Όταν πριν
λίγο καιρό ο υπουργός υγείας απέρριπτε οριστικά την πρόταση των φαρμακοποιών
για αύξηση του αριθμού των φαρμακείων που θα εφημερεύουν εκτός ωραρίου, για
χάρη της ιδέας της «απελευθέρωσης» που προωθούσε, κανείς δεν φανταζόταν ότι τα
πράγματα θα έφταναν εδώ που έφτασαν.
Όλα
ξεκίνησαν πέρισυ περίπου τέτοια εποχή. Θεωρήθηκε από την κυβέρνηση ότι έπρεπε
να αυξηθούν τα φαρμακεία που εφημερεύουν για να εξυπηρετείται καλύτερα ο
κόσμος, ή τουλάχιστον αυτό υποστήριζε δημοσίως ότι είχε σαν ............
μέλημα το υπουργείο υγείας.
μέλημα το υπουργείο υγείας.
Η κοινή
λογική λέει ότι η λύση σε αυτό είναι απλή και έχει δύο στάδια:
α) Αυξάνονται οι εφημερίες σε ένα επιπλέον ποσοστό
(π.χ. 10% ή 20% των φαρμακείων) και
β) τα εκτός ωραρίου φαρμακεία διασπείρονται ομοιόμορφα
και ρυθμισμένα, όπως συμβαίνει σήμερα, σε κάθε γωνιά του λεκανοπεδίου ώστε να
είναι κοντά σε κάθε πολίτη όπου και αν είναι το σπίτι του ή η δουλειά του.
Παραδόξως, η ηγεσία του υπουργείου
υγείας δεν κινήθηκε σε αυτή την κατεύθυνση. Ισχυρίστηκε ότι το πρόβλημα θα το
λύσει...ο θεωρητικός νόμος της «απελευθέρωσης»
ωραρίου (απορρύθμιση ωραρίου) που όπως λέει η διήγηση όποιος τον ασπάζεται
βρίσκει πάντα οφέλη.
Οι φαρμακοποιοί επέμεναν ότι αυτά
είναι καλά για φιλοσοφικές κουβέντες και θεωρίες, πλην όμως στην σκληρή
πραγματικότητα κάτι τέτοιο δεν λειτουργεί και όχι μόνο δεν θα βελτίωνε την
εξυπηρέτηση του κόσμου αλλά αντιθέτως θα δημιουργούσε επιπλέον προβλήματα.
Υπάρχουν ώρες και ημέρες που εμπορικά
όλους τους συμφέρει να είναι ανοιχτοί αλλά υπάρχουν και άλλες που εμπορικά δεν
συμφέρει κανέναν να ανοίγει. Τα φαρμακεία όμως δεν είναι οποιοδήποτε κοινό
κατάστημα. Εξυπηρετούν κατά κύριο λόγο ασθενείς που μπορεί να τους τύχει μία
ανάγκη οποιαδήποτε ώρα, οπότε δεν μπορούν να ανοίγουν όποτε συμφέρει τον
φαρμακοποιό αλλά θα πρέπει να υπάρχει επαρκής αριθμός φαρμακείων που
λειτουργούν όλες τις ώρες.
Επίσης, τα φαρμακεία δεν είναι αγορά για να έχουν την πολυτέλεια να
λειτουργούν μόνο εκεί που πηγαίνει ο κόσμος να ψωνίζει ή να κάνει τη βόλτα του.
Πρέπει να είναι διεσπαρμένα παντού ώστε να είναι προσιτά στον καθένα, και
κυρίως μέσα στις γειτονιές όπου κατοικούν οι περισσότεροι άνθρωποι για να είναι
κοντά στο σπίτι τους, αφού ήδη υπάρχουν πολλά φαρμακεία εύκαιρα για κάτι τέτοιο.
Στο τέλος δηλαδή, αν άφηναν τον καθένα να επιλέγει ποιες ημέρες θα
άνοιγε το φαρμακείο του και ποιες όχι, όλοι θα επέλεγαν να δουλεύουν τις ώρες
και τις ημέρες «φιλέτο» και αν
κανενός πολίτη του τύχαινε κάτι πέραν αυτών...ας πρόσεχε!
Και φυσικά, σε μια τέτοια λογική τα φαρμακεία που τελικά θα άνοιγαν
επιπλέον θα ήταν ελάχιστα, και μόνο σε κεντρικά σημεία αφού αυτά θα είχαν
συμφέρον, οπότε η εξυπηρέτηση του κοινού όχι μόνο δεν θα βελτιωνόταν αλλά
αντίθετα θα γινόταν ακόμα πιο δύσκολη.
Κάποιοι φαρμακοποιοί μάλιστα αναρρωτιούνταν μήπως τελικά το υπουργείο
δεν ήθελε ειλικρινά να βελτιώσει την εξυπηρέτηση του κόσμου, αλλά με πρόφαση
αυτό επιχειρούσε να εξυπηρετήσει κάποιους «ημέτερους» μεγαλοφαρμακοποιούς που
ήθελαν εν μέσω κρίσης να ανοίγουν όποτε ήθελαν για να κάνουν αθέμιτο
ανταγωνισμό στους συναδέλφους τους ώστε να επωφεληθούν από μία ευνοϊκή ρύθμιση
που όμως θα πλασαριζόταν επικοινωνιακά με παραπλανητικά εύηχο τρόπο.
Άλλωστε, σε ανύποπτο χρόνο κάποιος από το υπουργείο υγείας είχε πει σε
φίλο του δημοσιογράφο το εξής: «Είναι
απλό. Κολλάς τη λέξη «απελευθέρωση» μπροστά σε ό,τι θέλεις να κάνεις, όσο
άσχετο και αν είναι με το συμφέρον του κόσμου, και το πλασάρεις έτοιμο προς
εφαρμογή. Ο κόσμος δεν τα πολυεξετάζει αυτά γιατί δεν φτάνει μέχρι εκεί το
μυαλό του».
Κλασσικό παλαιοκομματικό Ελλαδιστάν της πολιτικής κοροϊδίας και της
ευνοικρατίας «κολλητών» και «κουμπάρων» δηλαδή...
Τελικά αποδείχθηκε ότι οι φαρμακοποιοί είχαν δίκιο σε αυτά που τους
ανησυχούσαν.
Το ωράριο απορρυθμίστηκε («απελευθέρωση»
το είπε ο υπουργός), αλλά οι φαρμακοποιοί έδειξαν μαζικά τεράστια απροθυμία να
το υιοθετήσουν, καθώς θα ήταν εξοντωτικό για τους εαυτούς τους και θα έβαζε σε
κίνδυνο την ασφάλεια του κοινού, αφού η κόπωση του φαρμακοποιού θα οδηγούσε
σίγουρα σε λάθη που κάποιος ανυποψίαστος πολίτης θα το πλήρωνε με την υγεία
του, για να μην πούμε με τη ζωή του.
Στην Αθήνα τελικά δήλωσαν ενδιαφέρον
μόνο...50 φαρμακεία σε σύνολο 3.700 (ούτε το 1,5% του συνόλου δηλαδή), ενώ οι
φαρμακοποιοί με την πρότασή τους για επιπλέον εφημερίες με ρυθμισμένο τρόπο,
που είχε απορρίψει ο υπουργός, του είχαν προσφέρει πολύ πάνω από τα 5πλάσια για
να εξυπηρετηθεί καλύτερα ο κόσμος!
Σε όλη την Ελλάδα τα πράγματα εξελίχθηκαν ακόμα πιο άσχημα για το
υπουργείο. Τελικά δεν δήλωσαν ενδιαφέρον ούτε καλά-καλά 120 φαρμακεία σε
σύνολο...11.000!
Το χειρότερο είναι ότι ακόμα και αυτά τα
ελάχιστα φαρμακεία (μεγάλα σε μέγεθος κατά κανόνα) άνοιξαν μόνο σε 2-3 κεντρικά
και εμπορικά σημεία στο λεκανοπέδιο Αττικής αφήνοντας όλο τον υπόλοιπο νομό
γυμνό από φαρμακεία εκτός ωραρίου,
ενώ κάποια άνοιξαν ακόμα και μέσα σε...Εμπορικά
Κέντρα που εκ των πραγμάτων είναι μακριά από τους τόπους κατοικίας
υποχρεώνοντας τους πολίτες, ακόμα και τους άρρωστους και τους γηραιούς, να
τρέχουν χιλιόμετρα για να εξυπηρετηθούν ή να υποχρεώνονται σε τρίτους για να
τους φέρουν αυτά που χρειάζονται όταν πάθουν κάτι!
Αλλά δυστυχώς, επειδή «ενός κακού μύρια έπονται», μία άλλη απροσδόκητη
παρενέργεια της παρανοϊκής επιλογής του κου. Λοβέρδου ήταν ότι αυτή οδήγησε και
σε απολύσεις.
Όλα τα φαρμακεία αντιμετωπίζουν εδώ και μήνες σοβαρό πρόβλημα
οικονομικής επιβίωσης λόγω των καθυστερήσεων πληρωμών από τα ταμεία και πολλά από
αυτά περίμεναν κάποια εφημερία να εισπράξουν κάποια χρήματα (συνήθως στις
εφημερίες κάνουν τζίρο 2 ημερών μαζεμένο) για να βουλώσουν την οικονομική τρύπα
τους.
Με την απόλυτη απαξίωση των εφημεριών, την ώρα που τα έξοδα συντήρησης
των φαρμακείων «τρέχουν» ακατέβατα,
κάποιοι φαρμακοποιοί αναγκάστηκαν να μειώσουν τους μισθούς των υπαλλήλων τους
και κάποιοι άλλοι να απολύσουν κόσμο γιατί δεν είχαν να τους πληρώσουν.
Πολλοί μάλιστα φαρμακοποιοί δεν θέλουν πια να εφημερεύουν γιατί
οικονομικά «μπαίνουν μέσα» και
ψάχνουν να βρουν τρόπους να απαλλαγούν.
Φυσικά τα παραπάνω «απόνερα» της επιλογής του υπουργού υγείας θα τα λουστούν οι απλοί
πολίτες και οι ασφαλισμένοι.
Η ευνοιοκρατία υπέρ μιας χούφτας μεγαλοφαρμακείων
κυριολεκτικά στραγγίζει τα μικρά και στέλνει κόσμο άνεργο σπίτι του, ενώ αυτό
που θα ακολουθήσει θα είναι το σταδιακό άδειασμα των συνοικιών από φαρμακεία,
οπότε μετά οπλιστείτε με χρόνο και υπομονή και να εύχεστε να μην σας τύχει
τίποτα εκτός ωραρίου γιατί θα αναγκάζεστε να διανύετε πολύ περισσότερα
χιλιόμετρα από τώρα για να εξυπηρετηθείτε.
Άλλη σοβαρή παρενέργεια των επιλογών του υπουργού υγείας ήταν ότι
προκάλεσε έναν μίνι-εμφύλιο στις τάξεις των φαρμακοποιών, με τη συντριπτική
πλειοψηφία να καρκινοβατεί μεταξύ «πρέπει
να εξυπηρετήσω» και «μπαίνω μέσα όταν
το κάνω»,
και μία μικρή μερίδα κάποιων δεκάδων συναδέλφων τους (των
μεγαλοφαρμακοποιών) να απειλούν Θεούς και Δαίμονες ότι «όποιος δεν μπορεί να ακολουθήσει το μέτρο ας κλείσει το ρημάδι του και
ας έρθουν οι πελάτες του σε εμάς»!
Αυτά που έγιναν για παράδειγμα την περασμένη Τετάρτη 14-12-2011 στο
πειθαρχικό συμβούλιο του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αθηνών είναι άκρως
χαρακτηριστικά του τι προκάλεσαν οι ακροβασίες Λοβέρδου στις τάξεις αυτών των
επαγγελματιών.
Οι λεγόμενοι «σαββατιανοί», οι φαρμακοποιοί δηλαδή που ορέγονται την πελατεία
των άλλων και προσδοκούν να την αρπάξουν μέσω του απορρυθμισμένου ωραρίου, όπως
έχουν δηλώσει οι ίδιοι, μαζεύτηκαν από νωρίς μαζί με τους δικηγόρους τους και
ομάδες αγνώστων έξω από την αίθουσα συνεδρίασης, άρχισαν να φωνάζουν και να
απειλούν,
ενώ κάποια στιγμή εισέβαλαν στην αίθουσα
και διέκοψαν με τη βία τη συνεδρίαση, ενώ ένας δικηγόρος από την ομάδα τους
άρχισε να βρίζει τον πρόεδρο των φαρμακοποιών με ακατανόμαστες εκφράσεις ότι «έχει άκρες στο υπουργείο και όσοι του πάνε
κόντρα είναι τελειωμένοι», «τον ΣΚΑΙ
τον έχω στο τσεπάκι και θα σε λιώσω σαν σκουλίκι» και άλλα τέτοια,
και κάποια στιγμή ύψωσε το χέρι του...να
γρονθοκοπήσει τον πρόεδρο των φαρμακοποιών, ευτυχώς χωρίς να τα καταφέρει!
Τα αγαθά της «απελευθέρωσης». Όποιος διαφωνεί...τον δέρνουμε!
Ας σημειωθεί εδώ ότι ο υπουργός κος. Λοβέρδος είχε παραδεχθεί πριν λίγο
καιρό σε συνέντευξη τύπου ότι η Τρόικα δεν είχε καμία σχέση με την «απελευθέρωση» του ωραρίου των
φαρμακείων, αλλά αυτή αποτελούσε πρωτοβουλία της κυβέρνησης, και τόνιζε ότι
ακόμα και αν το μέτρο φανεί στο μέλλον ότι δεν λειτουργεί τελικά η κυβέρνηση θα
συνεχίζει να το εφαρμόζει γιατί έτσι έχει αποφασιστεί...
Πολύ άσχημη εντύπωση στο θέμα έχει δώσει ταυτόχρονα και η διοίκηση του
τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ-TV η οποία όπως
μαθαίνουμε έχει δώσει ρητή εντολή στους δημοσιογράφους που εργάζονται σε αυτόν
να «προωθήσουν στην κοινή γνώμη την ιδέα
της επιλογής Λοβέρδου» ακόμα και αν αυτό σημαίνει να μεταχειριστούν όλα τα
επικοινωνιακά «κόπλα» που είναι
διαθέσιμα για μια τέτοια δουλειά («πνίξιμο» ή γελοιοποίηση κάθε αντίθετης
γνώμης – στημένα ρεπορτάζ και ψευδείς προβολές – αναφορές σε αόριστα
πλεονεκτήματα που δεν αντέχουν σε καμία λογική αλλά μοιάζουν αληθοφανή κλπ.).
Μάλιστα, ο σταθμός αυτός είχε συνενοηθεί με κάποιους από τους
μεγαλοφαρμακοποιούς και είχε στείλει για εκφοβισμό κάμερα στο πειθαρχικό
συμβούλιο της Τετάρτης, ενώ κανένας άλλος σταθμός ή δημοσιογράφος δεν εμφανίστηκαν,
ενώ οι φήμες λένε ότι και κάποιοι από τους δημοσιογράφους του ΣΚΑΙ
δυσφορούν έντονα σε μία τέτοια ωμά αντιδεοντολογική παρέμβαση στη δουλειά τους
από τη διοίκηση του σταθμού, αλλά με τέτοια ανεργία ποιος τολμάει να μιλήσει...
Η μεγάλη απορία που προκύπτει λοιπόν είναι η εξής:
Αν τελικά το «να κολλάς τη λέξη
«απελευθέρωση» σε ό,τι σε βολεύει απλά και μόνο για να παραπλανήσεις την κοινή
γνώμη να το δεχθεί σαν δήθεν καλό» είναι μία «μαύρη» προπαγανδιστική τακτική
προώθησης πρακτικών που στρέφονται ενάντια στον πολίτη (ο υπουργός αρνήθηκε να
ανοίξουν πάνω από 200 νέα φαρμακεία μόνο και μόνο για να...νομοθετήσει υπέρ των
50 «κολλητών» του
μεγαλοφαρμακοποιών),
και αν με τέτοιες παλαιοκομματικές μεθόδους που θυμίζουν εποχές Λαλιώτη
και Πολύδωρα, και στις οποίες εμπλέκονται και μεγαλοκαναλάρχες σαν τον Αλαφούζο
στους οποίους υποτίθεται ότι έχουμε εμπιστευθεί σαν κοινωνία την αντικειμενική
και αμερόληπτη ενημέρωσή μας, σπέρνεις τη διχόνοια σε έναν σχετικά ολιγάριθμο
κατά τα άλλα ήσυχο και προβλέψιμο κλάδο επαγγελματιών απειλώντας τον να τον
διαλύσεις,
τότε τι θα γίνει αν π.χ. ο ίδιος άνθρωπος που έκανε τα παραπάνω σε
11.000 ανθρώπους πάρει τα ηνία της τύχης ενός υπουργείου που έχει κλάδους πολύ
μεγαλύτερους ή, ακόμα χειρότερα, αναδειχθεί αρχηγός κόμματος και βάλει πλώρη
για πρωθυπουργός;
Θα κινδυνεύσουμε να μας προκαλέσει εμφύλιο για να βολέψει «κολλητούς» όπως στην παραπάνω περίπτωση;
Θα λειτουργήσει με την ίδια ανευθυνότητα και επικινδυνότητα και σε θέματα που
είναι πολύ σοβαρότερα όπως π.χ. η Άμυνα ή η Οικονομία;
Τελικά η «βαθιά Μεταπολιτευτική
Ελλάδα» του απωθητικού πολιτικαντισμού που μας έφερε εδώ που μας έφερε ζει
και βασιλεύει. Και συνεχίζει να κρέμεται απειλητική πάνω από τα κεφάλια μας σαν
κατάρα.
Και όταν αυτό συνδυαστεί με τους σχεδιασμούς «του ποδαριού», σαν αυτή
που τόσο επιπόλαια και με τέτοια δογματική εμμονή υλοποίησε ο υπουργός υγείας,
τότε οι συνέπεις είναι πολλαπλάσια τραγικές τόσο για τους πολίτες όσο και για
τη μεγάλη μάζα της μικρομεσαίας τάξης της χώρας μας.
Τι άλλο θα δούμε Θεέ μου;
ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΣ ΠΡΩΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ