Γράφει ο Γιάννης Παπαϊωάννου
Όπως μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας η παραίτηση του Παπανδρέου διώχνει και
τους τελευταίους εναπομείναντες στο κίνημα τους Παπανδρεϊκούς και αυτή
η εξέλιξη ρίχνει το ΠΑΣΟΚ κάτω από 10% και συγκεκριμένα στο 8%.
Η κατάσταση αυτή είναι δυναμική και το
μόνο που μπορεί να σώσει πλέον εκλογικά το ΠΑΣΟΚ, είναι η αποχή. Μιλάμε
για το ΠΑΣΟΚ όπου η βάση του ιδεολογικά καταρτισμένη και ευαίσθητη
οπότε προβάλει σχεδόν ως δεδομένο ότι όποιος πάει να ψηφίσει ακόμη και
ΠΑΣΟΚΟΣ θα πάει για ......
να ρίξει “μαύρο”.
Όλοι οι αποκαλούμενοι πρωτοκλασάτοι έχουν απαξιωθεί αγρίως αλλά και όλοι
οι υποψήφιοι αρχηγοί παραμένουν υπουργοί του Μνημονίου, αδύναμοι να
ξεκολλήσουν από την καρέκλα τους και τα λιλιά τους. Διότι αυτό είναι
τελικά το μεγάλο τους πάθος. Η σωτηρία της χώρας ή η ευημερία του λαού
είναι πρόσχημα και το μνημόνιο των δανειστών είναι η πιστοποίηση ότι
μιλάμε για πρόσχημα.
Αυτό δείχνει πολιτικό και ιδεολογικό
αδιέξοδο που βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ. Το 8% οδηγεί στο αφανισμό γενιές
μνημονιακών στελεχών που κάθονται άπραγοι ή παντρολογιούνται με
Δελφίνους.
Σήμερα μόνο κάποιος αφελής μπορεί να
πιστεύει ότι αλλαγή του Παπανδρέου στην ηγεσία με μια διαδικασία μέσω
της οποίας θα οδηγηθεί ένας μνημονιακός υπουργός στην ηγεσία μπορεί να
σώσει το ΠΑΣΟΚ από την εξαφάνιση. Και όμως 500 σοβαροί(;) άνθρωποι
μιλούν το τελευταίο τρίμηνο μόνο για την διαδικασία. Αυτό συμβαίνει
γιατί τόσο τα μέλη του ΕΣ όσο και του Π.Σ. Βουλευτές και υπουργοί κατά
πλειοψηφία παντρολογιούνται με δελφίνους αναλύοντας το μέλλον με όρους
του 2007.
Μόνο νέα παιδιά αντιμνημονιακοί -που θα πορευτούν σε πλήρη αρμονία με το κοινό και το περί δικαίου αίσθημα- μπορούν να κάνουν κάτι αν και πάλι είναι πολύ δύσκολο.
Ευτυχώς όμως αυτοί υπάρχουν και είναι γνωστοί.
Το ζητούμενο είναι να αναλάβουν τάχιστα
και πριν από οποιαδήποτε αλλαγή ηγεσίας. Και να αναλάβουν εν λευκώ με
εντολή: “Πάρτο και σώστο”!