Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Η είδηση ότι «οι μεταγγίσεις αίματος νεαρών ατόμων σε ηλικιωμένους αναστρέφει τη γήρανση», θα χαροποίησε πολλούς γέρους, κυρίως εκείνους που έχουν λεφτά, και πολλούς εμπόρους οργάνων, αλλά σίγουρα όχι πολλά ορφανά και ...........
παιδιά του τρίτου κόσμου. (Καμιά ανακάλυψη στον κόσμο δεν είχε μόνο ευεργετηθέντες)
Αυτό που ανακοίνωσαν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ, σε συνέδριο της Εταιρείας Νευροεπιστήμης στη Νέα Ορλεάνη, δεν είναι δα και νέα ανακάλυψη και μάλιστα, αν μελετήσουμε την ιστορία, θα δούμε ότι αμφισβητείται η αποτελεσματικότητά της. Σύμφωνα με το Diarium urbis Romae του Stefano Infessura, χρονικογράφου της εποχής (1440-1500μ.Χ.), λίγο πριν πεθάνει ο Πάπας Ιννοκέντιος ο 8ος, του μετάγγισαν το αίμα τριών δεκάχρονων παιδιών, με την ελπίδα να ξανανιώσει. Όπως ήταν φυσικό, τα παιδιά πέθαναν, δίχως να σωθεί ούτε ο «εκπρόσωπος του Θεού πάνω στη γη».
Αυτός ο άγιος της Καθολικής Εκκλησίας, ο οποίος εκλέχτηκε με τη μέθοδο της Σιμωνίας, δηλαδή της εξαγοράς θρησκευτικού αξιώματος με χρήματα (μια συνήθης παράδοση στην Καθολική Εκκλησία και όχι μόνο), έγινε πάπας το 1484 και μέσα σε οχτώ χρόνια (πέθανε το 1492) κατόρθωσε τα εξής θαυμαστά έργα:
Πρώτον:Με το που ανέβηκε στον άγιο θρόνο, η πρώτη του πράξη ήταν η έκδοση της Παπικής Αποστολικής Επιστολής Summis desiderantes, με την οποία άρχισε το κυνήγι και ο φρικτός θάνατος στην πυρά των μαγισσών σε όλη την Ευρώπη.
Δεύτερον:Επειδή ο προηγούμενος πάπας είχε αδειάσει τα ταμεία, ενεχυρίασε την προσωπική του Τιάρα και την Μήτρα του καθώς και κοσμήματα από το θησαυροφυλάκιο της Εκκλησίας. Επειδή όμως κι αυτά δεν έφταναν, βρήκε και άλλους πρωτότυπους τρόπους για να γεμίσει το ταμείο του. Όταν ο Τζεμ, ο αδερφός του Σουλτάνου Βαγιαζίτ του 2ου απέτυχε να πάρει πραξικοπηματικά το θρόνο της Υψηλής Πύλης και κατέφυγε στη Δύση ζητώντας άσυλο, ο Ιννοκέντιος τον φυλάκισε και σαν αντάλλαγμα, μέχρι το θάνατό του έπαιρνε λύτρα από τον Βαγιαζίτ καθώς και διάφορα δώρα μεταξύ των οποίων και μια ιερή ράβδο με διαμάντια.
Πεθαίνοντας, άφησε επισήμως δεκαέξι παιδιά. «Οχτώ αγόρια και οχτώ κορίτσια». Ανεπισήμως κανείς δεν ξέρει πόσα, «γι αυτό και δικαίως κάθε πολίτης της Ρώμης μπορούσε να τον αποκαλεί Μπαμπά». (Octo nocens pueros genuit, totidemque puellas; hunc merito poterit dicere Roma patrem) Αυτά σύμφωνα με χρονικογράφους της εποχής.
Ο πάπας Ιννοκέντιος ο 8ος δεν ήταν ο χειρότερος όλων. Υπήρξαν πολλοί, ακόμα πιο χειρότεροι και το ακόμα πιο τρομαχτικό είναι το γεγονός, πως ενώ αυτά, ειδικά σήμερα με το διαδίκτυο, είναι γνωστά σε πολλούς καθολικούς πιστούς, δεν έχει κλονιστεί διόλου η πίστη τους στο «θεόπνευστο αλάθητο του πάπα». Τα σκάνδαλα ηγετικών φυσιογνωμιών της Ορθοδόξου Εκκλησίας, μπροστά στα κακουργήματα κάποιων της Καθολικής, είναι απλά πλημμελήματα.
Λένε πολλοί πως η επιστημονική έρευνα, η γνώση της ιστορίας και οι θρησκείες, καλλιεργούν, εκπολιτίζουν και εξημερώνουν τον άνθρωπο. Δυστυχώς, η ιστορική εμπειρία αποδεικνύει το αντίθετο. Ο γιατρός του πάπα Ιννοκέντιου του 8ου που έκανε το πείραμα της μετάγγισης του αίματος των παιδιών, όπως όλοι σχεδόν οι διάσημοι γιατροί βασιλέων και παπών τον Μεσαίωνα (βλέπε Νοστράδαμος, κ.α.) ήταν Εβραίος. (μακριά από εμένα κάθε συνειρμός με αντισημιτισμό) Πέντε αιώνες αργότερα, ένας επίσης γιατρός, αυτή τη φορά ο Γερμανός Μένγκελε, θα κάνει πειράματα σε εβραιόπουλα, για να διδάξει, δίχως πρακτικό αποτέλεσμα, πως η ζωή είναι γεμάτη με ιστορίες, όπου οι σημερινοί θύτες είναι τα αυριανά θύματα και το αντίθετο και πως επιστήμη και θρησκεία δίχως εσωτερική ηθική, είναι επικίνδυνες.
Η ζωή αποδεικνύει πως δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο, που να αποτελεί πανάκεια για όλα και για όλους. «Αυτό που μπορεί για κάποιους να είναι φάρμακο, για κάποιους άλλους μπορεί να είναι δηλητήριο». Μπορεί οι μεταμοσχεύσεις να έσωσαν ζωές αλλά κανείς δεν ξέρει πόσες άλλες έσβησαν πριν καν ζήσουν. Αυτό θα συμβεί ίσως και με την ανακάλυψη αυτή του Στάνφορντ, στο θαυμαστό κόσμο που ζούμε.