Προνομιακό πεδίο δράσης γιά το Βαθύ Κράτος και Παρακράτος της Κεμαλικής Τουρκίας οι τουρκόφωνες μειονότητες στα Βαλκάνια είναι φυσικό να αποτελούν πρόκληση πρώτου μεγεθους γιά τον Ερντογάν. Γιά να ελέγξουν οι μηχανισμοί του τοπικά καπετανάτα που γιά χρόνια τροφοδοτούνταν από τα ίδια κέντρα που σχεδίαζαν την Βαρυοπούλα και το Εργκενέκον...πρέπει να πλειοδοτήσουν σε ρητορική αλλά και με ενεργό δράση στην αλληλεγγύη και στήριξη των εκτός συνόρων ομοεθνών.
Πρόκειται γιά μιά κατάσταση πραγμάτων που οριοθετεί τα ανοίγματα της Αγκυρας αλλά κυρίως το δόγμα των μηδενικών προβλημάτων και πέραν της περίπτωσης της Δυτικής Θράκης: Στην Βουλγαρία η πλειοδοσία του ΑΚΡ κινδυνεύει να προβάλλει ξανά την πολυάριθμη τουρκόφωνη μειονότητα ως αλλοεθνή ρυθμιστή των πολιτικών ισορροπιών , και με δεδομένη την μεικτή θρησκευτική-εθνική ταυτότητα του Πολιτικού Ισλάμ να υπάρξει νέα ανάφλεξη στο θέμα των Πομακων που γιά την Σόφια είναι Βούλγαροι Μουσουλμάνοι
Η παραπάνω σύγχυση γίνεται ακόμη πιό επινδυνη μεταφερόμενη στην πρώην Γιουγκοσλαβία : Θα παραμείνει η Αγκυρα προστάτης μόνον των λίγων δεκάδων χιλιάδων τουρκόφωνων της Π.Γ.Δ.Μ η αργά η γρήγορα θα διολισθήσει στο ρόλο του προστάτη όλων των Μουσουλμάνων συντασσόμενη με την πλευρ’α των αλβανοφώνων?
Είναι ρεαλιστική μιά προσέγγιση όχι μόνον των Τουρκοφώνων αλλά των Μουσουλμάνων συνολικά με δεδομένη την οξύτατη αντιπαράθεση της μικρής τουρκόφωνης μειονότητας του Κοσόβου με τον αλβανικό αλυτρωτισμό? Ποιός γνωρίζει στην Ελλάδα ότι οι Τουρκόφωνοι του Κοσόβου με πρωτοστάτη την εφημερίδα Μπιρλίκ που εκδίδεται στην Πρίστινα υπήρξαν και εξακολόυθούν σε κάποιο βαθμό να είναι φιλοσέρβοι?
Σε αντίθεση με τους Αλβανούς Μουσουλμάνους που δύκολα θα επηρεασθούν από την Αγκυρα οι Σέρβοι Μουσουλμάνοι στην στρατηγτικής σημασίας επαρχία του Σαντζάκ μπορούν γιά τους σχεδιαστές της μειονοτικής στρατηγικής στην Αγκυρα να γίνουν Σλαβόφωνοι Τούρκοι, μιά επανέκδοση δηλαδή της τουρκικ΄’ης θεώρησης γιά τους Πομάκους της Ελλάδας και της Βουλγαρίας. Στην Τουρκία μετά την κατάληψη της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης το 1878 από την Αυστροουγγαρία υπήρξε μαζική μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων Βόσνιων Μουσουλμάνων που παρ όλο που είχαν ως μητρική γλώσσα την Σερβοκροατική , ταυτίζονταν με την τουρκική εθνική ταυτότητα μέσω του συστήματος των Μιλιέτ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Συμπέρασμα: Η πάλη γιά τον έλεγχο των μειονοτικών κυκλωμάτων και καπετανάτων που εν πολλοίς παραμένουνως τελευταίοι θύλακες αντίστασης της παλαιάς τάξης πραγμάτων δεν αφορά μόνον την Δυτική Θράκη δεν περιπλέκει μόνον τις διμερείς ελληνοτουρκικές σχέσεις αλλά υποθηκεύει δυνητικά τις σχέσεις και την επιρροή της Αγκυρας στο σύνολο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Η διάσταση αυτή θα πρέπει να επισημαίνεται στην τουρκική πλευρά κάθε φορά που μειονοτικοί των παλαιών και νέων μηχανισμών δημιουργούν όξυνση στην Δυτική Θράκη.
Επιπλέον η Άγκυρα έχει δύο επιπλέον λόγους να είναι συνετή στα μειονοτικά παιχνίδια:
Με είκοσι περίπου εκατομμύρια Κούρδους εντός συνόρων η αλληλεγγύη στους εκτός συνόρων ομογενείς δημιουργεί προηγούμενο σε βάρος της Αγκύρας.
Τα καπετανάτα από τρόφιμοι των υπηρεσιών πληροφοριών είναι ταυτόχρονα και τοπικές μαφίες που εύκολα αυτονομούνται και από υποθετικά ερείσματα γίνονται παράγων παρενόχλησης και συρρίκνωσης των περιθωρίων ελιγμών της εξωτερικής πολιτικής της “Μητέρας Πατρίδας”