Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
«Το ΠΑΣΟΚ πάει για πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές». Όταν το είπε
για πρώτη φορά ο Βαγγέλης Βενιζέλος φάνηκε σαν σχήμα λόγου. Μια κουβέντα
για την οποία δεν θα υπήρχε συνέχεια. Υπάρχει όμως. Ο ίδιος δηλώνει στο
«Έθνος» ότι η πρώτη θέση είναι ρεαλιστικός στόχος για το ΠΑΣΟΚ. Ότι
το λέει σε μια έκδοση της εφημερίδας που κυκλοφορεί την Πρωταπριλιά, κατ
αρχήν δημιουργεί σύγχυση. Ο καθένας μπορεί να σκεφτεί ότι το λέει για
να........
τιμήσει την ημέρα. Ένα πρωταπριλιάτικο αστείο κάνει –και δεν το
εννοεί. Θα ήταν καλύτερα να είναι έτσι -για τον ίδιο πριν από όλα. Δεν
μπορεί ένας ευφυής άνθρωπος να εμπλέκεται σε τόσο παιδαριώδη λάθη.Στην πολιτική δεν μπορείς να βάζει έναν πήχη, έτσι σε κουβέντα να βρισκόμαστε. Αν δεν το πιστεύει και το λέει απλώς για να εμψυχώσει το ΠΑΣΟΚ τραυματίζει το προφίλ του πριν την ώρα του. Αν το πιστεύει πρέπει να ξανακοιτάξει τα αναλυτικά εργαλεία του. Και αν διαισθάνεται ότι το θαύμα μπορεί να συμβεί, ας το αφήσει να συμβεί- δεν χρειάζονται προφητείες. Σε κάθε περίπτωση όμως, τη δεδομένη χρονική στιγμή που το αναφέρει -προσωπικά- ως εφικτό στόχο, το παίρνει επάνω του. Ουσιαστικά περνάει ο ίδιος μια θηλιά στον λαιμό του. Έτσι γίνεται «αρχηγός μιας ευκαιρίας».
Και τι να πει; θα ρωτήσει κάποιος. Γίνεται να πει ότι πάει να χάσει; Δεν χρειάζεται να πει τίποτε- ιδίως τόσο αβασάνιστα. Αρκεί να παρουσιάσει τις θέσεις του και να περιμένει. Γιατί να χρεωθεί ήττα που δεν του ανήκει. Ποιος θα τον κατηγορούσε μετά τις εκλογές για την ήττα; Όλοι θα δέχονταν ότι δεν είναι ο Βενιζέλος αυτός που χάνει, αλλά ο Παπανδρέου. Όπως και ο Παπανδρέου το 2004 θεώρησε ότι δεν έχασε αυτός, αλλά ο Σημίτης. Λογικό, όταν παραλαμβάνεις το καράβι προσαραγμένο. Και αν πετύχει; θα σκεφτούν άλλοι. Αν βγει πρώτος; Δεν θα κάνει το μεγάλο άλμα; Μπορεί. Αλλά η πολιτική δεν είναι τζόγος να ρίχνουμε ζαριές. Ιδίως όταν ως νέος αρχηγός δικαιούται το χρόνο του για να οργανώσει τα πράγματα όπως αυτός νομίζει και να κριθεί στο μέλλον, όχι για το παρελθόν.
Για ποιο λόγο ο Βενιζέλος αποφάσισε να κυνηγήσει ανεμόμυλους είναι ένα μυστήριο. Και δεν είναι το μόνο. Η αλλαγή σκυτάλης στο ΠΑΣΟΚ έχει πλευρές για τις οποίες -αργά ή γρήγορα -θα αναδειχθούν ερωτήματα. Η σχέση του σημερινού με τον τέως πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, είναι εδώ και καιρό αδιευκρίνιστη. Όπως ήταν και του προηγούμενου με τον προ-προηγούμενο. Γιατί και στις δυο περιπτώσεις η διαδοχή δεν έγινε στον ανοικτό χώρο με αντιπαράθεση ιδεών, θέσεων και επιχειρημάτων. Ήταν απλώς μια διευθέτηση.
Αλλά ας δούμε – όσο δύσκολο και αν είναι- τα πράγματα από την πλευρά του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Ας πούμε ότι βγαίνει το ΠΑΣΟΚ πρώτο κόμμα. Κατ αρχήν με το να το λέει αυτή τη στιγμή, μάλλον υπηρεσία στον Σαμαρά προσφέρει. Γιατί μια μερίδα των ψηφοφόρων μπροστά τον κίνδυνο να βγει πράγματι το ΠΑΣΟΚ πρώτο κόμμα, θα προτιμήσει να ενισχύσει τον Σαμαρά. Οι λόγοι είναι ευνόητοι. Ας υποθέσουμε όμως ότι πράγματι ο «στόχος» επιτυγχάνεται και το ΠΑΣΟΚ βγαίνει πρώτο από την κάλπη. Αυτό σημαίνει ο πρόεδρος του θα λάβει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Επιστημονική φαντασία ίσως, αλλά αφού το θέλει τόσο πολύ ας πούμε πως θα συνωμοτήσει το σύμπαν για να το πετύχει. Και λοιπόν; Τι γίνεται μετά; Πιστεύει πράγματι ο Βαγγέλης ότι είναι σε θέση να αναλάβει την εξουσία με αυτό το ΠΑΣΟΚ που παρέλαβε; Με ποιους; Νομίζει ότι έχει τους ανθρώπους, τη συλλογική πολιτική τεχνογνωσία να αναλάβει τις ευθύνες διακυβέρνησης; Δεν διδάχθηκε τίποτε από τον προκάτοχό του;
Ιδιαίτερα μετά την αποδιάρθρωση της τελευταίας τριετίας αυτό το πολιτικό προσωπικό μπορεί να συνεχίσει να κυβερνάει; Αν μπορεί, γιατί δεν το έκανε μέχρι σήμερα; Και αν θεωρήσουμε ότι μπορεί να κερδίσει, με βάση ποια πολιτική θα κερδίσει; Του Παπανδρέου; Τότε γιατί δεν έμενε ο Παπανδρέου; Πώς θα πείσει ότι αξίζει το ΠΑΣΟΚ υπό την προεδρία του την πρώτη θέση, χωρίς να έχει κάνει ως τώρα την παραμικρή κριτική στον Παπανδρέου; Δεν γίνεται να αλλάζει το ΠΑΣΟΚ τον Γιώργο επειδή απέτυχε και να λέει ο διάδοχός του ότι θα κερδίσει συνεχίζοντας αυτό που απέτυχε.
Κακά τα ψέματα- και ας είναι και πρωταπριλιάτικα. Όπως είναι και κακό να μην έχεις την υπομονή να δεις τα πράγματα στο χρόνο και να τα υποτάσεις στο άγχος για μια επίδοση που δεν σου χρειάζεται. Δεν θα πάθει τίποτε ο Βενιζέλος αν βγει δεύτερος σε αυτές τις εκλογές. Με τη σπουδή μπορεί να την πατήσει όπως ο Αβέρωφ και ο Έβερτ που έβαλαν άκαιρους στόχους. Η διακήρυξη της πρωτιάς είναι ατυχής- ιδίως όταν βγαίνει τόσο εύκολα από το στόμα αρχηγού. Ο Βενιζέλος καίει τα χαρτιά του νωρίς με αυτή τη «γραμμή». Θα ήταν πιο σοφό να αφήσει την παραταξιακή συνείδηση στη βάση της κοινωνίας να λειτουργήσει για το ΠΑΣΟΚ-πως θα λειτουργήσει. Και όπως έχει ξαναλειτουργήσει. Και μετά τις εκλογές να στήσει τα πράγματα από την αρχή, ώστε να κριθεί για τη δική του περίοδο.
Όπως το χειρίζεται τώρα τον περιμένει ένας κίνδυνος: να θεωρηθεί ότι κάνει χάρη στον Παπανδρέου -πάει να χάσει στη θέση του.