Ιδιωτικοποιήσεις και πραγματικοτητα

Του Πέτρους Τρουπιώτη

     Πολύ μεγάλη συζήτηση γίνεται όλο αυτό τον καιρό για τις περίφημες  ιδιωτικοποιήσεις, που όλο εξαγγέλλονται, όλο προετοιμάζονται αλλά τελικά όπως φαίνεται δεν προγραμματίζονται.

 Οι ιδιωτικοποιήσεις κρατικών  εταιρειών , αλλά και η πώληση δημοσίας περιουσίας, αποτελεί ένα είδος φετίχ για την ελληνική αριστερά και γενικότερα για οποίον στην χωρά μας θέλει να δηλώνει προοδευτικός.

 Για κάποιο λόγο , που τελικά πιθανόν ούτε οι ίδιοι να μην αντιλαμβάνονται πλήρως, θεωρούν πως οποιαδήποτε προσπάθεια.......
αξιοποίησης  περιουσίας του δημοσίου που μένει σήμερα χωρίς χρήση αλλά και οποιοιδήποτε κίνηση που αφόρα  προσπάθεια να περάσουν εκτός δημοσίου υπηρεσίες και δράσεις που μάλλον δεν χρειάζεται να βρίσκονται υπό την κρατική σκεπή , αποτελεί έγκλημα κατά της κοινωνίας , της δημοκρατίας  του ελληνικού λαού και αλλά παρόμοιε.

 Προφανώς βεβαία όλα αυτά έχουν να κάνουν με την κατινίστικη αντίληψη που κυριαρχεί εδώ και δεκαετίες στην χωρά μας , σε όλα σχεδόν τα κόμματα και την πελατειακή λογική στην αξιοποίηση των θέσεων του δημοσίου.

 Και όμως οι ίδιοι που διαμαρτύρονται για τις ιδιωτικοποιήσεις, διαμαρτύρονται και για την κακή ποιότητα υπηρεσιών του δημοσίου τομέα, για το υπερτροφικό κράτος και αλλά παρόμοια.

 Πέρα όμως από όλα αυτά ας δούμε την πραγματικότητα.

 Οι διαμαρτυρίες είναι γιατί το κράτος πουλά λέει κερδοφόρες επιχειρήσεις. Μα είναι απλή λογική. Η χώρα θέλει χρήματα για να καλύψει το χρέος της. Οι επενδυτές αγοράζουν ότι μπορει να τους φέρει κέρδος. Άρα μόνον επιχειρήσεις που έχουν κέρδος ή μπορει να αποφέρουν κέρδος τους ενδιαφέρουν.

 Ετσι μόνον η χωρά μας, από την μια πλευρά θα μειώσει τα έξοδα του κράτους αφού δεν θα χρηματοδοτεί τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις αλλά και θα πάρει και ένα μεγαλο πόσο  ώστε να μειώσει το χρέος.

 Σε αντίθετη περίπτωση , όταν δηλαδή πουλά, ζημιογόνες επιχειρήσεις, αν δηλαδή βρει αγοραστές, τότε το μονό που θα  κερδίσει θα είναι μείωση του κόστους λειτουργίας του κράτους. Όχι όμως μείωση του χρέους , που είναι και το ζητούμενο σήμερα για την  χωρά.

 Αυτή είναι η πραγματικότητα αν θέλουμε να την δούμε κατάματα. Αυτή είναι η πραγματική εικόνα , αν θέλουμε να δούμε τα γεγονότα ετσι όπως είναι. Αν θέλουμε να μην εθελοτυφλούμε.

  Και η αλήθεια επίσης είναι ότι τι νόημα εχει να κρατάμε την «εθνική περιουσία», όταν και δεν την αξιοποιούμε αλλά και έχουμε προβλήματα επιβίωσης ως χώρα.

 Δηλαδή τι νόημα έχει ένας που πεινά να κρατά τα χρήματα του στην τράπεζα , ας πούμε, και να μην αγοράζει ψωμί να φάει. Το αποτέλεσμα θα είναι ο άνθρωπος να πεθάνει από ασιτία , αλλά στην τράπεζα ο λογαριασμός του να είναι ανέπαφος….

 Είναι ή δεν είναι κάτι τέτοιο παραλογισμός.

   YΓ Δυστυχως στην συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβερνήσεως, ο ΣΥΡΙΖΑ, και μαλιστα και δια του Προέδρου του, απείλησε κυβέρνηση, κρατικους αξιωματούχους αλλα και επενδυτες, πως οι μεν θα πανε φυλακή και οι δε θα χασουν τα λέφτα τους, αν προχωρησουν σε ιδιωτικοποιησεις. Και αυτο το ονόμασε μαλιστα εθνικη στάση. Κρίμα. Ο λαικισμός και η ανευθυνοτητα δεν εχουν όρια...

 ptroupiotis@yahoo.gr