Του Θανάση Νικολαΐδη
ΠΟΛΛΗ δουλειά έπεσε, καιρός για…ξεκούραση. Πολλά τα γράμματα, τα παραπανίσια δεν χρειάζονται. Κι άρχισαν οι καταλήψεις, πριν την ώρα τους. Μια πρόβα εν όψει των…προχριστουγεννιάτικων καταλήψεων που γίνανε θεσμός κονταίνοντας de facto τη σχολική χρονιά.
ΚΙ από επιχειρήματα και αιτήματα; Τα χρόν-ι-α, εκείνα τα γνωστά και πολυμεταχειρισμένα, τα χρήσιμα σε κάθε ζήτηση για την έναρξη του «αγώνα». Με πάνω-πάνω το κεντρικό «δεν έχουμε τα βιβλία». Λες κι όταν μοιράζονταν(;) στην ώρα τους(!) τα ξεζούμιζαν μελετώντας τα παραμερίζοντας την αποστήθιση, δεν τα έκαιγαν, δεν τα πετούσαν κι ούτε τα’ κοβαν με το ψαλίδι κομματάκια για το γήπεδο.
ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΑΝ «ενισχύσεις» οι καταληψίες των Υπουργείων. Μαζικότητα το «Κίνημα» και εγκυκλιότητα η..........
ΚΙ ύστερα; Θα’ ρθουν Χριστούγεννα και Πάσχα. Τα σχολεία θα’ ναι άδεια από τελειόφοιτους που θα «διαβάζουν στο σπίτι» και θα κωδικοποιούν τα αποστηθισμένα τους στο φροντιστήριο. Με (προ)υπολογισμένες τις απουσίες που θα δικαιολογηθούν με ψεύτικο «χαρτί» από γιατρό, θα το πρωτοκολλήσει «ψεύτης» καθηγητής, θα το δεχτεί ο «ψεύτης» λυκειάρχης-διευθυντής κι όλα εν γνώσει του γονιού που πληρώνει, ελπίζει και ονειρεπυεται. Το μήνυμα πέρασε, η συνταγή δόθηκε. Πορέψου με μικροαπάτες στη ζωή, χωρίς να αγωνιάς για τιμωρίες και ποινές, βγες στη βιοπάλη-αυτή είναι η ζωή. Ελληνική, περίεργη και απείθαρχη, λίγα χιλιόμετρα απ’ την Ευρώπη, πολλά απ’ τους κανόνες των ευρωπαίων.