Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Για ένα Νέο Ανένδοτο Αγώνα
(Φωνές από το παρελθόν)
«…Εγίνατε εσωτερική Κατοχή. Είμεθα Εθνική Αντίστασις. Ο Ανένδοτος αγών αποτελεί πλέον υπέρτατον χρέος τιμής…»
Γεώργιος Παπανδρέου - 1962
Σπύρος Λιναρδάτος : Από τον εμφύλιο στη χούντα
Στις 2/1/2011, είχα δημοσιεύσει στο «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ», άρθρο μου με τίτλο «2011 : Προς ένα .......
Νέο Ανένδοτο Αγώνα».
Πέρασε από τότε ένας χρόνος και κάτι…
Περισσότερο απ’ ο,τιδήποτε άλλο, αυτό που προέχει είναι τα μηνύματα των καιρών να μη τα παίρνει ο άνεμος…
Η
επανάληψη μήτηρ μαθήσεως όπως έλεγαν και οι αρχαίοι Κέλτες… (Παρντόν :
οι αρχαίοι Έλληνες ήθελα να πω… Οι Κέλτες τότε, είχαν άλλα ενδιαφέροντα
από τις πνευματικές ενασχολήσεις…)
Έτσι
λοιπόν, δεν το θεωρώ καθόλου άσκοπο να υπενθυμίσω κάποιες σκέψεις μου
αναφορικά με το ζήτημα της ανάγκης να υπάρξει ένας ΝΕΟΣ ΑΝΕΝΔΟΤΟΣ
ΑΓΩΝΑΣ…
Σημείωνα λοιπόν σ’ εκείνο το άρθρο μου, ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΑΛΛΑ…
Ένας ΝΕΟΣ Ανένδοτος Αγώνας είναι αναγκαίος.
Ανένδοτος Αγώνας για να καταστεί η υπόθεση της Εθνικής Ανεξαρτησίας μας αγαθό αδιαπραγμάτευτο για οποιονδήποτε λόγο.
Ανένδοτος Αγώνας για να καταστεί η υπόθεση της Διαχείριση των του οίκου μας, υπόθεση δική μας, του λαού μας και των οργάνων της Δημοκρατίας μας.
Ανένδοτος Αγώνας, διότι υπάρχουν ιδιωτικές οικονομίες που πτωχεύουν αλλά όχι και λαοί.
Ανένδοτος Αγώνας,
διότι η εθνική μας οικονομία, δεν είναι το ανάλογο μιας ιδιωτικής
επιχείρησης, ώστε να απαιτούν διαχείριση της κρίσης μιας εθνικής
οικονομίας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Ανένδοτος Αγώνας, για να επιβιώσει πρώτα ο λαός, κι ύστερα οι αριθμοί.
Ανένδοτος Αγώνας, έως ότου τερματιστεί ο βομβαρδισμός της ψυχής του Έλληνα με βόμβες Φόβου, Ντροπής και Εξευτελισμού.
Ανένδοτος Αγώνας
έως ότου τερματιστεί η βαρβαρότητα της καθιερωμένης ιστορικής μεθόδου
συμμετοχής στα δημόσια βάρη κατά τρόπο αντιστρόφως ανάλογο των
πραγματικών δυνατοτήτων του καθενός.
Ανένδοτος Αγώνας έως ότου το υπεξεραιθέν, άλλως κλαπέν, άλλως ληστευθέν χρήμα επιστρέψει στο δημόσιο ταμείο, και οι ένοχοι οδηγηθούν στη φυλακή.
Ανένδοτος Αγώνας έως
ότου η όποια δημόσια περιουσία περιήλθε στον ιδιωτικό τομέα με όρους
χαριστικούς και παράνομους, ανακτηθεί ή υποχρεωθούν οι σκανδαλωδώς
ευνοηθέντες να πληρώσουν τη διαφορά μεταξύ χαριστικών και πραγματικών
τιμημάτων.
Ανένδοτος Αγώνας για
την ουσιαστική διάκριση και λειτουργία των εξουσιών, και πλήρης
λειτουργική αποδέσμευση της Νομοθετικής και Δικαστικής εξουσίας από την
εκτελεστική. Η Ηγεσία της Δικαστικής Εξουσίας να αναδεικνύεται
ταυτόχρονα με τις εθνικές εκλογές απ’ ευθείας από τον Λαό.
Ανένδοτος Αγώνας έως
ότου ρυθμιστεί νομοθετικά το ζήτημα της μετεκλογικής κυβερνητικής
συνέπειας του κάθε κόμματος που κυβερνά, σε σχέση με το προεκλογικό του
πρόγραμμα, σε τρόπο ώστε, αν προκύπτει υπαίτια διάσταση, αυτομάτως να
οδηγούμαστε σε νέες εκλογές όπου το κόμμα από το οποίο προήλθε η
κυβέρνηση που καταργήθηκε γι’ αυτό τον λόγο, με βάση ρητές διατάξεις του
εκλογικού νόμου, θα έχει ειδική δυσμενή αντιμετώπιση, τουλάχιστον για
την πρώτη εκλογική διαδικασία αμέσως μετά τη πτώση της κυβέρνησης.
Ανένδοτος Αγώνας έως
ότου η Ελλάδα πάψει να αποτελεί πειραματόζωο, όπου διψασμένοι
τεχνοκράτες, επιχειρούν να «αναισθητοποιήσουν» και «απονευροποιήσουν»
έναν ολόκληρο λαό, ένα ζωντανό οργανισμό, ώστε να λειτουργεί όχι
ενεργητικά μα παθητικά.
Ανένδοτος Αγώνας έως
ότου γίνει πραγματικότητα η ουσιαστική συμμετοχή του Λαού στη
διακυβέρνηση του τόπου και άρα στη χάραξη των προοπτικών του, μέσω
υποχρεωτικών δημοψηφισμάτων για όλα τα εθνικώς σημαντικά θέματα.
Ανένδοτος Αγώνας,
έως ότου τούτος ο λαός, ξαναποκτήσει ένα νέο υγιές και εύρωστο όραμα
που θα τονίζει την εμπιστοσύνη του στις ικανότητές του και κυρίως θα
δείχνει αξιόπιστα ότι πορευόμαστε προς ένα καλύτερο μέλλον και δε
βρισκόμαστε σε μια Πορεία Θανάτου προς το Χθες.
Ανένδοτος Αγώνας,
με την αποχή όλων των κομμάτων από τη Βουλή για κάθε θέμα που άπτεται
ζητήματος αφορώντος την Τρόϊκα και το Μνημόνιο, έως ότου η χώρα
ανακτήσει ΠΛΗΡΩΣ την εθνική της ανεξαρτησία έναντι των δανειστών της,
έτσι ώστε αν μη βρίσκεται πλέον συνομιλητής με Δυνάμεις τέτοιας
αντίληψης και νοοτροπίας για τη τύχη ολόκληρων λαών, κάτι που θα
ενισχύει και την ίδια τη κυβέρνηση έναντι της Τρόϊκας. Το ερώτημα «ποιος
κυβερνά αυτό το τόπο», δεν θα πρέπει να περιέχει κανένα δίλημμα.
Ανένδοτος Αγώνας,
έως ότου τούτος ο λαός με δημοψήφισμα αποφανθεί ποια οργάνωση της
οικονομίας και των αγορών υιοθετεί, ποιο μοντέλο ανάπτυξης και κατανομής
των αποτελεσμάτων της.
Ανένδοτος Αγώνας,
έως ότου τούτος ο τόπος απελευθερωθεί από τις φυλακές και τους
σύγχρονους Άη Στράτηδες, το θετικό ελληνικό δαιμόνιο, αυτό της
δημιουργικής πολυπραγμοσύνης, της καινοτομίας, της εφευρετικότητας, του
επιχειρείν στην συνολική του (αγοραία και μη αγοραία) διάσταση.
Ανένδοτος Αγώνας, έως ότου τούτος ο λαός υποχρεώσει την Παρακμή να παρακμάσει προσβαλλόμενη από τον ίδιο της το δηλητήριο.
Ανένδοτος Αγώνας, έως ότου τούτος ο λαός επιβάλλει την επάνοδο της Πολιτικής που χρόνια τώρα αναζητείται.
Ανένδοτος Αγώνας,
έως ότου τούτος ο λαός υποχρεώσει το Πορφυριάτο να περιοριστεί στη
διαχείριση των αριθμών και όχι των ανθρώπων χάριν της ευημερίας των
αριθμών. Από τη στιγμή που η σημασία των αριθμών υπερισχύσει οριστικώς
της σημασίας των ανθρωπίνων υπάρξεων, τότε, ο άνθρωπος θα βρίσκεται πολύ
κοντά στην πραγματικότητα του ζωντανού νεκρού, και η προοπτική του
θανάτου θα είναι πιο επιθυμητή από την μια τέτοια πραγματικότητα.
Σήμερα,
κοιτώντας πάλι εκείνο το άρθρο μου, δεν βλέπω να υπάρχει κάτι που
θάπρεπε να διαγράψω ή κάτι που να μην έχει ισχύ και σήμερα…
Και
φυσικά, τούτο το προσκλητήριο απευθύνεται όχι μονάχα προς τους
αυτονόητους αποδέκτες του, ΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ
ΣΤΙΓΜΗ, ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΘΟΥΝ ΟΤΙ Η ΠΡΟΟΤΠΙΚΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ, ΕΙΝΑΙ
ΤΑΥΤΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ –ΚΑΤΙ
ΠΟΥ ΟΥΤΩΣ ή ΑΛΛΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ, ΟΤΙ ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ
ΓΝΩΜΟΔΟΤΕΙΝ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙΝ ΣΤΑ ΚΟΙΝΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΟΥ
ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΥΝ ΘΕΜΑΤΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ, ΑΝΗΚΕΙ ΠΡΩΤΑ ΣΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΟ, ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ ΣΤΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΤΥΧΟΝΤΑ «ΡΕΑΛΙΣΤΗ» ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΟΠΛΗΚΤΟ…