«Όλοι εναντίον ενός». Αυτή θα είναι η εικόνα της νέας προεκλογικής περιόδου. Στο στόχαστρο της Ν.Δ, του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ και της ΔΗΜΑΡ θα βρεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα προσπαθήσουν να του.......
χρεώσουν την προσφυγή στις κάλπες, θα τον κατηγορήσουν για αλαζονεία, μικρομεγαλισμό, ανευθυνότητα, ελπίζοντας ότι θα υπονομεύσουν τη δυναμική του. Δεν είναι βέβαιο ότι θα τα καταφέρουν. Μπορεί κάποιοι ψηφοφόροι να τρομάξουν και να επιστρέψουν στην κοίτη τους. Μπορεί, όμως αυτή η μετωπική επίθεση να καταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ συμπαθή σε ευρύτερα ακροατήρια.
Στους αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εντάξουμε και ένα μεγάλο κομμάτι του μιντιακού συστήματος. Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένας μικρός σχηματισμός διαμαρτυρίας και καταγγελίας, τα Mέσα Ενημέρωσης κρατούσαν χαλαρή στάση απέναντί του. Τώρα που φιλοδοξεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, τα πράγματα θ’ αλλάξουν.
Το πιο δημοφιλές ανάγνωσμα αυτής της περιόδου είναι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Οι πάντες έχουν «πέσει» πάνω στις προεκλογικές δεσμεύσεις του, καταγράφουν τις δημόσιες τοποθετήσεις των βουλευτών και των στελεχών του και αναδεικνύουν τις αντιφάσεις. Οι συσχετισμοί στο πολιτικό πεδίο και στην επικοινωνιακή αρένα είναι μεν αρνητικοί για τον ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο το παιχνίδι θα κριθεί από το πώς θα διαχειριστεί η Κουμουνδούρου τη νέα, πρωτόγνωρη γι αυτήν, κατάσταση. Καλείται λοιπόν, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να αναμετρηθεί με τα παρακάτω πέντε ερωτήματα:
1] Μπορεί να μετασχηματίσει την ψήφο οργής και τιμωρίας σε σταθερή πολιτική προτίμηση;
2] Μπορεί να απαντήσει με οργανωμένο και φερέγγυο τρόπο στην κριτική των άλλων κομμάτων ότι με την πολιτική της θα οδηγήσει τη χώρα εκτός ευρώ;
3] Μπορεί να θεραπεύσει τη βλάβη που η ίδια προκάλεσε στο χώρο της αντιολοκληρωτικής Αριστεράς; Αφήνοντας δηλητηριώδεις υπαινιγμούς και διαδίδοντας βιτριολικές φήμες ότι ο Φ. Κουβέλης θα υποκύψει στις πιέσεις των μνημονιακών κομμάτων ξεκίνησε έναν αχρείαστο εμφύλιο πόλεμο. Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ απέδειξε ότι δεν ανήκε στη «συμμαχία των προθύμων». Τώρα, ο Α. Τσίπρας οφείλει με τη σειρά του να αποδείξει ότι θέλει τον Φ. Κουβέλη για συνομιλητή.
4] Μπορεί να εξουδετερώσει τη σύγχυση που δημιουργείται στην κοινωνία από τις πολλές και αντικρουόμενες φωνές που ακούγονται από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ; Ανάμεσα στη θέση «δεν θα προβούμε σε μονομερείς ενέργειες» και στη θέση «και να πάμε στη δραχμή δεν τρέχει και τίποτε», υπάρχει χάος. Ο πολίτης δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει ποιο από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει αυθεντικά τη γραμμή του κόμματος και ποιο λέει τις προσωπικές απόψεις του. Η πολυφωνία είναι πλεονέκτημα όταν συγκροτείς την παράταξη. Όταν, όμως, θέτεις ως στόχο την κυβέρνηση και χρειάζεσαι ψήφους μπορεί να γίνει μειονέκτημα.
5] Μπορεί να διασκεδάσει τις ανησυχίες της κοινής γνώμης ότι δεν θα πάμε ξανά σε εκλογές αν δεν «βγαίνουν» πάλι τα νούμερα; Ακόμη κι αν διευρυνθεί η επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ κρατήσει τις δυνάμεις της, θα απαιτηθεί η συνδρομή και τρίτου κόμματος για να σχηματιστεί κυβέρνηση με προοδευτικό πρόσημο. Σ’ αυτήν περίπτωση τι θα κάνει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ; Οφείλει να το ξεκαθαρίσει.