Βαθιά φιλοσοφημένη έκφραση του λαού, ο οποίος προσεγγίζει τα μεγάλα ερωτήματα της Ελπίδας, της Μοίρας, του Πλούτου και του έρωτα σε μία μεστή, λιτή και περιεκτική πρόταση, η οποία πέραν όλων των ...........
άλλων έχει και ομοιοκαταληξία.
Κατ' αρχήν στην ολότητά της η έκφραση αποπνέει έναν αέρα ελπίδας κατά τα πρότυπα και άλλων στίχων της λαϊκής σοφίας όπως το «κάντε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός», «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά» «αγάλι-αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι» αφού ο μη «πηδών» έχει κάτι να ελπίζει στο μέλλον.
Το μέγα θέμα της μοίρας, του κισμέτ δηλαδή, αναφέρεται στην έκφραση διά της χρήσης του τροχού, ενός εξωγενούς δηλαδή παράγοντα, η κίνηση του οποίου θα επηρεάσει ευμενώς το μέχρι σήμερα θύμα της ακινησίας του.
Επίσης, η αναγωγή της φτώχειας στο υπέρτατο κακό της μοίρας μας, (ενώ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ο λεπρός, ο μικρός, ο καραφλός (με την αφαίρεση του «κι» για λόγους στιχουργικής ισορροπίας), ο χοντρός, ο κοντός και διάφοροι άλλοι εν γένει ταλαίπωροι/αδικημένοι) αποτελεί περίτρανη απόδειξη της μαγείας του λαού αυτού, ο οποίος έχει εδώ και αιώνες κατανοήσει το τι είναι σημαντικό σε τούτη τη ρημάδα τη ζωή και το έχει χιλιοτραγουδήσει σε πλείστα όσα παραδείγματα.
Τέλος, αλλά σε άμεση συνάφεια με το προηγούμενο θέμα, ο νταλκάς του φτωχού ΔΕΝ είναι να πλουτίσει (όπερ και στο ψευδοδίλλημα και τις αυταπάτες που έθεσαν τα αστικά κόμματα , το ΚΚΕ και το λαϊκό κίνημα δεν μάσησε ), αλλά να πηδήσει. Πράμα που για μια άλλη μια φορά ΔΕΝ έγινε …κουράγιο συντρόφια .