Του Δημήτρη
Γιαννακόπουλου
Τώρα που μάθαμε να συζητούμε ήρεμα και απλά, όχι όμως πια
απλοϊκά, ας πλημμυρίσουμε την κάλπη με οργή…χαλαρά, με αυτοπεποίθηση, με βαθιά
κοινωνική συνείδηση, με εμπιστοσύνη στις
δυνάμεις μας, με διάθεση για χειραφέτηση και αυτοπροσδιορισμό. Με πίστη ότι οι
λαοί δεν καταστρέφονται στο βαθμό που εμφανίζουν πολιτική ισχύ. Ας
(επι)δείξουμε σε αυτές τις εκλογές την ισχύ μας, διεκδικώντας μια γνήσια
δημοκρατική πλουραλιστική διακυβέρνηση, που .......
θα κινήσει τον τροχό της ιστορίας
προς τα εμπρός. Ας μην επιτρέψουμε την συντήρηση του ελεεινού πελατειακού
καθεστώτος της μεταπολίτευσης του 1974.
Φίλε αναγνώστη, τώρα πια ξέρεις ότι είχα δίκιο. Είσαι
παγιδευμένος σε ένα βαθιά πατερναλιστικό σύστημα πατρωνίας, το οποίο επί πολλά
χρόνια υποδύεται την Δημοκρατία. Γνωρίζεις ότι η διαπλοκή είναι ένας πανίσχυρος
μηχανισμός που παράγει ανισότητα και άθλια κουλτούρα για να συντηρήσει ένα
ψευδοδημοκρατικό, ψευδο-ευρωπαϊκό καθεστώς, που ξεπερνώντας τα όριά του, οδήγησε
την χώρα στην χρεοκοπία και εσένα σε ένα σπιράλ εξαθλίωσης. Αυτό το καθεστώς των
διαπλεκομένων σε απειλεί ανοιχτά πλέον. Ή με υποστηρίζεις με την ψήφο σου, ή σε
περιμένει το χάος, σου λέει. Ένας αξιοπρεπής άνθρωπος, και μόνον εξαιτίας αυτής
της απειλής θα τους «μαύριζε». Δεν μπορείς, Κύριε, εσύ που με χρεοκόπησες, να
με απειλείς στη συνέχεια και διαρκώς με πλήρη καταστροφή αν δεν συνεχίσω να
σε υποστηρίζω στην ηγεσία της χώρας.
Είσαι θρασύς, Κύριε: ο δικομματισμός σε αυτές τις εκλογές συνθέτει ρεσιτάλ θράσους.
Η προεκλογική παρουσία του ήταν μια ατελείωτη φαρσοκωμωδία - και το τονίζω δίχως την παραμικρή εμπάθεια.
Δεν μισούμε την διαπλοκή, αυτή μας μισεί. Δεν θέλουμε οι
προοδευτικοί πολίτες «κρεμάλες» και άλλες σαχλαμάρες στο Σύνταγμα, παρότι
αυτοί, με την πολιτική τους στέλνουν καθημερινά πολύ κόσμο για «κρέμασμα». Δεν
θέλουμε να εκδικηθούμε το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, παρότι έχουν διαπράξει πολλά που θα
άξιζαν την εκδίκηση μας: τους θέλουμε πολιτικά ηττημένους και ανίσχυρους να μας
βλάψουν περισσότερο και όχι στο «απόσπασμα»! Η ιστορία δεν αντιστρέφεται. Ας
μείνουν κάπου στην ιστορία και ας πάψουν να αποτελούν ζώσα απειλή για την
κοινωνία. Δεν θέλουμε να σκοτώσουμε το πολιτισμικό, κοινωνικό και οικονομικό
τέρας της διαπλοκής, αρκεί να το εξοντώσουμε πολιτικά: αρκεί να χάσει την
πολιτική ισχύ του. Θα είναι η απαρχή του τέλους του.
‘Έτσι γίνεται στις ώριμες, μεταβιομηχανικές
κοινωνίες…κόσμια, ήρεμα και απλά. Εκτός εάν το «τέρας», υπερεκτιμήσει τις
δυνάμεις του και επιδοθεί σε έναν αγώνα καταστροφικό με «άλλα» μέσα. Τότε, θα
μεταβληθεί αναγκαστικά και το επίπεδο της αντιπαράθεσης και τότε δεν θα είναι
καλό για κανέναν. Η χώρα, αν η διαπλοκή δεν δείξει διάθεση ειλικρινούς
συμμόρφωσης με την λαϊκή βούληση, θα ταλαιπωρηθεί και θα οπισθοδρομήσει. Η
αριστερά, οι κοινωνικές δυνάμεις και η προοδευτική κοινωνία των πολιτών,
πιστεύω, ότι δεν θα το επιτρέψουν να συμβεί αυτό. Έχουμε φαντάζομαι και την
εμπειρία και την γνώση, έτσι ώστε να είμαστε ικανοί να προστατεύσουμε την
σταθερότητα στην χώρα, από τον δυνητικό κίνδυνο που αποτελούν τα διαπλεκόμενα
συμφέροντα και οι ξένοι πάτρωνες του καθεστώτος.
Το ήρεμο ποτάμι της οργής που θα κατευθυνθεί προς την κάλπη,
ας συμβολίσει τον ενωμένο, αποφασισμένο λαό, που διεκδικεί το δικαίωμα να
αναπροσδιορίσει την τύχη του, συμβάλλοντας καθοριστικά στην προοδευτική-κοινωνική
αναδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος. Μέσα στη ροή αυτού του ποταμού,
σκουπίδια με την μορφή προβοκατόρων δεν χωρούν. Οι προβοκάτορες του καθεστώτος
μάλλον δεν θα πρέπει να δοκιμάσουν την «εκτροπή» του ποταμού. Είναι πολύ ισχυρό
το ρεύμα για ανατροπή του καθεστώτος της φτωχοποίησης και δεν νομίζω ότι θα
ήταν σώφρων επιλογή από την μεριά τους, οποιαδήποτε κίνηση αποπροσανατολισμού ή
λαθροχειρίας της τελευταίας στιγμής. Δεν θέλω να πιστεύω ότι η διαπλοκή είναι
ικανή για μεγάλου μεγέθους νόθευση της λαϊκής πολιτικής βούλησης. Αρκετή νοθεία
γίνεται με τον εκλογικό νόμο και τα μέτρα που ορίζουν την δυνατότητα προβολής
και υποστήριξης αντικαθεστωτικών φορέων και προσωπικοτήτων! Πιστεύω ότι ο μηχανισμός της διαπλοκής θα
σεβαστεί στοιχειωδώς τους κανόνες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Και ας
γνωρίζει ότι οι Έλληνες δεν θα επιτρέψουν παιχνίδια με αυτό που με κόπο πέτυχαν
τόσα χρόνια και για το οποίο μάχονται αυτή την περίοδο με τον δικομματισμό και
την τρόικα: για τα ανθρώπινα, πολιτικά, εργασιακά, και γενικότερα αστικά τους
δικαιώματα.
Στην κάλπη δεν κατευθύνεται μια
αγέλη προβάτων υπό την απειλή του τσοπάνη και των σκυλιών του, αλλά θιγμένοι
πολίτες - από λογής-λογής τσοπαναραίους
- έτοιμοι να υποστηρίξουν ήρεμα και απλά το δίκιο τους και τα δίκαια τους και
όχι το ρουσφέτι τους και τον πάτρωνα τους - θέλω να πιστεύω! Σε λίγες μάλιστα
ώρες θα μου δοθεί η ευκαιρία να μετρήσω τον βαθμό αισιοδοξίας μου: να
διαπιστώσω αν πράγματι οι Ελληνίδες και ο Έλληνες, προτίθενται να απαλλαγούν
από τα εισαγωγικά που τους προσδιορίζουν ατομικά, θεσμικά και πολιτικά μέχρι
σήμερα: να μεταβληθούν από «πολίτες» σε Πολίτες, δηλαδή. Αυτό θα είναι πιθανότατα
και ένα βασικό κριτήριο επιστροφής στην πατρίδα για τους αυτοεξορισμένους
συμπατριώτες μας. Προσωπικά - αν μου επιτρέπετε - όσο βασιλεύει η διαπλοκή, η
διαφθορά και η κοινωνικοπολιτική χυδαιότητα, δεν θα επιστρέψω. (Προσοχή, αυτά
δεν είναι ιδιότητες του λαού, είναι χαρακτηριστικά που προσδίδει σε ένα μεγάλο
μέρος του λαού ή μορφή διακυβέρνησης. Η διακυβέρνηση δομεί το ουσιαστικό
καθεστώς κοινωνικοποίησης και άρα το πλαίσιο της κουλτούρας και το
νομιμοποιητικό αίτιο της ατομικής δράσης και στάσης).
Μέσα στο βασίλειο της
οικογενειοκρατίας, της μαφίας, της πατρωνίας, της αυθαιρεσίας, του
ψευτοτσαμπουκά, της απάτης, των νταβάδων κλπ., που συνδυάζει κωμικά τον
αριστερισμό με τον νεοφιλελευθερισμό, την δήθεν κοσμιότητα και το lifestyle, με
τον επαρχιωτισμό και την προστυχιά, δεν έχουμε καμία δουλειά. Με αυτούς που τα
«τρώγανε όλοι μαζί», ή με αυτούς που πολιτεύονται με την αφήγηση του «μαζί τα
φάγαμε», επίσης δεν θα μπορούσαμε να έχουμε σχέσεις. Μην μας κατηγορείτε
κάποιοι επειδή δεν ανεχόμασταν και δεν αντέχουμε για εμάς και τα παιδιά μας
αυτή την κατάσταση. Δεν μας αξίζει, δεν αξίζει σε κανέναν δημοκράτη, αξιοπρεπή,
σοβαρό άνθρωπο, αυτή η απίθανη πολιτική υποκρισία και κοινωνική έκπτωση, η
οποία τώρα πλέον με την χρεοκοπία γιγαντώνεται. Μην μας κατηγορείτε ότι δεν
επιμείναμε αγωνιστικά στη χώρα μας και εγκαταλείψαμε εύκολα. Δεν ξέρετε τι
τράβηξε ο καθένας. Δεν ήταν «εύκολα» και καλό είναι να αναγνωρίζετε τις
αντικειμενικές συνθήκες. Δεν γνωρίζετε πόσο αγωνίστηκε και σε τι επίπεδο, ο
καθένας. Ίσως ποτέ να μην καταλάβετε κάποιοι τι σημαίνει να πεις …«δεν παλεύεται
άλλο, πάμε να φύγουμε, όσο προλαβαίνουμε», γνωρίζοντας ότι πολλοί άλλοι δεν
πρόλαβαν, ενώ πάρα πολλοί άλλοι ούτε θα μπορούσαν να διανοηθούν να «δραπετεύσουν»
από την πολυδιάστατη αθλιότητα λόγω της αντικειμενικής τους κατάστασης - αν και
πολύ θα το ήθελαν.
Δεν είναι καλό για τη χώρα να
αιμορραγεί, χάνοντας εκπαιδευμένο, αξιόλογο προσωπικό. Δεν είναι καλό για την
κοινωνία να δομείται από εξαθλιωμένους εργαζόμενους και απογοητευμένους νέους
ανθρώπους. Έτσι δεν μπορεί να υπάρξει πρόοδος. Δεν είναι καλό, φίλε αναγνώστη,
να ζει κανείς βουτηγμένος στον λαϊκισμό και την «συνωμοσία» πάνω σε ένα μύθο
ευημερίας, που ξέρεις ότι είναι κοινή απάτη, βαρβαρότητα και ξετσιπωσιά. Άσχημο
πράγμα να αλληλοκοροϊδευόμαστε! Θλιβερό πράγμα να ιδεολογικοποιούμε την φτώχεια, την δυστυχία, τον αποκλεισμό και
την συμφορά, όπως όμως και την «αρπαχτή», την διαφθορά, τα σκάνδαλα και τα
«προνόμια», τις κάστες και τα μονοπώλια, από την άλλη πλευρά. Ο τόπος έχει
ανάγκη να ξεκινήσει από την αρχή, δίχως ωστόσο προηγουμένως να ισοπεδωθεί η
κοινωνία από την στρατηγική της τρόικας και την εντόπια ελίτ. Και αυτό είναι το
πιο δύσκολο (πολιτικώς) εγχείρημα που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς.
Απαιτείται αποφασιστικότητα, λαϊκή ενότητα, σοβαρότητα (αντί για σοβαροφάνεια),
εφευρετικότητα και τόλμη για ριζική πολιτισμική, πολιτική και παραγωγική
αναδιάρθρωση.
Απόλυτα ρεαλιστικά σας λέω ότι
αυτό το εγχείρημα μόνον μια αριστερά του 21ου αιώνα θα μπορούσε να
πετύχει: θα μπορούσε να βάλει τα θεμέλια, εννοώ, για ένα τέτοιο εγχείρημα. Δεν
το λέω βασισμένος αποκλειστικά στην βιοοικονομική, σοσιαλιστική ιδεολογία μου,
αλλά επιπλέον και σε τεχνολογικές (πολιτική τεχνολογία) και ευρύτερα θεσμικές γνώσεις.
Στο σημείο που βρισκόμαστε, το παιχνίδι για την τύχη (εξέλιξη) της χώρας είναι
δυνητικά στα χέρια της ευρύτερης αριστεράς (από τους κομμουνιστές όλων των
αποχρώσεων έως τους φιλελευθέρους αριστερούς και τους ριζοσπάστες δημοκράτες).
Μόνον αυτή η ευρύτερη αριστερά θα
μπορούσε να επαναπροσδιορίσει ταξικά – πολιτικά, τόσο σε διεθνές επίπεδο την
χώρα, όσο και σε εσωτερικό επίπεδο την κοινωνία. Δεν γνωρίζω αν αυτή η αριστερά
έχει πράγματι τα φόντα να πρωταγωνιστήσει για την δόμηση μιας νέας εθνικής και
κοινωνικής ταυτότητας με προοδευτικά χαρακτηριστικά. Δεν είμαι βέβαιος ότι οι
ηγεσίες του χώρου έχουν συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα των στιγμών. Είμαι
ωστόσο βέβαιος ότι αν δεν τους δώσουμε την ευκαιρία να αναλάβουν την ευθύνη
διεξόδου της χώρας από την κρίση, δεν θα το ανακαλύψουμε ποτέ. Αξίζει να
δοκιμάσουμε, καθώς δεν υπάρχει καμία άλλη επιλογή για να κινήσει ο τροχός της
ιστορίας έξω από το αυλάκι της κοινωνικής κατάρρευσης και υποτέλειας της χώρας,
που έσκαψε η λεγόμενη κεντροδεξιά και κεντροαριστερά με τόση επιπολαιότητα επί
τόσα χρόνια.