Σχολιανά 137 ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ… Ωδίνει όρος ή μυν;… Ένα σχόλιο…

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης 

Η ηγεσία είναι πολλά πράγματα. Είναι το υπομονετικό, συχνά βαρετό κτίσιμο συμμαχίας. Είναι η σκόπιμη σπορά δολοπλοκιών με τις οποίες κάποιος ελπίζει ότι θα πετύχει τη κατάλληλη ζύμωση στο δοχείο του οργανισμού. Είναι η λεπτολόγα κατεύθυνση της προσοχής του οργανισμού μέσω της πεζής γλώσσας των συστημάτων του μάνατζμεντ. Αλλάζει τα ζητήματα έτσι ώστε να δοθεί αρκετή προσοχή σε νέες προτεραιότητες. Είναι να κάνει τα πράγματα ορατά όταν στρεβλώνουν, και αόρατα όταν εργάζονται καλά. Είναι το χτίσιμο μίας πιστής ομάδας στην κορυφή που ......

μιλά περισσότερο ή λιγότερο με μία φωνή. Είναι το να ακούει τον περισσότερο χρόνο προσεκτικά, συχνά μιλώντας για να ενθαρρύνει και την ενίσχυση με λόγια αποδεκτών δραστηριοτήτων. Είναι το να γίνεται σκληρή όταν είναι αναγκαίο, κι αυτή είναι η σποραδική χρήση της γυμνής δύναμης...

Thomas J. Peters και Robert H. Waterman, Jr : In Search of Excellence, Lessons from America’s Best-Run Companies, Harper & Row, Publishers, New York, 1982, p.82

Γνωρίζουμε, και το γνωρίζουν όσοι δεν θέλουν να παίζουν κρυφτό με τη πραγματικότητα, ότι αν μπορούμε να μιλάμε για ένα «πολιτικό φαινόμενο» στις μέρες μας, αυτό, δεν αφορά μια πολιτική παράταξη ή κόμμα, αλλά ένα πρόσωπο : τον Αλέξη Τσίπρα.

Όσοι ΕΚ ΤΩΝ ΜΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ (κάτι που παίζει ανάμεσα στο 4-5% - εννοώ η «παραδοσιακή» του βάση), που αποτελούν και τον μεγάλο όγκο των ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ψηφοφόρων του αποφάσισαν να ενισχύσουν εκλογικά το κόμμα αυτό, το έπραξαν κυρίως διότι τους προσέλκυσε Η ΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ του κόμματος αυτού, του Αλέξη Τσίπρα. Αυτό είναι κάτι που είτε θα το παραδεχτούν άλλα παραδοσιακά και ιστορικά πρόσωπα του κόμματος αυτού από οποιαδήποτε συνιστώσα του κι αν προέρχονται, είτε όχι, είναι όμως, κατά τη δική μου εκτίμηση, μια πραγματικότητα.

Λέγοντας κανείς σήμερα ΣΥΡΙΖΑ έχει υπόψη του ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ τον νεαρό αρχηγό του, κι από εκεί και πέρα, άντε να αναφερθεί και σε 5-10 στελέχη του ακόμα. Σε ένα μη παραδοσιακό ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ, νομίζω ότι πέρα από αυτά τα ονόματα, τα υπόλοιπα του είναι σχεδόν άγνωστα.

Όμως αυτή η πραγματικότητα, αναδεικνύει και τις ΔΥΝΗΤΙΚΕΣ προοπτικές του ΣΥΡΙΖΑ, τα όριά του, ως ενός νέου πόλου του πολιτικού σκηνικού, σε επίπεδο ΔΥΝΗΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΣΥΝΙΣΤΩΣΑΣ του σκηνικού αυτού.

Κατ’ εμέ, το μεγάλο στρατηγικό ερώτημα που καλείται να απαντήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και ιδίως ο νεαρός αρχηγός του στο επίπεδο της κομματικής ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ του συγκρότησης και έκφρασης είναι : πώς θα κεφαλαιοποιήσει τούτο το ΞΑΦΝΙΚΟ ρεύμα που «εκτράπηκε» από παραδιπλανά κομματικά ποτάμια και ποταμάκια και «χύθηκε» στη κοίτη του;

Αυτή η κεφαλαιοποίηση αν δεν γίνει, θα διατηρεί τους ΜΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ «οπαδούς» του ΣΥΡΙΖΑ ή του αρχηγού του, σε μια κατάσταση «προσωρινής φιλοξενίας», έως ότου το «άστρο» του αρχηγού του κόμματος αυτού θα είναι αρκετά λαμπερό και ταυτόχρονα το άστρο στους «ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ» κομματικούς  ή ευρύτερους παραταξιακούς ουρανούς αρκετά θαμπό, τόσο οι προσδοκίες τους να θεωρούν ότι εκπληρώνονται καλύτερα εδώ. Κι αυτό είναι μια τεράστια ειδοποιός διαφορά από τον τρόπο «εξέλιξης» του ΠΑΣΟΚ : το ΠΑΣΟΚ «κληρονόμησε» ένα ΕΤΟΙΜΟ ΚΑΙ ΦΙΛΙΚΟ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟ κοινωνικό και εκλογικό σώμα από την προδικτατορική ήδη Ένωση Κέντρου, της οποίας ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης και διάδοχος του πατέρα του, την οποία μάλιστα Ένωση Κέντρου μεταδικτατορικά την αφομοίωσε πλήρως όταν υπό την πολιτικά ασθενή ηγεσία του Γ. Μαύρου, επιχείρησε να αμφισβητήσει αυτή τη συνέχεια της ηγεσίας των Παπανδρέου. Τέτοια όμως «κληρονομιά» ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει, και ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ (και όχι της κεντροαριστεράς) ΑΝ ΠΗΓΑΙΝΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ, και πάλι, δεν θα ήταν δυνατόν να αποκτήσει τη κρίσιμη κοινωνική και εκλογική «μάζα» ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΕΝΑ ΒΙΩΣΙΜΟ ΚΟΜΜΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ.

Νομίζω, αν η μνήμη μου δεν με απατά, πως ο ΣΥΡΙΖΑ με την άνοδο του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του, ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ, είχε δει δημοσκοπικά τότε ποσοστά επιλογής από ψηφοφόρους, που σχεδόν άγγιζαν αυτά της 6^ης Μαΐου, και στη συνέχεια προσγειώθηκε ΑΠΟΤΟΜΑ στα συνήθη του ποσοστά, που ιστορικά τον ήθελαν να βλέπει τη «πλάτη» και από σχετική απόσταση το ΚΚΕ.

Πολλοί σπεύδουν σε εκτιμήσεις. Μια από αυτές και ίσως η πλέον επικρατέστερη, αν και όχι αναγκαστικά η πιο σωστή, είναι αυτή που βλέπει στον ΣΥΡΙΖΑ και στον Τσίπρα ένα νέο ΠΑΣΟΚ και ένα νέο Ανδρέα Παπανδρέου της προ του 1990 εποχής.

Ίσως να επαληθευτούν ίσως και όχι. 

Η δική μου άποψη είναι, παρά τις περί του αντιθέτου απόψεις που θα μου αντιτάξουν πολλοί από τη πλειοψηφία των αριστερών «συνιστωσών» του ΣΥΡΙΖΑ, ότι το κόμμα τούτο, και ιδίως η κυριότερη συνιστώσα του, ο Συνασπισμός που άρχισε την ιδεολογική και πολιτική του πορεία προ 50 κοντά ετών ως ΚΚΕεσ, στα πλαίσια του πάλαι ποτέ ευρωκομμουνισμού, ότι το κίνημα αυτό, ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΜΙΛΑΜΕ, είναι, πάντα κατά την άποψή μου, μια εναλλακτική παρουσία μιας «πιο συνεπούς» προς την κοινωνική της ιδεολογία δυτικής σοσιαλδημοκρατίας, «συνεπούς» σε σχέση με το μικρόβιο του νεοφιλελευθερισμού, που την υποχρέωσε τη τελευταία 15ετία-20ετία, τουλάχιστον στο επίπεδο της ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, που είναι αυτή που μετρά, όχι απλά να υποκύψει σε νεοφιλελεύθερες πιέσεις, μα και να τις δικαιολογεί στα πλαίσια ενός «ρεαλισμού», όχι περισσότερο πειστικό από τους «αγοραίους» «ρεαλισμούς» άλλων δεκαετιών που απέρριπτε όταν δεν χλεύαζε.

Ανεξάρτητα όμως από τα παραπάνω, το ερώτημα παραμένει : ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ;

Αυτό θα εξαρτηθεί από αυτό που ήδη τονίστηκε παραπάνω : από το πώς ΘΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΕΙ το λαϊκό και κοινωνικό ρεύμα που ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ συντάσσεται μαζί του.

Πώς δηλαδή, θα αποκτήσει ΕΠΑΡΚΗ ΚΟΜΜΑΤΙΚΉ / ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΒΑΣΗ, ΜΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑΚΗ, κάτι που θα προσδιορίζει και ΤΑ ΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΔΟΣ των ελιγμών του στα απαιτητικά και συνήθως συμβιβαστικά «σαλόνια» της εξουσίας.

Αυτή η κεφαλαιοποίηση αποτελεί το στρατηγικό διακύβευμα του κόμματος αυτού και της ηγεσίας του.

Όμως, υπάρχει και κάτι ακόμα ΕΞ ΙΣΟΥ ΣΟΒΑΡΟ.

Το να ανέλθει στην εξουσία ένα κόμμα, ΙΣΑΜΕ ΤΑ ΣΗΜΕΡΑ ΚΟΜΜΑ ΜΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, και κυρίως, ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΘΕΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ, θα απαιτήσει κάτι παραπάνω από τη κεφαλαιοποίηση που αναφέρθηκε προηγούμενα.

Θα απαιτήσει την οργάνωση ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΗΓΕΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΟΜΑΔΑΣ, ΑΚΟΜΑ ΔΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΗΣ, σε εντελώς άλλη βάση, πολύ πέρα από τη λογική των «ΙΣΟΤΙΜΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΥΧΝΑ ΕΤΕΡΟΚΛΗΤΩΝ ΗΓΕΣΙΩΝ», κάτι που μπορεί να λειτουργεί σε ένα μικρό κόμμα και κυρίως ΕΚΤΟΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, όμως, ΟΙ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΑΣΚΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, δεν είναι καθόλου οι ίδιες.

Και βεβαίως, για να προλάβω κάποιες ενστάσεις στην ακριβώς προηγούμενη παράγραφο, ας σημειώσω εδώ, ότι καθιερωμένες αρχές και μέθοδοι ηγεσίας, διοίκησης και μάνατζμεντ, μπορούν να προσφέρουν «υποδείγματα» που χωρίς να θυσιάζουν την «χρήσιμη» «συλλογικότητα», εν τούτοις, δεν την καθιστούν τροχοπέδη στην αποτελεσματικότητα, και χωρίς να οδηγούν στην ενός ανδρός αρχή, που αποτελεί το άλλο άκρο, που πάντως, μπορούν να αναδυθούν αυτά τα άκρα, ΥΠΟ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, αλλά, μια ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ κρίση, δεν μπορεί να είναι διαρκής.

Αν και εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός του δεν αποδειχτούν ένα πρόσκαιρο «φαινόμενο» και πράγματι καταξιωθούν ως μια νέα και αξιόλογη ρυθμιστική δύναμη και μια εν δυνάμει παράταξη εξουσίας, τότε, αυτή η κομματική μεταμόρφωση στο επίπεδο συγκρότησης και δράσης της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι κάτι το αναπόφευκτο και ίσως και οδυνηρό εντός των κόλπων αυτών, αλλά, το αναγκαίο τίμημα της «προαγωγής» του.

Και φυσικά, γράφοντας αυτά, δεν αναφέρομαι στο εάν έτσι ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να είναι τα πράγματα, που είναι ένα εντελώς άλλης φύσεως ερώτημα.

Τέλος, κάτι που έγραψα σε άλλο άρθρο μου, ένα τρίτο και εξίσου σημαντικό διακύβευμα,  θα είναι ο βαθμός ΣΥΓΚΛΙΣΗΣ των ιδεολογικών πιστεύω του κόμματος αυτού και της ηγεσίας του, ΜΕ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΙΣΤΕΥΩ που δεν συμπλέουν όχι κατ΄ ανάγκη αλλά ούτε και εμφανώς, και αναφέρομαι ΚΥΡΙΩΣ ΣΕ ΕΘΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ.

Όμως, δεν προτίθεμαι να πω κάτι παραπάνω τούτες τις ώρες, για ένα φαινόμενο που βρίσκεται σε εξέλιξη. Ούτως ή άλλως, η ώρα της αλήθεια για το πολιτικό μας σύστημα στο σύνολό του ΚΑΙ ΙΔΙΩΣ ΑΥΤΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, έχει έρθει, ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΛΘΕΙ. Το ίδιο ισχύει και για τις συνιστώσες του συστήματος αυτού, παλιές και νέες. Πολύ σύντομα θα δούμε τις εξελίξεις.

Άλλωστε, ο ίδιος ο τίτλος του άρθρου επισημαίνει ότι δεν «αναλύουμε» το φαινόμενο του ΣΥΡΙΖΑ και του αρχηγού του, αλλά απλώς προβαίνουμε σε ένα πρώτο σχόλιο, γνωρίζοντας πολύ καλά το πόσο πολύ πρέπει να πυκνώσεις και να αφαιρέσεις πράγματα με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ώστε να μείνεις στο επίπεδο του σχολίου…