Γράφει ο
Καφενόβιος
Το
ΠΑΣΟΚ "γιόρτασε" τα 37α γενέθλιά του, που μοιάζουν περισσότερο με
μνημόσυνο - του Μνημονίου και της κυβέρνησης.
Από
την διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη και την πίστη στις σοσιαλιστικές και τις πατριωτικές
αξίες κατέληξε να αποτελεί τον αυθεντικό εκφραστή του πιο άγριου νεοφιλελευθερισμού.
Αντί
να μετασχηματίσει την ελληνική κοινωνία, μετασχηματίστηκε το ίδιο.
Βυθισμένο
στον φαύλο κύκλο του μνημονιακού μονόδρομου, ανίκανο να διαπραγματευτεί και
πρόθυμο να υποτάσσεται στην τρόικα, με την κοινωνική βάση του να
ρευστοποιείται, ρίχνει σωσίβια συναίνεσης μήπως και εξασφαλίσει ρόλο μέσα στο
μετεκλογικό σκηνικό ανατροπών.
Το
ΠΑΣΟΚ του 2011 προφανώς δεν έχει .....
καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ του 1974. Μόνον ο τίτλος, ο …ήλιος και το επίθετο του
αρχηγού θυμίζουν τις παλιές εποχές.
Κι
άλλες φορές στο παρελθόν αντιμετώπισε εσωτερικές κρίσεις, είχε απώλειες,
απειλήθηκε η συνοχή του, ωστόσο πρώτη φορά από την ίδρυση του απαξιώνεται, λόγω
της πολιτικής που εφαρμόζει. Οι
ψηφοφόροι το εγκαταλείπουν μαζικά.
Η
ταπεινωτική κατάληξη ενός ιστορικού εγχειρήματος, που ξεκίνησε με λαμπρές
προοπτικές και κατέληξε στον «εγκλωβισμό» του ΔΝΤ και της ΕΚΤ (στον ενδοτισμό,
στον νεο-οθωμανισμό, στην υποτέλεια), στην υλοποίηση του οικονομικού δόγματος:
“Σοκ και δέος”.