Πόσοι να έκλεψαν;

 Γράφει ο Ευθύλογος

Πόσοι να είναι αυτοί οι μεγαλόσχημοι και «υπεράνω υποψίας» πολιτικοί που κατάκλεψαν τον τόπο;
Να είναι και οι 300 που εκλέγονται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση; Κάπως απίθανο μου φαίνεται.
Άλλωστε αν δεχθούμε ότι εκλέγουμε μόνον κλέφτες, είμαστε ως λαός, εξ ορισμού ηλίθιοι ή αγύρτες και καλά παθαίνουμε.  
Ας κάνουμε την (υπερβολική κατά τη γνώμη μου) υπόθεση ότι κλέβουν οι μισοί της κάθε βουλής. (Εξάλλου οι βουλευτές της ........
αντιπολίτευσης δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες)
Πόσες εκλογικές αναμετρήσεις έγιναν από το 1974; Ας τις δούμε
1974, 1977, 1981, 1985, 1989, 1989, 1990, 1993, 1996, 2000, 2004, 2007, 2009.  Συνολικά 13 φορές σχηματίστηκαν Κυβερνήσεις.
Κάθε φορά αλλάζει το πολύ το 30% των βουλευτών, περίπου 90 δηλαδή.
Με έναν πρόχειρο υπολογισμό προκύπτει ότι συνολικά πέρασαν σχεδόν 1400 από τα έδρανα της Βουλής.
Δεχθήκαμε ότι οι μισοί είναι κλέφτες. Άρα έχουμε 700 κλέφτες.
Να βάλουμε κι από καναδυό παρατρεχάμενους που κλέβουν δίπλα στον κάθε αγύρτη βουλευτή; Κάτι πρωτοξάδερφα, κάτι κουμπάρους κλπ. Πάμε στους 2100 κλέφτες. Ας τους στρογγυλέψουμε σε 2500.
Από πόσα να έκλεψε ο καθένας;
Να βάλουμε κατά μέσο όρο από δέκα εκατομμύρια ευρώ;
(Το ποσόν είναι πολύ μεγάλο. Μεταφράζεται σε σαράντα διαμερίσματα των 250.000 ευρώ. Ούτε κλέβονται ούτε κρύβονται εύκολα τόσα χρήματα)
Πάντως μας κάνουν εικοσιπέντε δισεκατομμύρια ευρώ.
(Να λάβουμε υπόψη μας ότι οι παρατρεχάμενοι κλέβουν λιγότερα από τους βουλευτές και οι βουλευτές λιγότερα από τους υπουργούς. Αλλιώς δεν θα ήθελε κανένας βουλευτής να γίνει υπουργός).
Να βάλουμε και άλλα 10 δισεκατομμύρια που έκλεψαν οι αλήτες οι πολιτικοί από τα μεγάλα έργα και τους Ολυμπιακούς;
(Πάλι πρόκειται για ένα τεράστιο ποσόν. Αρκεί να σκεφτούμε ότι το κόστος της γέφυρας Ρίου Αντίρριου προϋπολογίστηκε σε 750 εκατομμύρια ECU [1] ενώ η Εγνατία οδός κόστισε περίπου έξη δισεκατομμύρια ευρώ (εδώ) )
Καταφέραμε με τα χίλια ζόρια να συγκεντρώσουμε τριάντα πέντε δισεκατομμύρια ευρώ.
Το Δημόσιο χρέος της Ελλάδας είναι τριακοσιαεβδομήντα δισεκατομμύρια ευρώ.
Ακόμη κι αν διπλασιάσουμε το ποσόν που έκλεψαν οι πολιτικοί και το κάνουμε εβδομήντα δισεκατομμύρια, παραμένει το ερώτημα που πήγαν τα υπόλοιπα τριακόσια δισεκατομμύρια ευρώ. Δεν μπορεί να πήγαν όλα σε τόκους.
Συμπέρασμα:
Πλην των πολιτικών (του εξής ενός που φυλακίστηκε μέχρι στιγμής) έκλεψαν ή έφαγαν ή έζησαν καλλίτερα από ότι τους άξιζε κι άλλοι πολλοί – πάρα πολλοί!  Ήδη έρχονται στην επιφάνεια δικηγόροι και επιχειρηματίες που εμπλέκονται στην υπόθεση που είδε πρόσφατα το φως.
Σκεφτείτε τώρα τη φοροδιαφυγή, τις πολεοδομίες, τα φακελάκια και τις υπερτιμολογήσεις φαρμάκων και μηχανημάτων στα νοσοκομεία, τους διορισμούς με ψεύτικα δικαιολογητικά, τις εφορίες, την πώληση των κουπονιών κοινωνικού τουρισμού, τους ξενοδόχους που κέρδιζαν από αυτή την κομπίνα,[2] την μαύρη εργασία, τις λαθροχειρίες στα πανεπιστημιακά προγράμματα, ακόμη και τους φιγουρατζήδες που θέλουν προκλητικό αυτοκίνητο αλλά δεν πληρώνουν τέλη κυκλοφορίας και ασφάλεια.[3] κλπ, κλπ.  Μόνον τότε θα καταλάβουμε το μέγεθος της διαφθοράς.
Τι πρέπει να γίνει; [4] 
Η Ελλάδα από απέραντο φρενοκομείο πρέπει να μετατραπεί σε απέραντη φυλακή. Και φυσικά δεν θα συντηρούν οι έντιμοι τους απατεώνες.
Οι απατεώνες θα δουλεύουν χειρωνακτικά στις απέραντες εκτάσεις που μένουν ακαλλιέργητες. Τα χρήματα που φαγώθηκαν πρέπει να βγουν από το τομάρι των ενόχων.

Μόνον τότε θα αποκατασταθεί το αίσθημα δικαίου στο υγιές τμήμα της ελληνικής κοινωνίας.

Φαίνεται ακραία η παραπάνω άποψη αλλά πρέπει να έχουμε υπόψη μας το εξής:
Οι άνθρωποι είναι νομοταγείς για δυο λόγους. Είτε γιατί σέβονται τον νόμο, είτε γιατί τον φοβούνται. Όσοι έχουν κοινωνική συνείδηση τον σέβονται. Οι υπόλοιποι πρέπει να τον φοβούνται. Και για να τον φοβούνται πρέπει να είναι αυστηρός – ίσως και σκληρός. Για όσους δεν σέβονται το νόμο πρέπει να ισχύει το «καλός πολίτης είναι ο φοβισμένος πολίτης».
Προφανώς θα υπάρξουν αντιδράσεις από τις δήθεν «ανθρωπιστικές» οργανώσεις αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι εκεί που φτάσαμε, η ευαισθησία για τα δικαιώματα των εγκληματιών ισοδυναμεί με αδιαφορία για τα δικαιώματα των έντιμων πολιτών. Προσωπικά δεν έχω κανένα ηθικό πρόβλημα να διαλέξω με ποιού το μέρος είμαι. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι μένουν τα παιδιά της μισής ελληνικής κοινωνίας άνεργα και περιορίζονται οι συντάξεις αγροτών που έσκαβαν μια ολόκληρη ζωή[5], κι εγώ να ασχολούμαι με το αν περνάνε καλά κι αν ψυχαγωγούνται τα καθίκια στη φυλακή.     

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

[1] ECU: παλαιότερη λογιστική Ευρωπαϊκή Νομισματική Μονάδα που αντικαταστάθηκε από το ευρώ σε αναλογία ένα ευρώ προς ένα.

[2] Μόλις χθες (18/04/2012) η τηλεόραση είπε ότι οκτώ στα δέκα ξενοδοχεία που συμμετείχαν στο πρόγραμμα του κοινωνικού τουρισμού, «ήταν ξενοδοχεία – φαντάσματα».

[3] Προφανώς δεν συγκρίνεται το αδίκημα της μη πληρωμής τελών κυκλοφορίας με τα αδικήματα των πολιτικών, δεν παύει όμως να δημιουργεί εθισμό και άμβλυνση του προσωπικού ηθικού νόμου που μας κάνει να ανεχόμαστε σοβαρότερα αδικήματα ή και μας οδηγεί σε αυτά.  

[4]  Το τι πρέπει να γίνει διαφέρει ριζικά από το τι μπορεί να γίνει σε ένα κράτος – τσίρκο με πάρα πολλούς κλόουν. Ίσως γι αυτό, τους ισχυρούς τους βολεύει ο ορισμός του Μπίσμαρκ «Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού».
Ενώ κατά τη γνώμη μου, πολιτική πρέπει να είναι ένα σύνολο ιδεών και δράσεων που έχουν έναν ιδεατό στόχο: Την ευημερία ολόκληρης της κοινωνίας. Σε μια τέτοια αντίληψη, το ατομικό συμφέρον υποχωρεί έναντι του κοινωνικού συμφέροντος. Ασφαλώς κάτι τέτοιο δεν βολεύει τους ισχυρούς που έχουν αποθεώσει τον ατομισμό εις βάρος του κοινωνικού κράτους.

[5] Τονίζω ότι μιλάω για τις συντάξεις των αγροτών (τους οποίους σέβομαι απεριόριστα)  και όχι για τις συντάξεις κάποιων τεμπέληδων ενώ δεν εργάστηκαν ποτέ , συνταξιοδοτήθηκαν στα 50 χρόνια τους και εισπράττουν τεράστιες συντάξεις, ούτε για τις αμοιβές των κομματικών συνδικαλιστών που παρότι βλάκες οι περισσότεροι, μέσω των διεφθαρμένων κομματικών μηχανισμών  επιβάλλονταν ως ταγοί των εργατικών σωματείων. Αυτοί συνέβαλαν αποφασιστικά στην καταστροφή της Ελλάδας αλλά δυστυχώς θα παραμείνουν ατιμώρητοι.

Ευθύλογος
vacon28@gmail.com