Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Η «άλλη» δύναμη ψυχής και η βδέλλα στο σώμα της Δημοκρατίας…
Σημειώνει
ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος για τη κατοχική Κυβέρνηση (Τσολάκογλου) :
«…Οι δυνάμεις κατοχής είχαν εγκαταστήσει μια «κυβέρνηση» που την
απάρτισαν μερικοί Έλληνες στρατηγοί, που είχαν κάμει το πατριωτικό
καθήκον τους στο Ελληνοϊταλικό Μέτωπο, αλλά που πίστεψαν ότι –αφού έπεσε
η χώρα στα χέρια του εχθρού- έπρεπε να υποταχθούν στη μοίρα, και από.......
ηγήτορες ενός υπερήφανου και νικηφόρου στρατού να μεταβληθούν σε φύλακες
των ερειπίων της πατρίδας τους. Ήταν μια βαριά πλάνη που δεν την
συμμερίσθηκε ο ελληνικός λαός. Τα ερείπια ήταν πράγματι πολλά, αλλά η
ψυχή των Ελλήνων στάθηκε όρθια και ακλόνητη επάνω από τα ερείπια.
«Όποιος πατάει επάνω στη δυστυχία του στέκεται ψηλότερα», έγραψε ο
Υπερίων του Χαίλντερλιν στη Διοτίμα από την Πελοπόννησο, μετά την
τραγική έκβαση του επαναστατικού κινήματος των Ελλήνων το 1770. Ό,τι
σκέφθηκε τότε ο Υπερίων τα σκέφθηκαν σχεδόν όλοι οι Έλληνες το 1941.»
Χάγκεν Φλάϊσερ : Στέμμα και Σβάστικα, Η Ελλάδα της Κατοχής και της Αντίστασης, 1941-1944
(Ένα
σχόλιό μου στο παραπάνω κείμενο : ο Τσολάκογλου, ΠΡΙΝ τη προδοτική
συνεργασία του με τους Κατακτητές, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ κάτι το μεμπτό
και ΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΤΟΥ ΧΡΕΟΣ δεν αμφισβητείται ότι το είχε εκπληρώσει
στα βουνά του αλβανικού μετώπου όσο καλύτερα του ήταν μπορετό προς τη
πατρίδα του… ΑΝΤΙΘΕΤΑ, ΣΗΜΕΡΑ, μέρος του πολιτικού μας συστήματος, ΔΕΝ
ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΑΙ ΜΟΝΟ (από όσους κατηγορείται) για συνεργασία με τη ΝΕΑ
ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ (Τρόϊκα), ΜΑ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΑΙ (ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ)
ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΟ ΚΑΙ ΤΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΠΟΥ
ΥΠΟΝΟΜΕΥΕ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΠΡΙΝ…)
Το
δυστύχημα είναι ότι ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟ οι ιερείς του «Μονοδρόμου» (εφόσον ΔΕΝ
εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα : έχω «αποδείξεις» γι’ αυτό; προσωπικά όχι,
αλλά, έχω επίσης το δικαίωμα να μη βάζω το χέρι μου στη φωτιά για
κανέναν)…
Διότι ΑΛΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΝ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΟΥ ΣΦΑΓΕΙΟΥ, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΛΛΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, ΑΛΛΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ, ΑΛΛΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ, ΑΛΛΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΔΥΝΑΜΗ ΘΕΛΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ : ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΜΙΑΣ ΞΕΝΗΣ ΚΑΤΟΧΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ…
Μπορώ
να αξιώσω κάποιος να διαθέτει τα παραπάνω προσόντα; Η απάντηση είναι
ΌΧΙ. Δεν μπορώ αυτά να τα αξιώσω να υπάρχουν ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ, ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ,
ΟΥΤΕ ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΙ ΟΥΤΕ ΜΕΤΑΦΥΤΕΥΟΝΤΑΙ (αυτό το τελευταίο , τουλάχιστον
βραχυπρόθεσμα)…
Βέβαια,
οι ίδιοι ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ τι ακριβώς εκπροσωπούν από άποψη προσόντων και τι
όχι : κανείς δεν γνωρίζει καλύτερα τον εαυτό του από τον ίδιο…
Ακόμα
και ο πλέον επαρμένος, έχει κάποιες στιγμές διαύγειας που το μυαλό του
μπορεί να αυτοεκτιμήσει την κατάστασή του… Ακόμα και ένας τρελός θα
πρόσθετα…
Όμως, ταυτόχρονα λειτουργεί και το αίσθημα της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΥΤΟΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ…
Γνωρίζουν
ΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ, και πασχίζουν να επιβάλλουν αυτό που αποτελεί τον δικό
τους λόγο ύπαρξης, όσο κι αν αυτό απειλεί σοβαρά ΚΑΘΑ ΑΛΛΗ ΥΠΑΡΞΗ…
Εξ ου και η εμμονή να κρατηθεί ο λαός στο περιθώριο, να μην ερωτηθεί, ΔΙΟΤΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ…
Γνωρίζουν ότι αν μιλήσει ο λαός, τότε, αυτό θα σημάνει το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΟΥΣ ΤΕΛΟΣ…
Είναι
ανθρώπινο να μην επιθυμούν αυτό το τέλος, ΑΛΛΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ
ΠΟΣΟ ΛΙΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΜΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ :
Διότι ΠΟΤΕ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ, όσα λάθη κι αν έκανε, ΔΕΝ ΜΕΤΑΒΛΗΘΗΚΕ ΣΕ
ΒΔΕΛΛΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ… Αυτό το «προνόμιο» ΙΣΤΟΡΙΚΑ ανήκει
στο πολιτικό σύστημα, αναγνωρίζοντας βεβαίως, όλες τις εξαιρέσεις που
έχω υπόψη μου ή μπορούν να μου υποδειχτούν…
Η
κυβέρνηση ΑΥΤΗ πρέπει να προχωρήσει ΑΜΕΣΑ σε εκλογές, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ :
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΧΡΗΣΙΜΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΟΝΕΣΕΙ ΑΛΛΟ ΤΟ
ΛΑΟ...
ΑΚΟΜΑ κι αν πει το ποθητό ΟΧΙ στη Τρόϊκα δεν θα βρεθούμε σε καλύτερη θέση…
Το ζήτημα δεν είναι απλώς να πει ένα «όχι»...
ΔΙΟΤΙ ΑΜΦΙΒΑΛΛΩ ΑΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕΤΑ ΤΟ «ΟΧΙ», ΠΡΑΓΜΑ ΚΡΙΣΙΜΟ...
Και αμφιβάλλω, διότι η ίδια ΔΥΟ ΧΡΟΙΝΙΑ ΤΩΡΑ ομολογεί ότι αυτό που κάνει ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ... Επομένως ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΟΤΙ ΑΓΝΟΟΥΝ ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ ο,τιδήποτε άλλο υπάρχει έξω και εξόν απ' το Σφαγείο που δρομολογήθηκε ως «λύση» με το «μονόδρομό» της