Σίγουρα το εθνικό συμφέρον είναι το πρώτιστο κριτήριο για την σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ όπως συνέβαινε τόσο με τον Ανδρέα Παπανδρέου όσο και με τον Κώστα Σημίτη. Το κριτήριο αυτό μπήκε πάντα πάνω από το προσωπικό ή πολιτικό κόστος σε όλες τις μεγάλες επιλογές της παράταξης.
Γράφει ο Γιάννης Παπαϊωάννου
Και σίγουρα αυτό το κριτήριο οδηγεί και σήμερα το ΠΑΣΟΚ στην συγκυβέρνηση με την ΝΔ και το ΔΗΜΑΡ. Πράγματι η πορεία του Βενιζέλου είναι έντιμη προσπάθεια διάσωσης της χώρας- στο χάλι που παραλήφθηκε αυτή τον Ιούνιο του 2011- και όπως αυτός θεωρεί ότι είναι καλύτερα.
Όμως η μέχρι τότε πορεία αλλά και.......
η κυβέρνηση Παπαδήμου οδήγησαν στην εκλογική συντριβή του ΠΑΣΟΚ στις δίδυμες εκλογές. Εξ αυτου του γεγονότος προβάλει σήμερα η ανάγκη ανασύστασης.
Η συμμετοχή όμως στην κυβέρνηση Σαμαρά κάνει δύσκολο να φανταστεί κανείς πως θα διεξαχθεί η επόμενη εκλογική μάχη, όταν το ΠΑΣΟΚ θα έχει υποστηρίξει τις επιλογές τις παρούσας κυβερνήσεις και ουσιαστικά θα συνεχίζει στην ίδια γραμμή πολιτικής.
Το βασικό “καλό” σενάριο λέει ότι η επόμενη εκλογική μάχη θα δοθεί σχεδόν με τους ίδιους όρους που δόθηκαν οι εκλογές τις 17ης Ιουνίου. Η τυχών επιτυχία της κυβέρνησης Σαμαρά θα βρίσκεται στο ότι πήρε παράταση στην λιτότητα, η οποία θα συνεχίζεται τουλάχιστον μεχρι το 2017 πληρώνοντας για αυτήν ακριβό τίμημα. Η “επιτυχία” αυτή, αν είναι να δώσει κάπου κάποιο πολιτικό όφελος θα τον δώσει στον Σαμαρά ενώ κανείς δεν μπορεί να πει ότι αυτό θα είναι αρκετό για να πάρει τις επόμενες εκλογές.
Αν υποθέσουμε ότι η ΝΔ φθαρεί ως τότε ίσως να μπορούμε να δούμε να δούμε μετακίνηση των ψηφοφόρων της προς το ΠΑΣΟΚ στην βάση του σκεπτικού “Να μην βγει ο ΣΥΡΙΖΑ” όπως αυτό πλασαρίστηκε στις τελευταίες εκλογές. Όμως σε αυτή την περίπτωση όμως το ΠΑΣΟΚ που φτιάχνεται δεν αφορά το κόσμο που προϋπήρχε στο ΠΑΣΟΚ και έχει κεντροαριστερή προέλευση και στόχευση, αλλά το κόσμο της σημερινής ΝΔ! Στα αλήθεια όμως δεν πιστεύει κανείς ότι ο κορμός των ψηφοφόρων της Νέας δημοκρατίας θα ψηφίσει ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές για να μην βγει ο ΣΥΡΙΖΑ! Είναι πολύ πιθανόν να πάνε αλλού.
Την ίδια στιγμή ελοχεύει και το κακό σενάριο δηλαδή η αποτυχία της κυβέρνησης Σαμαρά η οποία -αν έρθει- θα έχει χαρακτηριστικά εθνικής αποτυχίας. Το δεδομένο αυτό θα συμπαρασύρει και το ΠΑΣΟΚ και το ΔΗΜΑΡ σε μεγάλη περιπέτεια.
Στενά κομματικά συμφέροντα λοιπόν -και όχι υψηλόφρονα ιδανικά – επιβάλουν πριν την ανασύτσαση του ΠΑΣΟΚ να γίνει καθορισμός κόκκινης γραμμής και κατά το δυνατόν σημείο εξόδου από την κυβέρνηση. Αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να γίνει ανασύσταση του ΠΑΣΟΚ διότι χωρίς σαφή διαχωριστική κόκκινη γραμμή δεν υπάρχει πραγματικό κόμμα που συμμετέχει στην κυβέρνηση αυτεξούσιο αλλά μια “τεχνική λεπτομέρεια” στο εσωτερικό της κυβέρνησης.
Αν η προσπάθεια για ανασύσταση είναι γνήσια κομματική προσπάθεια, και όχι προσπάθεια που στοχεύει την ύπαρξη ενός μικρού μηχανισμού ο οποίος θα δουλέψει για αναπαραγωγή και την επανεκλογή του, τότε η ανασύσταση προϋποθέτει τόσο κόκκινες γραμμές όσο και σημείο εξόδου από την κυβέρνηση.