θυσία στη μη θυσία
ΚΑΜΙΑΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΚΗΣ ΑΞΙΩΣΕΩΣ ΚΑΝΕΝΟΣ ΕΚ ΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ ΜΑΣ…
Θυσία
τούτης της τάξης ΤΩΝ ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗ ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ
ΜΑΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ, καινοφανείς πια «αρετές»
και τούτες, στην εποχή των ΜΟΙΡΑΙΩΝ ΑΠΟΔΟΧΩΝ…
Για
όλους αυτούς τους σημαντικούς λόγους, η τάξη των ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ,
επισύρει ενίοτε τον θαυμασμό των ίδιων των εκτελεστών της…
Και γιατί όχι άραγε;
Μονάχα
που, δεν είμαι καθόλου βέβαιος, αν η Ιστορία, ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ΚΑΙ ΤΗΝ
ΕΡΜΗΝΕΥΟΜΕΝΗ ΩΣ ΑΠΑΘΕΙΑ ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΣΥΝΗΘΩΝ ΥΠΟΖΥΓΙΩΝ, που
ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ θυσιάζεται, θα την αξιολογήσει με τόσο
παινευτικά λόγια, αν όντως αποδεχτεί ότι η σιωπή δεν έκρυβε απάθεια, ή,
αν δε συμβαίνει αυτό, θα διερωτηθεί με τι την είχαν «ποτίσει» ώστε να
ανέχεται ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ ΥΒΡΙ!
Ανέχεται όμως;
Αυτό το μυστήριο σύντομα θα λυθεί…
Άλλωστε,
τα συνήθη υποζύγια, είναι μια κοινωνική πραγματικότητα που χάνεται στα
βάθη των αιώνων, τόσο παλιά, όσο και η γνωστή (γραπτή) ανθρώπινη
ιστορία. Στην «Οδύσσεια» του Ομήρου, έχουμε μια θαυμάσια σχετική
περιγραφή του φαινομένου. Ο Αλκίνοος, ο βασιλιάς των
Φαιάκων, ξεπροβοδίζοντας τον Οδυσσέα στο τελευταίο ταξίδι του προς την
Ιθάκη, τον γεμίζει με δώρα και το ίδιο ζητά να κάνουν και οι άλλοι
πρόκριτοι του βασιλείου του. Μονάχα που για τα δώρα τούτα, μιας και
έχουν κάποια σημαντική αξία, ξεκαθαρίζει απ’ την αρχή, για να μη
κακοκαρδιστούν όσοι υποχρεωτικά καλούνται να τα κάνουν, έπειτα από τη
βασιλική εντολή, δεν πρέπει να ανησυχούν διότι θα τα πληρωθούν με τη
σειρά τους απ’ το λαό, διότι, λέει ο Αλκίνοος : «…δεν είν’ εύκολο να
δωρίζει κάποιος τέτοια δώρα.» (ἀργαλέον γὰρ ἕνα προικὸς χαρίσασθαι) [ν, 15]. Κι
εκεί, ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ, υπήρχε το συνήθειο, ο λογαριασμός να στέλνεται αλλού,
στα συνήθη υποζύγια της εποχής, για να αναπληρώνουν τις ζημιές απ’ τις
βασιλικές «δοσοληψίες» με άλλους βασιλείς, έστω κι αν αυτές αφορούσαν
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ υποτίθεται δώρα τους. Μόνο «προσωπικά» δεν ήταν…