Γράφει ο Φελνίκος
Η ψήφος στις 17 Ιουνίου δεν θα αναδείξει μόνον κυβέρνηση, αλλά πιθανότατα θα δρομολογήσει και αλλαγές στις ηγεσίες των κομμάτων.
Αν η Νέα Δημοκρατία έλθει πρώτο κόμμα, ο Αντώνης Σαμαράς όχι μόνον
σταθεροποιείται στην ηγεσία της Δεξιάς Παράταξης, αλλά θα δει..........
το όνομά
του να εγγράφεται και στον κατάλογο των πρωθυπουργών της χώρας.
Θεωρείται σχεδόν απίθανο, από όσους συμμετέχουν στη συμμαχική κυβέρνηση
που θα σχηματιστεί, να τεθεί θέμα για τον επικεφαλής της κυβερνήσεως.
Αυτό το θέμα θα ετίθετο εφόσον σχηματίζονταν κυβέρνηση μετά την 6η Μαΐου
ή θα μπορούσε να τεθεί εάν η διαφορά δεν είναι τόσον χαώδης, μεταξύ του
πρώτου και του τρίτου κόμματος (ΠΑΣΟΚ), όπως προβλέπουν οι
δημοσκοπήσεις. Το ΠΑΣΟΚ, αν μάλιστα πέσει κάτω και από το 13%, όχι μόνον
δεν θα μπορεί να θέσει θέμα, να μην είναι δηλαδή ο Σαμαράς πρωθυπουργός
σε μια συμμαχική κυβέρνηση, αλλά ούτε και θα νομιμοποιείται να το
κάνει.
Τα πράγματα αλλάζουν εάν η Ν.Δ. δεν είναι πρώτο κόμμα. Στην περίπτωση
αυτή δύσκολα θα μπορέσει ο Αντώνης Σαμαράς να παραμείνει στο τιμόνι
της. Θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα υπάρξουν κινήσεις αμφισβήτησής του.
Αν θα ευοδωθούν εξαρτάται κατ’ αρχήν από το εκλογικό ποσοστό που θα
λάβει, δεύτερον από την έκταση των αντιδράσεων, τρίτον από την ύπαρξη
προσώπου που θα μπορεί να ενοποιεί το χώρο, και αυτό σίγουρα δεν μπορεί
να είναι η Ντόρα Μπακογιάννη, και βέβαια από την απόφαση του ιδίου του
Αντ. Σαμαρά, αν δηλαδή θα θελήσει να παραμείνει στην ηγεσία της. Είναι
πιθανόν να αναζητηθεί ένα νέο πρόσωπο, από τη νεότερη γενιά, για να
αντιμετωπίσει τον επελαύνοντα νεαρό ηγέτη της Αριστεράς Αλέξη Τσίπρα.
Εξίσου πιθανόν όμως είναι να υπάρξει και νέα διάσπαση στο χώρο της
Δεξιάς, αφού εκτός απο τους παραδοσιακούς «καραμανλικούς» και
«μητσοτακικούς» πλέον στη Ν.Δ. υπάρχει και ένας εξίσου ισχυρός πόλος
«σαμαρικών» βουλευτών και κομματικών στελεχών, τόσο στον κεντρικό
μηχανισμό όσο και στην περιφέρεια.
Αναταράξεις και μάλιστα ισχυρές θα έχουμε σίγουρα στο ΠΑΣΟΚ. Το
πανίσχυρο σοσιαλιστικό και ποπουλίστικο Κίνημα που ίδρυσε ο Ανδρέας
Παπανδρέου, σταδιακά εξελίχθηκε σε σοσιαλδημοκρατικό και ρεφορμοστικό
κόμμα, για να καταλήξει, σήμερα να είναι, μια αποστεωμένη κομματική
καρικατούρα. Αν το ΠΑΣΟΚ διατηρήσει ή αυξήσει κατά τι το ποσοστό της 6ης
Μαΐου, το πιθανότερο είναι να μετατραπεί σε μία σύγχρονη εκδοχή της
μεταπολιτευτικής Ένωσης Κέντρου. Αν το ποσοστό του μειωθεί κι άλλο, κάτι
που ουδόλως αποκλείεται, είναι δύσκολο έως απίθανο να μην τεθεί θέμα
ηγεσίας. Εάν ο Ευάγγελος Βενιζέλος επιμείνει να μην παραιτηθεί το
πιθανότερο είναι να έχουμε πολυδιάσπαση του χώρου. Είτε θα προκύψουν νέα
σχήματα είτε, σε πρώτη φάση, θα έχουμε περαιτέρω ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ
και της ΔΗΜΑΡ.
Εξελίξεις, σε επίπεδο ηγεσίας, αναμένεται να υπάρξουν και στο τρίτο
παραδοσιακά ισχυρό κόμμα της μεταπολίτευσης, στο ΚΚΕ. Βεβαίως στον
Περισσό τα αντανακλαστικά είναι διαφορετικά από των αστικών κομμάτων. Οι
αλλαγές δεν συμβαδίζουν με τις κοινωνικοπολιτικές διεργασίες, αλλά
έχουν έναν δικό τους αυτόνομο οργανωτικό ρυθμό. Η εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ
και η προοπτική ανάληψης της εξουσίας απο την Αριστερά είναι λογικό να
θέτει σε δοκιμασία την στρατηγική του κόμματος και την πολιτική γραμμή
της ηγεσίας. Εάν το ΚΚΕ υποχωρήσει, όπερ και το πιθανότερο, από τα
ποσοστά της 6ης Μαΐου, οι πολιτικο-οργανωτικες διαδικασίες
ανασυγκρότησης και επανατοποθέτησης των κομμουνιστών, στις νέες
συνθήκες, ενδέχεται να επιταχυνθούν. Σε κάθε περίπτωση η Αλέκα Παπαρήγα
θα πρέπει -σε χρόνο που το «ιερατείο» του Περισσού θα επιλέξει, ώστε να
μην φανεί ότι εκβιάζεται από τις εξελίξεις- να ετοιμάσει, και να
εγγυηθεί, από πιθανώς ένα νέο ρόλο, αυτό της επιτίμου προέδρου, τη
διαδοχή της για τη θέση του Γραμματέα του κόμματος, αλλά και για αλλαγές
στο Πολιτικό Γραφείο και την Κεντρική Επιτροπή.
Στα υπόλοιπα κόμματα, ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος, δεν
αναμένονται εξελίξεις σε επίπεδο ηγεσίας. Αντίθετα οι υπάρχουσες θα
σταθεροποιηθούν και θα ενισχυθούν. Πρώτος και καλύτερος ο Αλέξης
Τσίπρας, που αναμφισβήτητα είναι το νέο ισχυρό πρόσωπο της νέας περιόδου
που ανοίγεται για το πολιτικό σύστημα. Ακόμη και αν δεν καταφέρει να
είναι ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα, το νέο μεγάλο ποσοστό που θα λάβει στις 17
Ιουνίου, μετά το μικρό θαύμα της 6ης Μαΐου, τον καθιστά κυρίαρχο του
παιχνιδιού και, ως αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οιωνεί
πρωθυπουργό.
Ενισχυμένος, ακόμη κι αν μειωθεί το ποσοστό της ΔΗΜΑΡ, αναμένεται,
σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, να εξέλθει απο τις κάλπες και ο Φώτης
Κουβέλης. Κατάφερε, από μία διάσπαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του
ΣΥΡΙΖΑ, να δημιουργήσει ένα κόμμα από το μηδέν, το οποίο μάλιστα είναι
πολύφερνη νύφη για το σχηματισμό κυβέρνησης είτε της Κεντροδεξιάς είτε
της Αριστεράς.
Εντός παιχνιδιού, μετά την 17η Ιουνίου, θα παραμείνουν οι Παν.
Καμμένος και Ν. Μιχαλολιάκος ακόμη και εάν μειωθούν, όπως βασίμως
πιθανολογείται, τα ποσοστά των Ανεξαρτήτων Ελλήνων και της Χρυσής Αυγής,
ενώ εκτός παιχνιδιού φαίνεται ότι τίθεται ο Γ. Καρατζαφέρης. Ανεπαρκής,
εν αντιθέσει με τους Τρεμόπουλο και Χρυσόγελο, απεδείχθη η Ιωάννα
Κοντούλη για την ηγεσία των Οικολόγων-Πράσινων, ενώ ο Θ. Τζήμερος,
εφόσον δεν ευδοκιμήσει ο συνεταιρισμός του με τους Μάνο και Βαλλιανάτο,
ενδέχεται να αποδειχθεί άλλος ένας διάττων αστέρας της πολιτικής.