ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ
«Σκοτώστε τους όλους! Ο Θεός θα αναγνωρίσει τους δικούς του…» (Caedite eos. Novit enim Dominus qui sunt eius)
Ιστορική απάντηση του Αrnaud Amaury εκκλησιαστικού παρατρεχάμενου του Πάπα όταν μετά την κατάληψη της πόλης Béziers από τους σταυροφόρους το 1209 ρωτήθηκε πως θα ξεχωρίσουν οι κατακτητές σταυροφόροι
τους αιρετικούς από τους γνήσιους Καθολικούς κατοίκους της!
Στην
κυνική αυτή απάντηση συνοψίζεται διαχρονικά η μοίρα όσων φαντάζουν στα
μάτια των εκάστοτε ισχυρών , ως άμορφη μάζα ........
ταυτόσημων υπάρξεων , ως ενιαίος «πολτός» ταυτόσημων οντοτήτων.
ταυτόσημων υπάρξεων , ως ενιαίος «πολτός» ταυτόσημων οντοτήτων.
Όπως το ταυτολογικά πλεονάζον και περιττό αποτελεί την πρώτη επιλογή απαλοιφής σε κάθε πτυχή της
επιστήμης των Μαθηματικών , έτσι και το κάθε τι που αντιλαμβάνεται μια
κοινωνία ή μια λίγκα ισχυρών ως πλεονάζουσα περιττή και απαξιωμένη ΜΑΖΑ, θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για κοινωνική ισοπεδωτική απαλοιφή!
Θύματα
μιας τέτοιας απαλοιφής έπεσαν και οι χιλιάδες “έφεδροι” της σύγχρονης
Ρουσφετόβιας, 800 σχεδόν χρόνια μετά το «Σκοτώστε τους όλους!» του Arnoud Amaury!
«Μα κάποιοι αξίζουν (…) Μα δεν είναι όλοι ίδιοι (…) Μα δεν βλέπει κανείς την κατάφορη κοινωνική αδικία? (…)» λένε
οι απελπισμένες φωνές των οικονομικών θυμάτων των σύγχρονων Ηρώδηδων
που προχωρούν σε οικονομικές αυτή τη φορά εκτελέσεις με ηλικιακά
κριτήρια.
Δυστυχώς το θέμα δεν είναι να εντοπίσουμε την κοινωνική αδικία κατόπιν εορτής! Τώρα που άρχισε το πάρτι του Ηρώδη ΟΛΟΙ την βλέπουν! Και όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο ακόμη και αν είναι ο μεγαλύτερος πολέμιος (σαν την αφεντιά μου) του υδροκέφαλου κρατικοδίαιτου
κηφηνισμού, απλά εθελοτυφλεί.
Το θέμα δυστυχώς είναι να μπορείς να την προλάβεις.
Και για να την προλάβεις πρέπει να μπορείς να μικρύνεις το κράτος
δεινόσαυρο κόβοντας τους πραγματικά άχρηστους και περιττούς. Πρέπει να
μπορείς να αποδείξεις αντικειμενικά ποιοι είναι οι
καλύτεροι έχοντας μπροστά σου μια μάζα που μέχρι χθες βολευόταν να
βρίσκεται κρυμμένη πίσω από το
ισοπεδωτικό «όλοι ίδιοι είμαστε». Και πρέπει να μπορούν
να το αποδείξουν και οι ίδιοι οι πραγματικά καλύτεροι, διαφορετικά
γίνονται συνυπεύθυνοι αδικίας σε βάρος του ίδιου τους του εαυτού!
Αλήθεια υπήρξε ποτέ έστω και μια απεργία μιας ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ συντεχνίας της Ρουσφετόβιας με αίτημα την ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ?
ΚΑΜΙΑ!
Ακόμα και υπό το αξιοθρήνητο καθεστώς της μονιμότητας που προστάτευε
και προστατεύει μέχρι και τους ντενεκέδες, ακόμα και υπό το κατάπτυστο
καθεστώς της ατιμωρησίας που προέβλεπε ως χειρότερη ποινή ακόμα και στα
μεγαλύτερα μισθοδοτούμενα απ τον κρατικό κορβανά λαμόγια την «δυσμενή»
μετάθεση ΟΥΔΕΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕ απ το κράτος – τσίρκο να τον αξιολογήσει έστω και για τα μάτια του κόσμου!
Και
όχι μόνο ΟΥΔΕΙΣ διεκδίκησε κάτι τέτοιο αλλά έφτασαν κάποτε μέχρι και οι
Δάσκαλοι (!) της Ρουσφετόβιας που είναι ταγμένοι να εξοπλίσουν με
πνευματικά εφόδια τη μόνη ελπίδα της, τη νέα γενιά της, να απεργούν
παρακαλώ με ακριβώς το αντίθετο αίτημα φωνάζοντας ξεδιάντροπα ένα
βροντερό «όχι» στην αξιολόγηση !
Η Αριστεία περίπατο! Στόχος και επιδίωξη των κορόιδων. Η Αξιολόγηση στα πέρα αμπέλια! Στόχος και επιδίωξη των γραφικών. Αφού ούτως ή άλλως άξιοι
και άχρηστοι, εργατικοί και τεμπέληδες, ντενεκέδες και αστέρια τρυγάμε
όλοι μαζί το ξέφραγο αμπέλι και μοιραζόμαστε βρέξει χιονίσει τη σοδιά με την αξιολόγηση θα ασχοληθούμε? Ας την αυτήν στα πέρα
αμπέλια!
Τώρα όλοι προσδοκούν απ το ίδιο πτωχευμένο κράτος – οπερέτα να μπορέσει να δει ότι «κάποιοι αξίζουν» να μπορέσει να καταλάβει ότι «δεν είναι όλοι ίδιοι»!
Σε παλαιότερο άρθρο μου (http://kafeneio-gr.blogspot.
«- Α! Και πού ήταν το πουλάκι μου, όλ΄αυτά τα χρόνια και δεν διαμαρτυρήθηκε;
Μπας και θα μας πεις πως ήτανε δηλαδή στο φεγγάρι; Εμείς ξέρουμε πως
ήτανε εδώ…(…)τι διαβολοαφοσίωση ήταν αυτή, που τόσα χρόνια να μην έχει
ακούσει τίποτε απ τις φωνές μας, τίποτε απο τους πόνους μας!... Κόφτε
τον! Κόφτε τον!... Η Επιστήμη να μένει μα ο
επιστήμονας να κοπεί! Κουφός επιστήμονας, τι να πεί? Κόφτε τον!»
Είτε μας αρέσει είτε όχι, το μαχαίρι της ιστορίας μπορεί
να αλλάζει χέρια, οι κανόνες όμως τόσο για εκείνον που το κρατά όσο και
για εκείνον που το νιώθει στο λαιμό του μένουν ίδιοι! Δυστυχώς ή
ευτυχώς το υποψήφιο θύμα κάθε φορά καλείται να αποδείξει την
διαφορετικότητά του ώστε να διασωθεί
Αν
πραγματικά δεν είμαστε όλοι ίδιοι, πρέπει την ώρα της κρίσης να
μπορούμε να το αποδείξουμε. Κάτι που δυστυχώς δεν μπορούν να κάνουν ούτε
οι μέχρι χθες βουβοί «έφεδροι» αλλά ούτε και οι μέχρι χθες βουβοί
πολιτικοί όταν με τη σειρά τους θα αισθανθούν αργά η γρήγορα την
«μάχαιρα» της κοινωνικής οργής να χαϊδεύει το δικό τους λαιμό!
Ας μην τρομάζει λοιπόν κανέναν ούτε ο όρος αξιολόγηση ούτε ο αντίλογος, περί ΔΟΛΙΑΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ κριτικής που επί δεκαετίες ήταν
άλλοθι υπεκφυγής από κάθε έννοια αξιολόγησης και τροχοπέδη σε κάθε
προσπάθεια ανάδειξης των εντίμων, των καλύτερων, των αρίστων σε ένα
κράτος - κωμωδία που έφτασε σε σημείο να καταργήσει μέχρι και τη βάση
εισαγωγής στα ΑΕΙ του.
Όσο ισχυρή και αν είναι η βρωμερή κομματοκρατία είναι αδύνατο να νικήσει την ΑΛΗΘΕΙΑ.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ μπορεί να δεχτεί ήττες σε μεμονωμένες μάχες ακόμα και απανωτές απ την κομματοκρατία των μετρίων και των βολεμένων σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να χάσει τον πόλεμο
Η Ιστορία το επιβεβαιώνει. Σε βάθος χρόνου η ΑΛΗΘΕΙΑ δεν έχασε ποτέ κανέναν πόλεμο. Αν ποτέ το καταλάβουμε και τολμήσουμε να επιζητούμε την κριτική και την αξιολόγηση ακόμα και απ τον χειρότερο εχθρό μας, τότε και μόνο τότε θα έχουμε ελπίδες ως κοινωνία να μην ξανακούσουμε φωνές σαν του Αrnaud Amaury να λένε «Σκοτώστε τους όλους! Ο Θεός θα αναγνωρίσει τους δικούς του…»