ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ


 Αναγνώστης

Έως εδώ δεν πάει άλλο. Ήρθε η ώρα να δηλώσουμε την παρουσία μας  όλοι εμείς που αντιπροσωπεύουμε την μέχρι τώρα σιωπηλή  λεγόμενη πλειοψηφία. Όλοι εμείς που δεν συνδεόμαστε καθ οιονδήποτε τρόπο με το παρόν πολίτικο σύστημα, εμείς που κακώς όπως αποδείχτηκε εκ του αποτελέσματος εμπιστευτήκαμε την πολιτική εξουσία  τουλάχιστον των εικοσιπέντε τελευταίων  χρόνων σε πολιτικούς σχηματισμούς  που όχι μόνο δεν μας βελτίωσαν την.......
ζωή όπως μας υπόσχονταν αλλά χρησιμοποιώντας μας ως άλλοθι έφτασαν μέσω του εκπροσώπου τους Σαμαρά  σήμερα να δηλώνουν αυτάρεσκα  και με σοβαροφανές ύφος ότι η μοναδική κόκκινη γραμμή για  αυτόν την κυβέρνηση του και τους κυβερνητικούς του εταίρους  αποτελεί η διάσωση της χώρας χωρίς βεβαία  να μας διευκρινίζουν ποιας χώρας την διάσωση επιδιώκουν. Εάν  διάσωση  εννοούν ένα βιοτικό επίπεδο του 1960 σε περιβάλλον πλήρους απαξίωσης ότι  δηποτε συνώνυμου  με την αξιοπρέπεια συνδυασμένου με την πλήρη δουλεία στις περίφημες αγορές, δεν την θέλουμε  ευχαριστούμε .

Το αξιοσημείωτο επίσης είναι η παρατεταμένη σιωπή των πνευματικών ταγών αυτής της κοινωνίας. Αλήθεια που είναι όλοι αυτοί  εντελλει που έχουν δώσει χώρο και βήμα σε μερικούς  ριψάσπιδες συναδέλφους τους  να εκφοβίζουν  τον λαό , γιατί σιωπούν εκκωφαντικά οι υπόλοιποι ,αυτή η βουβαμάρα άραγε είναι συμπόρευση με τις επιταγές της εξουσίας η ενσυνείδητη αποστασιοποίηση από το κοινωνικό γίγνεσθαι αυτής της χώρας?
Αλήθεια που είναι σήμερα επίσης όλοι αυτοί που αποτελούν την οικονομική ελίτ αυτού του τόπου. Η εκκωφαντική σιωπή τους στις εμωγες του πληγωμένου λαού αναδεικνύει διαχρονικά και για πολλοστή φορά την επί τοις ουσίας πλήρη αδιαφορία τους απέναντι σε οτιδήποτε πατριωτικό ακόμα και στην εξόφθαλμα ραγδαία επερχόμενη ρήξη του κοινωνικού ιστού. Αλήθεια που βρίσκονται σήμερα τα δισεκατομμύρια που τσέπωσαν συναγελαζόμενοι με την εκάστου εξουσία , από την υπερκοστολογηση των δημοσίων έργων, τις γιγάντιες άσκοπες τις περισσότερες φορές κρατικές προμήθειες, το φαγοπότι της υγείας και τα τόσα άλλα που ουκ εστίν αριθμός. Ευτυχώς αυτή την φορά ο λαός  γνωρίζει  και επιφυλάσσετε.
  Διερωτάται  κανείς επίσης γιατί η πολιτική ηγεσία της τριμερούς κυβέρνησης ,  αλλά αναλογικά και των άλλων κομμάτων εξαιρούμενης της αξιωματικής αντιπολίτευσης ευτυχώς,  συμπεριλαμβανομένου ακόμα και του Κ.Κ.Ε  σε αυτά,  δεν αναφέρεται καθόλου  ονομαστικά σε αυτούς με αποτέλεσμα να τους νομιμοποιεί ? Καθόλου τυχαίο, μια και όλοι αυτοί αποτελούσαν ανεκαθεν μια σφιχταγκαλιασμένη ομάδα  κοινών συμφερόντων με τελικό όπως αναδεικνύεται εκ του αποτελέσματος στόχο την ποδηγέτηση του λάου και την ανάλγητη αφαίμαξη του. Οι δυο εξουσίες , πολιτική  και οικονομική, συνεπικουρούμενες σταθερά από τους λακέδες τους στα Μ.Μ.Ε ιδιοκτησίας στην συντριπτική τους πλειοψηφία  της ολιγομελούς παρέας των Εθνικών εργολάβων  και μιας μικρής ευτυχώς μερίδας του καθηγητικού και πνευματικού ιερατείου,  ώστε να έχουν πάγια ένα σταθερό επίχρισμα νομιμοποίησης,  συνεχίζουν ακάθεκτες να τρομοκρατούν τον λαό και εντελλει να υπηρετούν με τον ποιο απροκάλυπτο τρόπο τα συμφέροντα των πιστωτών μας και οπωσδήποτε των δικών τους.
Ο διάχυτος πεσιμισμός γύρω μας αποτέλεσμα όλων αυτών των πληροφοριών που  εισπράττουμε καθημερινά από τα Μ.Μ.Ε  μας έχουν συλλογικά οδηγήσει σε ένα ιδιότυπο νιρβάνα αποδόμησης των κυρίαρχων χαρακτηριστικών της εθνικής μας ταυτότητας.
Εμείς οι Έλληνες το έχουμε ξαναζήσει αυτό στην μακριά ιστορία μας και ευτυχώς το ξεπεράσαμε κυρίως γιατί σε άλλες σχεδόν τις περιπτώσεις υπήρχε ένας μπούσουλας ιδεολογικός κυρίως , που τον εκπροσωπούσαν άνθρωποι που το κοινό συμφέρον  το έβαζαν πάνω από το όποιο προσωπικό, που μας βοηθούσε να επαναπροσδιορίσουμε την πορεία μας ξεπερνώντας κατ αυτόν τον τρόπο ιδεοληψίες  διαφορετικών πάντα προελεύσεων.
Δυστυχώς σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά, οι δυνατότητες  των Μ.Μ.Ε καταλυτικές στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης , κυρίως μέσω του ανελέητου  βομβαρδισμού ¨της αναγκαιότητας¨ προσπαθούν καθοδηγούμενα να μας περάσουν το αίσθημα του μονόδρομου. Μέσω αυτής της διαδικασίας  έχουν κατορθώσει  να εγκλωβίσουν τον λαό στην φάκα του αναγκαίου και συνάμα απαραιτήτου κατ ‘αυτούς πάντα επιλεγμένου από την πολιτική ηγεσία συνεπικουρούμενης  από το περίεργο όπως αποδεικνύεται  εκ τοις πράγμασι  καθηγητικό ιερατείο  μόνου ορθού δρόμου, δημιούργησαν ένα ασφυκτικό κλοιό  ο οποίος για να σπάσει θέλει τον λαό να πάρει ο ίδιος την τύχη στα χέρια του. Να αγνοήσει ως άλλος Οδυσσέας τις σειρήνες της αναγκαιότητας  να βάλει  συγκεκριμένους στόχους  και συλλογικά να τους ακολουθησει .
Στόχους απλούς πλήρως κατανοητούς από τον μέσο Έλληνα πολίτη  που θα περιέχουν σαφές χρονοδιάγραμμα , κόκκινες γραμμές, ρεαλισμό και κυρίαρχα  κοινή λογική.
Στο αγωνιώδες ερώτημα, υπάρχει λύση  η απάντηση είναι  όσο και εάν  ακούγεται περίεργα απλή. Σε τέτοιο βαθμό που φαντάζει τρομακτική σε όλους αυτούς τους κήρυκες της υποταγής  στο αναγκαίο. Η αυτοδιάθεση, το δικαίωμα του κάθε λαού να προσδιορίζει μόνος τον δρόμο του, το μέλλον του, τις παρέες και εν τέλει ακόμα και το νόμισμα του που ορθώς προσδιορίστηκε από τον Συνασπισμό και βεβαία πολεμήθηκε με όλους τους τρόπους από το σύστημα εξωτερικό και εσωτερικό. Στο αγωνιώδες ερώτημα  εάν μπορεί να επιτευχτεί κάτι τέτοιο η απάντηση είναι εξίσου απλή, Τα κράτη στο καθεστώς παγκοσμιοποίησης που ζούμε αντιμετωπίζονται από τις περίφημες αγορές ως εταιρικές οντότητες με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται , με μια και μόνη αξιοσημείωτη  ιδιαιτερότητα, δεν μπορεί να πτωχεύσουν κατά την έννοια του πτωχευτικού δίκαιου. Αποτελούν από μόνα τους αυτοδύναμες αξίες συγκεκριμένου ύψους , άρα  και συγκεκριμένης  ανταλλακτικής δυνατότητας στην διεθνή αγορά. Το κλειδί του κάθε κράτους είναι η δυνατότητα του να αυξάνει την υπεραξία του πιστώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο  τα ίδια κεφάλαια. Το τελευταία χρόνια άρχισαν ξαφνικά να βγαίνουν στην δημοσιότητα πληροφορίες σχετικές  με την παρουσία υδρογονανθράκων και ορυκτού πλούτου που διαθέτει η χώρα. Παράλληλα σχεδόν εντάθηκε ο ρυθμός υπερχρέωσης μας με τελικό στόχο την υπογραφή  των γνωστών μνημονίων. Όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς καθόλου τυχαίο. Απλά προκειμένου να συνεχίσει απρόσκοπτα η χειραγώγηση της χώρας , οι αγορές , μέσω της ευρωπαϊκής Ένωσης που εν προκειμένου  ενεργεί ως εντολοδόχος τους υπερχρεώνει  την Ελλάδα, μια και τα δάνεια επί τοις ουσίας επιστρέφουν φουσκωμένα από τους υπέρογκους τόκους  στους ίδιους πιστωτές,  ώστε με άνεση την δεδομένη στιγμή να διαχειριστεί  δια  ίδιον συμφέρον την συγκεκριμένη υπεραξία που όπως όλα δείχνουν σίγουρα θα προκύψει.
Η έξοδος από αυτό το τρομακτικό σπιράλ της καταστροφής που μας οδηγούν προϋποθέτει  πρώτα και πάνω από οτιδήποτε άλλο ψυχικό σθένος συνεπικουρούμενο  από ανόθευτη φιλοπατρία που δυστυχώς μόνο ο απλός πολίτης διαθέτει  πλέον. Και πολύ συγκεκριμένα βήματα.
Πρώτο βήμα η άμεση αντικατάσταση της κυβέρνησης μέσω εκλογών. Είναι απαραίτητο και προϋπόθεση η ανάδειξη  κυβέρνησης με χαρακτηριστικά αμιγώς αντιμνημονιακα. Για να μπορέσει να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο προϋποθέτει στράτευση  όλων ανεξαιρέτως των πολιτικών δυνάμεων που πιστεύουν στον άλλον δρόμο. Δύσκολο εκ των πραγμάτων εγχείρημα αλλά όχι αδύνατο μια και σήμερα όσο ποτέ άλλοτε έχει διαμορφωθεί μια κοινή πλατφόρμα συνεννόησης και υπάρχει επί τέλους ξεκάθαρη κόκκινη γραμμή. Αυτό δημιουργεί ένα σαφές περιβάλλον συνεννόησης για τους συμμετέχοντες. Απομένει η στρατηγική προσέγγιση των κινήσεων και κόμματων που πιστεύουν στην άλλη πορεία αυτή της  υγιούς μετάβασης  σε ένα ελπιδοφόρο αύριο για τον Ελληνισμό. Υπό αυτήν την προϋπόθεση  εμμονές μοναδικότητας δεν ευσταθούν για κανέναν. Η σύγκληση αποτελεί Εθνική επιταγή  και υπέρτατο οδηγό, η λαϊκή θέληση το απαιτεί και οι ηγεσίες που υποτίθεται τον επικαλούνται οφείλουν να ανταποκριθούν άμεσα.
Η συγκρότηση παλλαϊκού μετώπου θεωρείται  επιβεβλημένη σε συνδυασμό εκπόνησης κοινού προγράμματος διακυβέρνησης. Για να γίνει εφικτό κάτι τέτοιο προϋποθέτει συζήτηση  εκ μέρους των πολιτικών δυνάμεων  χωρίς προϋποθέσεις και αποκλεισμούς.
Η υπεροψία διαχρονικά  αποτελούσε επικίνδυνο  συναίσθημα, εάν σε αυτό προστεθεί η πεποίθηση  ιδιοκτησίας  της  μοναδικής αλήθειας και καθ επέκταση της μοναδικότητας αποτελεί από μόνο του ένα επικίνδυνα εκρηκτικό μίγμα που ανάλογα με την χρήση του μπορεί να αποτελεί ευλογία αλλά και καταστροφή  για τους  διαχειριστές του. Αναφέρομαι στο ΚΚΕ και για να ακριβολογώ στην ηγεσία του. Δυστυχώς φαίνεται η σπουδαία και μακριά ιστορία αυτού του κόμματος σήμερα αποτελεί κατάρα για τους ηγέτες του. Ο φόβος επανάληψης λαθών  του παρελθόντος  οδήγησαν στον σημερινό ιδιότυπο απομονωτισμό του που εξορκίζει συλλήβδην κάθε συμμαχία θεωρώντας εσφαλμενα ότι με αυτό τον τρόπο προασπίζει την ιδεολογική του καθαρότητα. Φτάνοντας  μέχρι του σημείου να γυρίζει την πλάτη και να κλείνει τα αυτιά του στην λαϊκή απαίτηση για συνεργασίες όλων ανεξαιρέτως των προοδευτικών δυνάμεων . Αναρωτιέται κάνεις εάν η ομμοφοβικη συμπεριφορά από μέρους του  θα σταθεί αιτία να χαθεί για τον λαό μια ακόμη ευκαιρία .
Σύντροφοι στελέχη και μέλη του ΚΚΕ τολμήστε , είναι η ώρα  που ο λαός απαιτεί όχι μόνο την συμμετοχή σας αλλά και την πολύτιμη οργανωτική και όχι μόνο πείρα σας στην διαμόρφωση ενός αρραγούς και μεγάλου μετώπου εξουσίας που θα επιτρέψει στον Ελληνικό λαό να επαναπροσδιορίσει την πορεία του στην δύσκολη σημερινή συγκυρία.
Οι συνθήκες το επιβάλλουν  ο λαός το απαιτεί.
3-09-2012
Δημήτρης Μπονος